Politica 89.8
Αδαμάντιος Μαντής : Σε κλίμα οδύνης η κηδεία του άτυχου πολίστα
Σε κλίμα οδύνης έγινε το μεσημέρι της Τρίτης η κηδεία του Αδαμάντιου Μαντή, του 21χρονου πολίστα που έχασε τη ζωή του σε τροχαίο τα ξημερώματα της Κυριακής.
Συγγενείς, φίλοι και συναθλητές του άτυχου πολίστα είπαν το «τελευταίο αντίο» στο νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου.
Τραγικές φιγούρες οι γονείς και η αδερφή του που δεν μπορούν να πιστέψουν πόσο άδικα έφυγε το παλικάρι τους από κοντά τους.
Στο πλευρό της οικογένειας, βρίσκονταν και όλοι οι φίλοι του Αδαμάντιου, με τους συμμαθητές του να παρευρίσκονται φορώντας λευκά πουκάμισα προς τιμήν του.
Το φοβερό τροχαίο
Ο νεαρός είχε βγει για βόλτα με το αυτοκίνητο με τους φίλους του το βράδυ της Κυριακής.
Κάποια στιγμή, το αυτοκίνητο φαίνεται πως παρουσίασε κάποια βλάβη και σταμάτησε στην αριστερή λωρίδα.
Ο Αδαμάντιος Μαντής θέλησε να δει τι συμβαίνει, όμως καθώς βγήκε από το αυτοκίνητο, ένα άλλο διερχόμενο ΙΧ δεν τον πρόσεξε, με αποτέλεσμα να παρασύρει τον 21χρονο πολίστα και να τον σκοτώσει.
Συγκινεί η μητέρα του Αδαμάντιου
«Επειδή ο κύκλος στο πόλο είναι μικρός όλοι οι αθλητές είναι παιδιά μας. Αν μια μάνα έχει φαγητό θα έρθουν κι άλλα παιδιά να φάνε μαζί με το δικό της. Έτσι έγινε και το Σάββατο. Κατά τη 1 πμ τον έπαιρνα τηλέφωνο για να τον ρωτήσω τι ώρα θα γυρίσει και δεν απαντούσε. Άρχισα να ανησυχώ. Με πήραν από το Τζάνειο και μου είπαν αν είμαι η μητέρα του Αδαμάντιου.
Τους ρώτησα αν ζει το παιδί μου, όταν μου είπαν να πάω από εκεί, κατάλαβα ότι δεν είναι καλά τα πράγματα για το παιδί μου. Το παιδί μου έφυγε άδικα. Αυτό είναι το παράπονό μου. Να πω ότι είχε πιει, ότι έτρεχε, ότι οδηγούσε χωρίς ζώνη ασφαλείας; Δεν οδηγούσε καν το αυτοκίνητο. Ήταν πάρα πολύ προσεκτικός οδηγός. Έχω ακόμη ένα κοριτσάκι 18 χρονών. Μπήκε φέτος στο πανεπιστήμιο.
Ελπίζω να έχει γίνει άγγελος. Είχε ένα ωραίο χαμόγελο το παιδί μου. Ήταν πολύ όμορφο παλικάρι γιατί ήταν όμορφο μέσα του. Ήταν ένα πολύ καλό παιδί και δεν το λέω γιατί είμαι η μητέρα του. Είχε αρχές το παιδί μου. Μεγαλώσαμε τα παιδιά μας με αρχές και τα μάθαμε να αγωνίζονται στη ζωή τους. Έτσι έκανε ο Αδαμάντιος»
