Αμαλιάδα: «Εμείς το παιδί δεν το πήγαμε νεκρό» λέει θυμωμένη η Ειρήνη Μουρτζούκου

Η 25χρονη Ειρήνη στην Αμαλιάδα έχει χάσει και τα δύο παιδιά που έφερε στον κόσμο και τώρα βιώνει την απώλεια του δεκαπέντε μηνών βρέφους της φίλης της.

«Εμείς το παιδί δεν το πήγαμε νεκρό, όπως λένε από το νοσοκομείο. Ούτε το “πετάξαμε” στο κρεββάτι. Σε 25 λεπτά βγήκαν και είπαν ότι το παιδί είναι νεκρό», τονίζει στο Φως στο Τούνελ, το οποίο ξεδιπλώνει την τραγική απώλεια τριών παιδιών δύο μητέρων, οι οποίες τυχαίνει να είναι και στενές φίλες.

«Οταν επέστρεψε κατάλαβε ότι το μωρό δεν ανέπνεε. Το πήρα από τα χέρια της…»

Η Ειρήνη Μουρτζούκου παρενέβη στην εκπομπή όταν, όπως είπε, άκουσε τη δήλωση του γιατρού. Και ερωτηθείσα γιατί οι γιατροί ισχυρίζονται ότι το παιδί πήγε νεκρό στο νοσοκομείο, απάντησε: «Ο ιατροδικαστής έχει βγάλει ότι απεβίωσε στις δύο και πέντε».

Ο πατέρας του μικρού Παναγιώτη, μιλώντας στο «Τούνελ», είχε δηλώσει πως «όταν τη ρώτησα (τη μητέρα) για το τι έγινε, μου είπε πως το προηγούμενο βράδυ είχε βγει για ένα ραντεβού και είχε αφήσει το παιδί μ’ αυτήν την κοπέλα (Ειρήνη Μουρτζούκου)».

Ωστόσο, σύμφωνα «μ’ αυτήν την κοπέλα», η μητέρα του παιδιού το προηγούμενο βράδυ ήταν σπίτι και βγήκε μόνο για ν’ αγοράσει πάνες.

«Θα είμαι δίπλα στη φίλη μου»

«Ηταν ότι χειρότερο αυτό που συνέβη γιατί με πήγε πίσω, μόνο που εγώ το βίωνα μέσα στο νοσοκομείο. Εζησα ξανά τον ίδιο εφιάλτη. Είμαι και θα είμαι δίπλα στη φίλη μου.

»Ηταν ένα παιδάκι χαρούμενο, ο γιος της. Εμενα κανονικά μαζί τους στο σπίτι και ήταν ο μοναδικός λόγος που μετά απ’ όσα μου έχουν συμβεί, ήμουν χαρούμενη. Το ένιωθα δικό μου. Δεν πίστευα ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο. Αναρωτιέμαι γιατί;», εξομολογείται η κα Μουρτζούκου, περιγράφοντας εκείνη τη «μαύρη» μέρα στις 5 Αυγούστου και τα όσα έζησαν η ίδια και η φίλη της:

«Ημουν εγώ, η Πόπη και το μωρό στο σπίτι. Η γιαγιά έλειπε, γιατί είχε πάει να δει τον εγγονό της στην Αθήνα. Οταν ξυπνήσαμε όλα ήταν κανονικά, το παιδί έπαιξε, έφαγε και ήταν όπως κάθε μέρα. Εμεινα εγώ με το μωρό στο σαλόνι και η Καλλιόπη πήγε στο δίπλα δωμάτιο να πάρει κάτι.

Οπως έγινε και με τα δικά της παιδιά…

»Οταν επέστρεψε κατάλαβε ότι το μωρό δεν ανέπνεε. Το πήρα από τα χέρια της, το έβαλα στον καναπέ και προσπάθησα να του κάνω τεχνητή αναπνοή, γιατί θυμήθηκα τα δικά μου τα παιδιά και φοβήθηκα ότι κάτι κακό συνέβαινε. Πήρε την ξαδέρφη της τηλέφωνο και φύγαμε με το αυτοκίνητό της κατευθείαν για το νοσοκομείο. Δεν πήραμε το ΕΚΑΒ, γιατί θ’ αργούσε».

Στιγμή δεν σκέφτηκε, όπως λέει, ότι θα μπορούσε να φύγει το αγοράκι της, όπως έγινε και με τα δικά της παιδιά.

«Ηταν η ζωή μου όλη αυτό το παιδί. Μετά απ’ αυτό δεν θέλω τίποτα. Καμιά φορά πάω και βλέπω τον μικρό μου αδερφό που είναι τεσσάρων χρόνων, αλλά δεν με τραβάει. Εχει μπει στο κεφάλι μου ότι μπορεί να φύγει κι αυτός. Δεν μπορώ να δεθώ πλέον», τονίζει. IN

---