Πως επιβιώνουν κάποιοι επιβάτες σε μεγάλα αεροπορικά δυστυχήματα;

Θα περίμενε κανείς να μην επιβιώσει κανείς από τους 181 επιβάτες της πτήσης Jeju Air Flight 2216 που συνετρίβη σε αεροδρόμιο της Νότιας Κορέας, στις 29 Δεκεμβρίου. Παρ’ όλα αυτά τα κατάφεραν δύο επιβαίνοντες. Πως είναι δυνατόν όμως να επιβιώνουν άτομα σε τέτοια αεροπορικά δυστυχήματα;

Τα τελευταία 80 χρόνια, καταγράφηκαν μόλις 17 άλλα ατυχήματα όπου αεροπλάνα που μετέφεραν 80 ή περισσότερους επιβαίνοντες εκ των οποίων επιβίωσαν ένας ή δύο, σύμφωνα με στοιχεία του διεθνούς μη κερδοσκοπικού οργανισμού Flight Safety Foundation.

Οι ερευνητές που αξιολογούν τη δυνατότητα επιβίωσης ενός αεροπορικού δυστυχήματος επικεντρώνονται σε πέντε παράγοντες: ακεραιότητα του αεροσκάφους, αποτελεσματικότητα των περιορισμών ασφαλείας, δυνάμεις G που αντιμετωπίζουν οι επιβάτες και το πλήρωμα, το περιβάλλον μέσα στο αεροσκάφος και παράγοντες μετά τη συντριβή, όπως η φωτιά ή ο καπνός.

«Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι πιο ασφαλές να κάθονται πίσω παρά μπροστά, αλλά δεν είναι απαραίτητα ορθό»

Οι δύο αεροσυνοδοί που επέζησαν από τη συντριβή του, κάθονταν στο πίσω μέρος του νοτιοκορεατικού αεροπλάνου, το οποίο ήταν το μόνο αναγνωρίσιμο τμήμα του αεροσκάφους που έμεινε ανέπαφο. Οι δύο αεροσυνοδοί κάθονταν στα πίσω καθίσματα, λίγα βήματα από το σημείο όπου έσπασε η ουρά του αεροσκάφους.

«Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους κάποιος μπορεί να επιβιώσει σε μια κατάσταση που φαίνεται να είναι εντελώς μη επιβιώσιμη», δήλωσε η Μπάρμπαρα Νταν, πρόεδρος της International Society of Air Safety Investigators. «Ανάλογα με το πώς προσγειώνεται το αεροσκάφος και πού κάθεται ένας επιβάτης έχει αντίκτυπο. Εάν έχετε σφίξει τη ζώνη ασφαλείας σας, περιορίζει τον βαθμό που ταλαντεύεται το σώμα. Εξαρτάται επίσης από το αν ένας επιβάτης είναι σε θέση να πάρει θέση σιδερώματος».

 

Μπροστά ή πίσω;

Στην περίπτωση της πτώσης του αζερικών αερογραμμών επέζησαν 29 άνθρωποι. Το πλήρωμα πάλεψε για περισσότερο από μία ώρα για να διατηρήσει σταθερή ταχύτητα και ύψος προτού συντριβεί, ανέφερε η Wall Street Journal.

Όλοι οι επιζώντες επιβάτες κάθονταν στο πίσω μέρος του αεροπλάνου.

Η σχετική ασφάλεια για το πού κάθονται οι επιβάτες κατά τη διάρκεια μιας συντριβής ποικίλλει και ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες είναι ο τρόπος με τον οποίο το αεροσκάφος προσγειώνεται. Οι επιβάτες που κάθονται μπροστά θα σηκώσουν το κύριο βάρος της πρόσκρουσης, αλλά παίζουν και άλλοι παράγοντες ρόλο.

«Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι πιο ασφαλές πίσω παρά μπροστά», είπε η Νταν. «Όχι απαραίτητα. Πόσο γρήγορα κυριαρχεί η φωτιά και πόσο γρήγορα μπορείτε να φτάσετε σε μια έξοδο, όλα αυτά τα πράγματα έχουν επίσης σημασία».

