Χαμόγελο και συμπάθεια αλλά Αγγλικά γρι στα επείγοντα του ΠΑΓΝΗ

Με πλατιά χαμόγελα και πολύ συμπάθεια, είναι αλήθεια, υποδέχονται στη ρεσεψιόν στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του ΠΑΓΝΗ  τους πολίτες που πηγαίνουν να λύσουν το ξαφνικό πρόβλημα υγείας τους.

Θα πούμε για το φιλότιμο, θα πούμε για την φιλοξενία, θα πούμε για την πίεση λόγω μεγάλου φόρτου εργασίας και απαιτήσεων που πολλές φορές καταλήγουν σε φωνές ή και χειροδικίες κάποιες άλλες.

Θα υπενθυμίσουμε όμως πως οι εργαζόμενοι στο “πρόσωπο”, στην υποδοχή του μεγαλύτερου νοσοκομείου της Κρήτης, απαιτείται να γνωρίζουν τουλάχιστον μια ξένη γλώσσα και να την γνωρίζουν όχι μόνο να την δηλώνουν στα χαρτιά τους !!

Το περιστατικό συνέβη χθες το αργά το βράδυ και δεν χωρεί αμφισβήτηση καθώς το ζήσαμε οι ίδιοι αφού καθόμασταν ακριβώς απέναντι από τη ρεσεψιόν και έχει ως εξής: Ενας συμπαθέστατος ηλικιωμένος, μάλλον Εγγλέζος,  από τα ξεκάθαρα αγγλικά του, στηριζόμενος στο μπαστουνάκι του, σπρώχνει το καροτσάκι, όπου κάθεται η επίσης ηλικιωμένη κυρία, που μόλις είχε δεχτεί τις υπηρεσίες του νοσοκομείου.

Πλησιάζουν στο γκισέ όπου κάθονται και εξυπηρετούν τρεις υπάλληλοι και πολύ ευγενικά τους ζητά να καλέσουν ένα ταξί με προορισμό αν άκουσα καλά το Καστρί της Βιάννου.

Εδώ άνθισαν τα χαμόγελα, αφού προφανώς δεν κατάλαβαν οι υπάλληλοι τι ήθελαν, μέχρι που εμφανίστηκε ένας νεαρός που κατά κάποιο τρόπο τους συνόδευε και εξήγησε τι ακριβώς ζητούσαν, τους χαιρέτησε κι έφυγε. Το ταξί ήρθε κι άνθρωποι πήγαν στον προορισμό τους.

Με όλη την καλή μας πρόθεση και χωρίς να θέλουμε να θίξουμε παρά μόνο τα κακώς κείμενα και με καλή διάθεση ρωτάμε μήπως θα έπρεπε η διοίκηση θα έπρεπε να δει ξανά το θέμα;

Μήπως στην κάθε βάρδια θα έπρεπε τουλάχιστον ένας από τους υπαλλήλους υποδοχής να γνωρίζει μια ξένη γλώσσα; Λέμε τώρα!!