Politica 89.8
Ο μπακαλιάρος – συνοδευόμενος από σκορδαλιά – είναι το παραδοσιακό πιάτο της 25ης Μαρτίου.
Πρόκειται για μία παράδοση που συμβαδίζει εκατοντάδες χρόνια με την ημέρα και τη θρησκευτική πλευρά της 25ης Μαρτίου. Έτσι, κάθε 25η Μαρτίου από το 1938 και μετά εορτάζονται μαζί τόσο η εθνική εορτή όσο και η μεγάλη γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Τον κίνδυνο παραπλάνησης στην αγορά του μπακαλιάρου για το παραδοσιακό τραπέζι της 25ης Μαρτίου επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η Ένωση Εργαζόμενων Καταναλωτών Ελλάδας και υπενθυμίζει τα εξής:
1. Οι αυθεντικοί υγράλατοι ή αλίπαστοι (παστοί) μπακαλιάροι προέρχονται από περιοχές του Ατλαντικού, του Ειρηνικού και της Γροιλανδίας. Η ελληνική αγορά προμηθεύεται τον μπακαλιάρο κυρίως από τον Ατλαντικό και από Ισλανδία, Φιλανδία και Νορβηγία.
2. Το παστωμένο ψάρι με την ονομασία λινγκ, πωλείται συνήθως δίπλα από τον αυθεντικό υγράλατο μπακαλιάρο, επομένως έχει μεγάλη σημασία να ελέγχουμε τις ταμπέλες του ιχθυοπωλείου. Κάποιοι προμηθευτές αναγράφουν με μικρότερα γράμματα το χαρακτηριστικό “Λίνγκ” ή “Ling” και με μεγαλύτερα γράμματα την περιοχή προέλευσης, π.χ. Ισλανδίας.
3. Τόσο ο αυθεντικός μπακαλιάρος όσο και το λίνγκ, έχουν κόκαλα οπότε η αναγραφή τού χαρακτηριστικού αυτού δεν είναι επαρκής για την αποφυγή της σύγχυσης.
4. O μπακαλιάρος έχει μια χαρακτηριστική λευκή γραμμή που διατρέχει το σώμα του κατά μήκος και από τις δυο του πλευρές. Αν δεν είναι ορατή και από τις δύο πλευρές αυτό δεν πρέπει να μας ανησυχεί γιατί μπορεί η γραμμή από τη μία πλευρά του ψαριού να είναι κρυμμένη εξαιτίας του φιλεταρίσματος.
5. Μπορούμε να ξεχωρίσουμε την ποιότητα του καλού μπακαλιάρου, όπως και κάθε ψαριού, από το χρώμα του. Πρέπει να είναι λευκός, χωρίς κηλίδες ή κίτρινη απόχρωση και να μην επιλέγουμε ψάρι με ορατές αλλοιώσεις ή κιτρινισμένο χρώμα.
“Επιλέγουμε, πάντοτε, τις αγορές μας μετά από έρευνα ποιότητας και τιμής” καταλήγει η ανακοίνωση.
Γιατί, όμως, επιλέγουμε το συγκεκριμένο ψάρι και -ειδικότερα- ποιος είναι ο λόγος πίσω από τον συγκεκριμένο συνδυασμό;
Η νηστεία της Σαρακοστής είναι μακράν η πιο αυστηρή του χριστιανισμού. Για 40 ημέρες η διατροφή των πιστών περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα αφού δεν επιτρέπεται να καταναλώνουν κρέας, ψάρι, γαλακτοκομικά προϊόντα ή ακόμα και το λάδι. Ωστόσο, στη διάρκεια της σκληρής αυτής νηστείας πέφτει πάντα μέσα και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, γεγονός ιδιαίτερα χαρμόσυνο στη χριστιανική πίστη που δεν μπορεί παρά να εορταστεί καταλλήλως. Για τη συγκεκριμένη ημέρα, λοιπόν, γίνεται μια παύση στη νηστεία και προβλέπεται ένα μικρό παραστράτημα, όπου το ψάρι, το λάδι και το κρασί επιτρέπονται.
Η εξήγηση είναι απλή. Η Ελλάδα, εκτός από το μεγάλο παραθαλάσσιο μέτωπο και τον νησιωτικό της χώρο, έχει και έναν μεγάλο ορεινό όγκο γεμάτο από πανέμορφα χωριά. Εκεί δηλαδή όπου στα τέλη του προ-προηγούμενου αιώνα ψάρι δεν έβρισκες εύκολα, εκτός… αν έψαχνες για μπακαλιάρο! Το ωραίο αυτό ψάρι με την ολόλευκη κρουστή σάρκα, παρόλο που συχνά το βρίσκουμε και στη Μεσόγειο, προτιμά να κολυμπάει κυρίως στα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού, οπότε οι χώρες που τον αλιεύουν περισσότερο είναι η Νορβηγία, η Ισλανδία και η Πορτογαλία που του έχει μάλιστα τεράστια αδυναμία (στην πορτογαλική κουζίνα υπάρχουν περισσότερες από 400 συνταγές με μπακαλιάρο!). Οι λαοί αυτοί, εδώ και αιώνες συνηθίζουν να παστώνουν τον μπακαλιάρο και να τον εμπορεύονται σε όλες τις χώρες της Μεσογείου (και όχι μόνο), φυσικά και στην Ελλάδα. Υπολογίζεται ότι ο παστός μπακαλιάρος πρωτοήρθε στη χώρα μας τον 15ο αιώνα και προτιμήθηκε αμέσως καθώς μπορεί να διατηρηθεί για πολύ περισσότερες μέρες από ένα φρέσκο ψάρι και άρα να ταξιδέψει αναλλοίωτο ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες, ορεινές περιοχές. Αυτός είναι και ο λόγος που η κωδική του ονομασία είναι “ψάρι του βουνού”, αλλά και “Φτωχογιάννης”, μια που η χαμηλή τιμή του τον καθιστά προσιτό σε όλους.