 

Τα μοιραία G

Μια σύγκρουση θεωρείται μοιραία όταν οι επιτάχυνση της βαρύτητας (G) είναι τόσο μεγάλη, που το σώμα δεν μπορεί να αντέξει την κρούση.

Η επιτάχυνση της βαρύτητας είναι οι βαρυτικές δυνάμεις που κρατούν τους ανθρώπους προσγειωμένους στη γη. Στην καθημερινή ζωή, οι άνθρωποι υπόκεινται σε 1 G. Ένα τρενάκι του λούνα παρκ ή ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο που επιταχύνει γρήγορα μπορεί να δημιουργήσει δύο ή τρεις φορές αυτή τη δύναμη.

Γενικά, ένας άνθρωπος θα χάσει τις αισθήσεις του στα 4 G ή 5 G – αν και έχει επιβιώσει από μεγαλύτερες δυνάμεις, σύμφωνα με τη Λόνι Πέτερσον, καθηγήτρια αεροναυτικής και αστροναυτικής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης. Το αποτέλεσμα εξαρτάται από τον αριθμό των G και την κατεύθυνση και τη διάρκεια της δύναμης.

Έννοιες

Εάν ένα αεροσκάφος όπως το Boeing 737 που συνετρίβη στη Νότια Κορέα δεν αντέχει περισσότερα από 9 G σε κίνηση προς τα εμπρός, οι επιβαίνοντες έχουν εύλογες πιθανότητες να αποφύγουν σοβαρό τραυματισμό, σύμφωνα με τους καθηγητές του Πανεπιστημίου της Βόρειας Ντακότα Τόμας Τσέιντλικ και Νίκολας Ουίλσον.

«Οι επιβάτες πιθανότατα θα επιβιώσουν με χτυπήματα και μώλωπες», είπε ο Τζέιντλικ, ο οποίος ερευνά τη φυσιολογία της αεροδιαστημικής. «Οι ζώνες απορρόφησης της σύγκρουσης, όπως και τα αυτοκίνητα, είναι ενσωματωμένες σε σύγχρονα αεροπλάνα για να βοηθήσουν σε αυτό, καθώς και σε αερόσακους, ζώνες ασφαλείας και άλλες συσκευές». Ωστόσο, στους ορισμούς επιβίωσης των ΗΠΑ δεν λαμβάνονται υπόψη η επίδραση κινδύνων όπως ο καπνός ή η φωτιά, ούτε εξαρτώνται από το αν υπάρχουν, στην πραγματικότητα, επιζώντες σε μια σύγκρουση.

«Όταν ακούς το survivable, θα νομίζεις ότι οι άνθρωποι επέζησαν, και όταν ακούς το non-survivable, θα νομίζεις ότι όλοι πεθαίνουν», είπε ο Άντονι Μπρικχάους, ειδικός στην αεροδιαστημική ασφάλεια και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αεροναυτικής Embry-Riddle. «Είχαμε ανθρώπους που επέζησαν από αυτό που θα λέγαμε μη επιβιώσιμα ατυχήματα, και είχαμε επίσης ανθρώπους να πεθαίνουν σε αυτό που θα λέγαμε επιζήσιμα ατυχήματα».

Για να κατανοήσει τα ποσοστά επιβίωσης επιβατών σε σοβαρά ατυχήματα, τη Επιτροπή Ασφάλειας Συγκοινωνιών στις ΗΠΑ εξέτασε τις εμπορικές πτήσεις μεταξύ 1983 και 2017. Τα σοβαρά ατυχήματα ορίστηκαν αυτά που συνοδεύονταν από πυρκαγιά, τουλάχιστον έναν σοβαρό τραυματισμό ή θάνατο και ένα αεροσκάφος που έχει υποστεί σημαντική ζημιά ή καταστροφή. Τριάντα πέντε ατυχήματα πληρούσαν αυτά τα κριτήρια.

Πηγή: The Wall Street Journal

---