Ιταλία: Αναβιώνει η διαφορά μεταξύ του πλούσιου Βορρά και του φτωχού Νότου

Μεγάλο μέρος του ιταλικού «νεορεαλιστικού» κινηματογράφου και της λογοτεχνίας στα χρόνια του ’60 βασίστηκε στην αφήγηση του δράματος της εσωτερικής μετανάστευσης των φτωχών ανθρώπων, που μετοίκησαν και οικοδόμησαν με τον ιδρώτα και τα φτηνά μεροκάματα την «οικονομική έκρηξη» του πλούσιου Βορρά, βιώνοντας —ακόμη κι ως σήμερα είναι φορές— τις κοινωνικές και τοπικές διακρίσεις, ως cafoni και terroni (χωριάτες).

Μια ανάλογη τάση καταδεικνύει έρευνα της κρατικής υπηρεσίας Svimez, από την οποία προκύπτει πως η τάση είναι να φεύγουν περισσότεροι άνθρωποι από το Νότο για σπουδές και αναζήτηση εργασίας στο Βορρά απ’ όσοι μετανάστες φθάνουν στις νότιες περιοχές.

«Είναι μια πραγματική κατάσταση συναγερμού για το Νότο, που τα τελευταία χρόνια διευρύνεται σταδιακά ακόμη και στην υπόλοιπη χώρα» είναι το συμπέρασμα της έκθεσης της Svimez.

Οι μετανάστες από τις νότιες περιφέρειες της Ιταλίας ανέρχονται σε 2 εκατ. για την περίοδο 2002-17, απ’ αυτούς μόνο 132.187 το 2017. Από αυτούς πάλι, οι 66.557 (50,4%) είναι νέοι, το 33% εξ αυτών με πανεπιστημιακά διπλώματα.

Η ισορροπία εσωτερικής μετανάστευσης είναι αρνητική κατά 852.000 μονάδες, λαμβανομένων υπ’ όψιν ακόμη και των νέων αφίξεων. Μόνο το 2017, λόγω των 132.000 αναχωρήσεων, η ισορροπία είναι αρνητική κατά 70.000 μονάδες.

Η αιμορραγία αυτή έχει ως συνέπεια την απώλεια μεγάλης μερίδας πληθυσμού, κυρίως νέων με γερή κατάρτιση, που μόλις καλύπτεται από την είσοδο μεταναστών, που όμως στην πλειονότητά τους δεν έχουν εξειδίκευση και είναι χαμηλής εκπαιδευτικής στάθμης.

Η δυναμική αυτή προδιαγράφει για τον ιταλικό Νότο μια ανησυχητική δημογραφική προοπτική, με αραίωση του πληθυσμού, που κυρίως πλήττει τα μικρά αστικά κέντρα με πληθυσμό κάτω των 5.000 κατοίκων.

Εάν η Ιταλία στο σύνολό της δυσκολεύεται να επιτύχει οικονομική ανάπτυξη, ο Νότος είναι σε ακόμη πιο μεγάλη δυσχέρεια, κατά τρόπον ώστε η ψαλίδα με την υπόλοιπη χώρα να αυξάνει ανησυχητικά, καθιστώντας τις συνθήκες για ανάκαμψη σχεδόν μηδενικές.

Σύμφωνα με την έκθεση της ίδιας υπηρεσίας, η ανάπτυξη στην Ιταλία θα αποτελματωθεί, με αύξηση μόλις 0,1% του ΑΕΠ.

Στις πλουσιότερες κεντρικές και βόρειες περιοχές η αύξηση του ΑΕΠ μεταφράζεται σε ένα +0,3%, ενώ στο Νότο η τάση είναι αντίστροφη και προβλέπεται μείωση -0,3% του ΑΕΠ.

Πάντως, η Svimez προβλέπει πως οι νότιες περιοχές για το 2020 πρέπει να αναμένουν άνοδο του ΑΕΠ, αλλά μόλις σε ποσοστό 0,4%.

Μια άλλη σημαντική ψαλίδα του Νότου με το Βορρά και το Κέντρο αφορά τις θέσεις εργασίας, κατά 2.918.000 εργαζομένους.

Τα τελευταία εξάμηνα στο Νότο έχουν μειωθεί οι θέσεις εργασίας κατά 107.000 μονάδες (-1,7%), ενώ στις αντίστοιχες βορειότερες περιοχές έχουν αυξηθεί κατά 48.000 μονάδες (+0,3%).

Άλλη μια σημαντική διαφορά αφορά την ποιότητα των υπηρεσιών. Η ελάττωση των δημοσίων επενδύσεων στο Νότο αντανακλά και την ποιότητα των υπηρεσιών που απολαμβάνουν οι πολίτες. Ήδη στην υγεία η προσφορά κλινών στα νοσοκομεία είναι 28,2 κλίνες/10.000 κατοίκους έναντι 33,7 στο Βορρά/Κέντρο.

Όσον αφορά τις υπηρεσίες προς τους ηλικιωμένους, η τάση γίνεται ακόμη πιο ορατή, καθώς στο Βορρά για κάθε 10.000 πολίτες άνω των 65 ετών είναι 88 εκείνοι που χαίρουν βοήθειας κατ’ οίκον έναντι 42 στο Κέντρο, ενώ είναι μόλις 18 στο Νότο.

Ακόμη πιο δραματικά είναι τα στοιχεία που αφορούν τις σχολικές μονάδες. Έναντι ενός μέσου όρου 50% όσον αφορά την καταλληλότητα των σχολικών κτιρίων στο Βορρά, το αντίστοιχο ποσοστό στο Νότο είναι μόλις 28,4%.

Επιπλέον, ενώ η παροχή ολοήμερων υπηρεσιών στα σχολεία του Βορρά/Κέντρου ανέρχεται στο 48,1%, στο Νότο πέφτει στο ισχνό ποσοστό του 15,9%.

(Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ – ΜΠΕ)

---