Γιατί δημοκρατικές χώρες φλερτάρουν με αυταρχικούς ηγέτες; – Τι δείχνει έρευνα
Δημοκρατικές κυβερνήσεις είναι πρόθυμες να βοηθήσουν αυταρχικά καθεστώτα και αυταρχικούς ηγέτες, προκειμένου να φιμώσουν εξόριστους αντιφρονούντες, προκειμένου να προστατέψουν τα οικονομικά τους συμφέροντα.
Αυτό αναφέρει νέα αμερικανική έρευνα, μετά από επεξεργασία των δεδομένων του Freedom House, αμερικανικής δεξαμενής σκέψης.
Ειδικότερα, οι επίκουρη καθηγήτρια Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουρκ και η επισκεπτήρια επίκουρη καθηγήτρια Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, εξέτασε περιπτώσεις κρατικής καταστολής που ξεπερνούσε τα σύνορα, την περίοδο 2014 έως το 2020.
Από τις 1.034 περιπτώσεις κυβερνήσεων που έφτασαν πέρα από τα σύνορα εφαρμόζοντας παράνομες απελάσεις , απαγωγές, εκφοβισμούς και δολοφονίες οι πιο συχνοί παραβάτες ήταν χώρες όπως η Κίνα (213 περιπτώσεις), η Τουρκία (111), η Αίγυπτος (42), το Τατζικιστάν (38), η Ρωσία (32) και το Ουζμπεκιστάν (29).
«Αυτές οι κυβερνήσεις έχουν επεκτείνει την εμβέλειά τους σε περισσότερες από 100 ξένες χώρες για να φιμώσουν τους επικριτές στο εξωτερικό» λένε οι δύο ειδικές σε άρθρο τους στο The Conversation. «Eνώ οι απολυταρχίες μερικές φορές δρουν μόνες ή συνεργάζονται με μη κυβερνητικούς παράγοντες, η πιο κοινή μορφή διεθνικής καταστολής περιλαμβάνει τις κυβερνήσεις των χωρών στις οποίες έχουν καταφύγει οι στοχευόμενοι άνθρωποι. Αυτό περιλαμβάνει δημοκρατίες που συνεργάζονται στενά με αυταρχικά καθεστώτα για τη σύλληψη, κράτηση και απέλαση ατόμων που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο δίωξης και καταστολής στη χώρα καταγωγής τους».
Τα ευρήματά υποδηλώνουν ότι πολλές χώρες είναι πρόθυμες να θυσιάσουν τις πολιτικές ελευθερίες ξένων αντιφρονούντων για να μη χάσουν οικονομικές ευκαιρίες με αυταρχικές κυβερνήσεις. Η ανάλυσή των δεδομένων του Freedom House αποκάλυψε ότι η συνεργασία στη διεθνική καταστολή είναι πιο κοινή μεταξύ των εμπορικών εταίρων και όταν οι ξένες χώρες επιθυμούν να διατηρήσουν ή να βελτιώσουν την οικονομική τους σχέση με αυταρχικές κυβερνήσεις.
Χρησιμοποιώντας τη βάση δεδομένων του Freedom House, οι επιστήμονες παρακολούθησαν 608 περιπτώσεις άμεσης κυβερνητικής συνεργασίας στη διεθνή καταστολή.
«Εστιάσαμε ειδικά σε κρατήσεις, παραδόσεις χωρίς νομική εκπροσώπηση και παράνομες απελάσεις, αλλά αποκλείσαμε περιπτώσεις όπως δολοφονίες όπου οι χώρες υποδοχής δεν εμπλέκονται άμεσα» αναφέρεουν.
Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας στατιστικά μοντέλα, ανέλυσαν τα δεδομένα του ΔΝΤ για τις ετήσιες εμπορικές ροές και τις εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας για το κράτος δικαίου μιας χώρας. «Βρήκαμε ισχυρές ποσοτικές αποδείξεις ότι η διεθνής συνεργασία για τη διεθνική καταστολή βασίζεται στους οικονομικούς δεσμούς μιας χώρας με τη χώρα προέλευσης και στην ποιότητα του κράτους δικαίου της χώρας» λένε.
Εν τω μεταξύ, οι αυταρχικές χώρες φαίνεται επίσης να στοχεύουν στρατηγικά ευάλωτα κράτη με αδύναμους θεσμούς κράτους δικαίου, όπως η αστυνομία, τα δικαστήρια ή οι αρχές μετανάστευσης. Οι ξένες χώρες που ανησυχούν λιγότερο για τις συνέπειες της παραβίασης του κράτους δικαίου είναι πιο εύκολο να συναγωνιστούν και να εξαναγκαστούν, ειδικά όταν εξαρτώνται περισσότερο οικονομικά από τον αυταρχικό εταίρο. Αυτό παρέχει στις απολυταρχίες την ευκαιρία να καταστείλουν και τη μόχλευση να προκαλέσουν συνεργασία κατά παράβαση του κανόνα της «μη επαναπροώθησης» – ο οποίος, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, προστατεύει τους μετανάστες από την επιστροφή τους σε μια χώρα όπου κινδυνεύουν από βασανιστήρια.
Για παράδειγμα, η Τουρκία έχει εξασφαλίσει επιτυχώς συνεργασία από πολλές χώρες με αδύναμο κράτος δικαίου, όπως ο Λίβανος, στις προσπάθειές της να φιμώσει τους Τούρκους δημοσιογράφους και τους πολίτες που συνδέονταν με το αντιπολιτευόμενο κίνημα Γκιουλέν.
Εν τω μεταξύ, η Κίνα χρησιμοποίησε την οικονομική της μόχλευση για να υποχρεώσει τις ξένες κυβερνήσεις να συνεργαστούν, με την Καμπότζη να απελαύνει 20 Ουιγούρους αιτούντες άσυλο στην Κίνα μετά την υπογραφή 14 εμπορικών συμφωνιών με τη χώρα.
Ομοίως, η Ταϊλάνδη επέστρεψε βίαια πολλούς αντιφρονούντες δημοσιογράφους στην Κίνα, τον μεγαλύτερο εμπορικό της εταίρο.