Politica 89.8
«Ανακήρυξη ΑΟΖ, προσφυγή στην Χάγη, πριν όμως όλη η αλήθεια στους Έλληνες»
Με αφορμή ένα ερώτημα που θέτει σε ένα πρόσφατο άρθρο του, για το αν ο Ερντογάν δεχθεί την Χάγη και το τι πρόκειται να συμβεί, μίλησε στον Politica 89.8 και στον Χρήστο Κώνστα, o πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών, Γιάννης Μαγκριώτης.
Για το γεγονός, ότι τις τελευταίες ημέρες ο πρωθυπουργός υιοθέτησε την θέση για την προσφυγή στη Χάγη, για το θέμα της ΑΟΖ, κάτι το οποίο μέχρι πρότινος δεν υπήρχε ως γραμμή, ο κ. Μαγκριώτης απάντησε: «Και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εκεί μέσα στις γιορτές είπε πως είναι πολύ μακριά η Χάγη. Το υιοθέτησε, γιατί αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή, παρά μόνο το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, το άλλο είναι οι διμερείς διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, που δεν είναι διμερείς είναι πολυμερείς γιατί είναι και η Λιβύη, η Αίγυπτος , η Κύπρος και η άλλη εκδοχή είναι ο πόλεμος και όποιος νικήσει τα παίρνει όλα. Νομίζω ότι η τελευταία εκδοχή, κανείς δεν την σκέφτεται κανείς δεν την θέλει ακόμη και η Τουρκία όσο ισχυρή και αν νιώθει. Δύο είναι οι δρόμοι, είτε της διμερούς και πολυμερούς διαπραγμάτευσης είτε με συνυποσχετικό η προσφυγή στην Χάγη για την ΑΟΖ. Όμως η προσφυγή στη Χάγη, με συνυποσχετικό για την ΑΟΖ, αν γίνει για τα τετελεσμένα που έχει δημιουργήσει η Άγκυρα με την ανακήρυξη την ΑΟΖ, και την συμφωνία που έχει κάνει με την αναγνωρισμένη κυβέρνηση τότε η χώρα μας θα βγει απολύτως ηττημένη και θα έχουμε απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων σε μεγάλο βαθμό. Γιατί στο τραπέζι της Χάγης στο Διεθνής Δικαστήριο, θα πάει ως κεκτημένη αυτή η συμφωνία, ως μια πραγματικότητα και πάνω σε αυτή θα διεκδικούμε εμείς να την περιορίσουμε και να την μειώσουμε. Είναι αυτό που με άλλα λόγια, πρότεινε ο κ. Τσαβούσογλου και πολύ χαλαρά και πολύ άνετα λέγοντας «ναι εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι η Ελλάδα έχει διαφωνίες αλληλοεπικαλυπτόμενες ζώνες είναι, εμείς με την Λιβύη αυτό εκτιμήσαμε ότι με βάση το διεθνές δίκαιο δικαιούμαστε και αυτό υπογράψαμε, μπορεί η Ελλάδα να έρθει στο τραπέζι να συζητήσει μαζί μας και αυτά που δικαιούται να της τα δώσουμε». Κάτι τέτοιο όπως καταλαβαίνετε, δεν μπορεί να γίνει, άρα λοιπόν η άλλη εκδοχή είναι το συνυποσχετικό και η Χάγη μαζί με την Τουρκία και την Λιβύη. Γιατί χωρίς συνυποσχετικό παραπομπή στη Χάγη δεν υπάρχει. Αν η Τουρκία δεν συνομολογήσει το αντικείμενο της προσφυγής δεν μπορούμε να πάμε στη Χάγη. Για να ακυρώσουμε τα τετελεσμένα που γίνονται κεκτημένα πλέον που έχει δημιουργήσει η Άγκυρα, πρωτίστως με την ανακήρυξη της ΑΟΖ καταθέτοντας συντεταγμένες και χάρτες στον ΟΗΕ και μετά με την συμφωνία που έκανε, οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών με τη Λιβύη θα πρέπει τώρα, χθες να ανακηρύξουμε την δική μας ΑΟΖ στην δική μας περιοχή με βάση το διεθνές δίκαιο, όπως εμείς το ερμηνεύουμε και να προχωρήσουμε και στον καθορισμό των συνόρων μας με την Κύπρο. Η Κύπρος μας το ζητάει από το 2007, όταν υπέγραψε την αντίστοιχη συμφωνία με την Αίγυπτο. Από τότε μας το έχει προτείνει βεβαίως σε χαμηλούς τόνους, για να μην εκτεθούν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Αν μέχρι χθες υπήρχαν λόγοι βάσιμοι, να λέμε ότι δεν χρειάζεται να το κάνουμε τώρα διότι έχουμε πάρει εμείς πρωτοβουλίες περιφερειακών συνεργασιών εδώ υπογράφουμε συμφωνίες EastMed κλπ και η Τουρκία είναι αλλού απασχολημένη, τώρα όμως τους τελευταίους μήνες, η Τουρκία έχοντας συσσωρεύσει μια μεγάλη ισχύ διπλωματική πολιτική και με τις επιτυχίες της στη Συρία, το βλέπουμε τώρα να πρωταγωνιστεί και στις εξελίξεις στην Λιβύη. Να γίνεται αποδεκτή από την διεθνή κοινότητα, ενώ εμάς ούτε που μας καλούν. Τώρα που ανακήρυξε ΑΟΖ, και έκανε τη συμφωνία, αν δεν ανακηρύξουμε εμείς στην ίδια περιοχή με ορθή ερμηνεία του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας και δεν κάνουμε και την συμφωνία οριοθέτησης με την Κύπρο για να ακυρώσουμε αυτά που έκανε η Τουρκία μόνη της στην αρχή και στη συνέχεια με τη Λιβύη, τότε είτε πάμε στην Χάγη είτε δεν πάμε, με την Τουρκία είμαστε χαμένοι. Και η απώλεια των κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι μεγάλη».
