Politica 89.8
Καταγγελία: Επειδή είσαι πλήρωμα ασθενοφόρου δεν μπορείς και να παρανομείς βάζοντας σε κίνδυνο παιδιά
Μια επώνυμη καταγγελία για το πλήρωμα ενός ασθενοφόρου, που φαίνεται να έβαλε σε κίνδυνο παιδιά ενός σχολείου στο Ηράκλειο, χωρίς να το θέλουν πιστεύουμε, έκανε σήμερα το πρωί η κ. Ελευθερία Νιονάκη μητέρα ενός κοριτσιού, που είναι μαθήτρια του συγκεκριμένου σχολείου, μέσω του politica 89.8 και της εκπομπής “Δημοσίως” του Νίκου Παπαδάκη.
Διαβάζοντας προσεχτικά όσα περιγράφει η μητέρα της μικρής Μαρίτας, ένα μόνο συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί: Δεν μπορεί κανείς να παρανομεί ακόμα κι όταν είναι πλήρωμα ενός ασθενοφόρου!!
Στην επιστολή που λάβαμε η κ. Νιονάκη αναφέρει:
Ονομάζομαι Ελευθερία Νιονάκη και είμαι μαμά της δεκάχρονης κόρης μου, που φοιτά στο 20 & 56 Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου Κρήτης.
Γράφω επώνυμα τις παρακάτω αράδες/καταγγελία, μπας και ευαισθητοποιηθούν οι όποιοι συνήθεις ύποπτοι οδηγοί, να γλυτώσουμε και τα παιδιά μας.
Το σχολείο μας στεγάζει και εκπαιδεύει περίπου 470 παιδιά σε ετήσια βάση και είναι ένα από τα καλύτερα σχολικά συγκροτήματα σε όλους «σχεδόν» τους τομείς. Ένα από τα σχολεία εκείνα, που ευχαριστείς την καλή σου τύχη που είστε μέλοι της εκπαιδευτικής οικογένειας εκεί. Χρησιμοποιώ τον όρο «σχεδόν», διότι παρά το γεγονός ότι τα πρωινά οδηγούμε ή περπατάμε με χαμόγελο γονείς και παιδιά μέχρι τα σημεία άφιξης και παραλαβής των παιδιών μας από τις σχολικές τροχονόμους για την προσέλευση τους στην αυλή του σχολείου, υπάρχει σε τακτική βάση ο ανεύθυνος εκείνος οδηγός που επιχειρώντας να γλυτώσει 10 μέτρα κίνησης επί της οδού Νάθενα, θα επιχειρήσει να διασχίσει τον πεζόδρομο (οδός Ορφέως) παράνομα και με υφάκι 10 καρδιναλίων στην καλύτερη περίπτωση εάν και εφόσον τον αντιμετωπίσεις στα ίσια, επειδή έχει «κοντέψει» να σου παρασύρει το παιδί.
Αυτοκίνητο με οδηγό υπάλληλο του πανεπιστημίου, αυτοκίνητο με οδηγό υπάλληλο του Βενιζελείου νοσοκομείου, αγροτικό αυτοκίνητο που έχει θελήσει κιόλας να παρκάρει για να μεταβεί στην εφορία και να κάνει «τη δουλειά του», μηχανάκι με οδηγό πιτσιρικά και υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών (έχει συμβεί και αυτό), είναι λίγα από τα περιστατικά ανεύθυνης και παράνομης διέλευσης της Ορφέως, συνήθως την ώρα της προσευχής, ή και λίγο πιο μετά που κάποια παιδάκια (και η κόρη μου συγκαταλέγεται ενίοτε στα παιδιά αυτά) δεν ξυπνούν στην ώρα τους και καθυστερούν να φτάσουν στο σχολείο.
Το σχολείο μας απασχολεί δύο σχολικές τροχονόμους που δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό στο καθήκον που τους έχει οριστεί. Οι άνωθεν αναφερόμενοι οδηγοί τις παρακάμπτουν, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις δε έχουν ασκήσει και λεκτική και σωματική βία εναντίον τους, στην παρατήρηση που τους έγινε να συνετιστούν και να μην παρανομήσουν, να μην θέσουν, δηλαδή, ζωές σε κίνδυνο.
Από θύματα, σε αυτά τα πέντε χρόνια, μετράμε ήδη μια εκπαιδευτικό με σπασμένο πόδι, όταν μηχανάκι έπεσε πάνω της, κάποια παιδιά με διαστρέμματα στην προσπάθεια τους να «κάνουν στην άκρη», την μία από τις δύο διευθύντριες μας να ευχαριστεί την σβελτάδα της, ευτυχώς χωρίς τραυματισμό, όταν το αυτοκίνητο κινήθηκε πάνω της, επειδή ο οδηγός και είχε παρανομήσει και είχε επιταχύνει δεν την είχε δει … και κάποια άλλα περιστατικά τα οποία αποσιωπήθηκαν στον βωμό του: «ωχ βρε αδερφέ, Ελλαδίτσα είμαστε…τι περιμένεις τώρα και εσύ!!».
Σήμερα, έφτασα στο όριο μου και έσπασαν οι ανοχές μου, όταν πλήρωμα με διασώστες, έπραξαν το απαράδεκτο.
Είχαν μπει τα παιδιά μας στις τάξεις τους και μερικές μαμάδες συζητούσαμε (σταματημένες έξω από το σχολείο μας) επί της Ορφέως, λίγο πριν πάμε στις δουλειές μας. Πρώτη αποχώρησα εγώ, χαιρετώντας την σχολική τροχονόμο και μπαίνοντας στο αυτοκίνητο μου που ήταν παρκαρισμένο πιο πάνω στο αδιέξοδο με αναμμένα τα alarm, έκανα στροφή στο σημείο που μας έχουν ορίσει και με χαμηλή ταχύτητα ξεκίνησα να φύγω. Φτάνοντας στην κορυφή του πεζοδρόμου, είδα ένα ασθενοφόρο να κόβει ταχύτητα, οπότε σταμάτησα κλείνοντας τον πεζόδρομο για να πάει στην ευθεία της διαδρομής ο οδηγός, όπως ήταν και το λογικό να κάνει για να επιστρέψει προς τα πίσω. Μου έκανε νόημα ότι ήθελε να μπει στην Ορφέως, κατέβασα το τζάμι και το ρώτησα αν υπήρχε περιστατικό στο σχολείο και μου έγνεψε καταφατικά. Έκανα όπισθεν προσεκτικά και τον άφησα να περάσει.
Ο οδηγός ΔΕΝ σταμάτησε μπροστά στο σχολείο. Ο οδηγός μας είχε πει ψέματα. Η σχολική τροχονόμος άρχισε να σφυρίζει με την σφυρίχτρα και να του κάνει σήμα με την ταμπέλα, όπως προβλέπεται, αλλά το πλήρωμα με τους διασώστες, όχι απλά την αγνόησαν, αλλά επιτάχυναν κιόλας, τη ίδια στιγμή που δυο μαθητές ανέβαιναν αργοπορημένοι προς το σχολείο. Το πλήρωμα αγνόησε και τα σήματα της δεύτερης σχολικής τροχονόμου επί της Νάθενα, και συνέχισαν την πορεία τους.
Πρόλαβα και είδα τα στοιχεία του ασθενοφόρου και με την επώνυμη καταγγελία μου καταγεγραμμένη πλέον σε όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες, η διοίκηση της αρμόδιας ΥΠΕ θα προχωρήσει σε συστάσεις καταρχήν στο υπεύθυνο πλήρωμα του ασθενοφόρου και σε όποια άλλη ενέργεια κρίνουν σκόπιμο να κινηθεί η όποια διαδικασία.
Πέρα από τον προφανή λόγο της καταγγελίας μου, ξεκινώντας από την εκπομπή του δημοσιογράφου κ. Νίκου Παπαδάκη στον Politica, που αφορά την ασφάλεια των παιδιών μας, θα επιμείνω σε ένα επιπλέον σημείο, που για μένα είναι εξίσου σημαντικό.
Στον δημόσιο τομέα, όλοι εμείς έχουμε προσληφθεί για να παράγουμε έργο προς όφελος του πολίτη και του κοινωνικού συνόλου, που μέσω του όρκου που δίνουμε καλούμαστε να εργαστούμε. Θεωρώ ότι συγχρόνως με το έργο μας καλούμαστε με το δικό μας σωστό παράδειγμα να ενθαρρύνουμε τους πάντες να λειτουργήσουν και να αποδώσουν με γνώμονα το κοινό καλό.
Ήταν τραγικό το γεγονός ότι δύο διασώστες (λειτουργοί που σώσουν ανθρώπινες ζωές δηλαδή), αντί να πάνε ευθεία από τον χώρο των αποθηκών του Βενιζελείου νοσοκομείου και να βγουν στην οδό Νάθενα και από εκεί στην ευθεία προς τα δεξιά να βγουν στην Λεωφόρο Κνωσσού και από εκεί να φτάσουν στον προορισμό τους, πήραν την απόφαση να στρίψουν αριστερά προς το αδιέξοδο, να στρίψουν δεξιά επί της Ορφέως, πάλι αριστερά προς στην Νάθενα και από εκεί ευθεία προς την Κνωσσού για να παρακάμψουν 10 μέτρα κίνησης, άρα και χρόνου οδήγησης 3’ επιπλέον λεπτών, χωρίς σειρήνες, χωρίς ασθενή να κινδυνεύει, επειδή έτσι…
Είμαστε δημόσιοι λειτουργοί, που να πάρει: επέμεινα στην διοίκηση της ΥΠΕ και συνεχίζω να επιμένω και από αυτό το βήμα, ότι κυρίως ΕΜΕΙΣ επιβάλλεται να δίνουμε πρωτίστως το καλό παράδειγμα ορθής και υπεύθυνης πρακτικής μέσα από την κάθε ενέργεια μας και κάθε μέρα.
Κάποιοι από εμάς είμαστε γονείς: είναι ανελέητο το συναίσθημα του τρόμου και το πάγωμα στην ραχοκοκαλιά, όταν έρχεσαι αντιμέτωπη με την πιθανότητα του κινδύνου οποιουδήποτε παιδιού τύχει να βρεθεί στην διαδρομή του κάθε ανεύθυνου την λάθος στιγμή, με το λάθος πεπρωμένο γραμμένο λόγω μιας εγκληματικής αμέλειας, επειδή εκείνη την στιγμή φάνηκε να είναι καλή ιδέα.
Εκείνα τα δευτερόλεπτα πετρώνεις και μαθαίνεις να προσεύχεσαι!!
Μετά αντιδράς…
Και όπως είπα στην διοικήτρια του Γραφείου Εξυπηρέτησης του Πολίτη: ευτυχώς για όλους μας δεν συζητούσαμε την καταγγελία μου σε κατάσταση απώλειας ή τραυματισμού μαθητών!!!
Καλό θα είναι επιτέλους να ωριμάσουμε όλοι όσοι ψηφίζουμε και κρατάμε τιμόνι στα χέρια μας…
Αυτό!!!
Με εκτίμηση Ελευθερία Νιονάκη
Η μαμά της Μαρίτας
Ας ακούσουμε την κ. Νιονάκη:
- Στη φωτογραφία το σχολείο όπου σημειώθηκε το σημερινό περιστατικό, ευτυχώς χωρίς συνέπειες