Σύμφωνα με τον κ. Μαγκριώτη: «Η σημερινή κυβέρνηση, η οποία βρήκε ένα καθαρό πεδίο στο δημοσιονομικό, θεώρησε, από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ότι μπορεί να διαχειριστεί λίγο επικοινωνιακά τα οικονομικά και τα κοινωνικά και να κυβερνήσει ανέμελα για πολλά χρόνια. Όμως οι εξελίξεις έχουν επιταχυνθεί, η Τουρκία προβάλλει την ισχύ της και δημιουργεί τετελεσμένα, βρίσκει και συνοδοιπόρους όπως είναι η Λιβύη που πάντα η Λιβύη ήταν με την Τουρκία στο θέμα της ΑΟΖ, έχει αρνηθεί από το 2007 η Λιβύη να υπογράψει μαζί μας γιατί δεν αναγνωρίζει ότι η Γαύδος έχει ΑΟΖ. Αυτή είναι η πραγματικότητα και εμείς εδώ μεταξύ μας τα κρύβουμε, αλλά είναι γνωστά αυτά. Και λέμε ότι θα υπογράψουμε με την Αίγυπτο, η Αίγυπτος δεν πρόκειται να υπογράψει μαζί μας αν δεν υπογράψουμε με την Κύπρο. Αυτή είναι η πραγματικότητα και αν συνεχίσουμε έτσι και κατοχυρωθούν πλήρως τα δικαιώματα της Τουρκίας και της Λιβύης τότε δεν θα έχουμε ΑΟΖ κοινή και θαλάσσια σύνορα, ούτε με την Κύπρο ούτε με την Αίγυπτο. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι αυτό που δυνητικά θεωρούμε δική μας ΑΟΖ και είναι δική μας, δεν σημαίνει ότι αυτή θα είναι και η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Υπάρχουν δεδικασμένα, αποφάσεις, στη γειτονιά μας, όπου οι αποφάσεις δεν είναι ακριβώς οι προσδοκίες κάποιων κρατών. Δεν επιλέγει το Διεθνές Δικαστήριο πάντα την αρχή της μέσης οδού. Επιλέγει μερικές φορές, όταν πρόκειται για νησιά την αρχή της ευθυδικίας , αυτή που επικαλείται η Τουρκία και γι’ αυτό λέει ότι τα ελληνικά νησιά δεν έχουν ΑΟΖ. Αυτό είναι ψευδές βεβαίως και το Διεθνές Δικαστήριο δεν το αποδέχεται άλλωστε το δίκαιο της θάλασσας, μιλεί γενικώς ότι τα νησιά έχουν ΑΟΖ. Με αυτή την έννοια , πρέπει να ξέρουμε και αυτό το φοβούνται οι ελληνικές κυβερνήσεις αλλά και οι τουρκικές ότι πρέπει να πουν την αλήθεια στους πολίτες τους, ότι το τελικό αποτέλεσμα, μπορεί να φέρει ειρήνη, ασφάλεια, και να δημιουργήσει προϋποθέσεις μιας μεγάλης ανάπτυξης στην περιοχή αλλά δεν θα είναι αυτό που εμείς πιστεύουμε ότι δικαιούμαστε. Επειδή όμως άλλος δρόμος δεν υπάρχει παρά το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, πρέπει να προετοιμαστούμε πρωτίστως διπλωματικά και πολιτικά, να κάνουμε τις απαραίτητες πρωτοβουλίες να αναλάβουμε ένα μικρό ρίσκο, στο να τολμήσουμε γιατί αλλιώς η άλλη πλευρά το εκλαμβάνει ως απόλυτη φοβία και όπως καταλαβαίνετε στους τρεις μήνες θα μας στείλει τα σεισμογραφικά της και ίσως μετά να στείλει και γεωτρύπανα».
Στο ερώτημα τι τον κάνει να πιστεύει ότι αν ακολουθήσουμε τα δύο αυτά βήματα, δεν θα συμβεί αυτό που συμβαίνει και στην Κύπρο, ο κ. Μαγκριώτης απάντησε: «Παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα, το οικόπεδο 8 είναι κατοχυρωμένο, δεν είναι στις περιοχές εκείνες τις αμφισβητούμενες με την Τουρκία. Γιατί η Τουρκία δεν κάθεται να συζητήσει με την Κύπρο τον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών γιατί δεν αναγνωρίζει την Κύπρο. Και τι λέει η Τουρκία; Το οικόπεδο 8 ανήκει και στους Τουρκοκύπριους. Ανήκει και στους Ελληνοκύπριους αλλά και στους Τουρκοκύπριους. Είναι τρελά αυτά, παραβιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα και λέω παραβιάζουν γιατί η Κύπρος έχει ανακηρύξει και έχει κατοχυρώσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα, και στο οικόπεδο 8. Εμείς έχουμε δυνητικά κυριαρχικά δικαιώματα, δεν τα έχουμε κατοχυρώσει. Αυτή είναι μια τεράστια διαφορά, με αυτή την έννοια πρέπει να κάνουμε αυτό το βήμα. Να πάψουμε να είμαστε φοβικοί, είναι διπλωματικό βήμα και πρέπει να το κάνουμε για να είμαστε μετά ασφαλείς σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση».
Ακούστε εδώ όλη την συνέντευξη του κ. Μαγκριώτη:
