Το δημογραφικό στοιχείο που καθοδηγεί τη «Μεγάλη Παραίτηση»

Η λεγόμενη «Μεγάλη Παραίτηση» έχει πλέον παγιωθεί στη συνείδηση ​​της Αμερικής, και αναφέρεται στα κύματα των ανθρώπων που εγκαταλείπουν το εργατικό δυναμικό και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εταιρείες να βρουν αντικαταστάτες.

Το μεγάλο ερώτημα, τόσο για τις χρηματοπιστωτικές αγορές όσο και για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, είναι αν αυτοί οι εργαζόμενοι έχουν φύγει οριστικά. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτό συμβαίνει , κάτι που θα οδηγήσει σε μόνιμα υψηλότερους μισθούς, μειωμένα κέρδη και υψηλότερες τιμές για τους καταναλωτές.

Οι οικονομολόγοι της Barclays με επικεφαλής τον Michael Gapen διαφωνούν. Λένε ότι αυτό που συμβαίνει είναι περισσότερο ένας «Μεγάλος δισταγμός».

«Η πραγματική αιτία είναι ο δισταγμός των εργαζομένων να επιστρέψουν στο εργατικό δυναμικό, λόγω επιρροών που συνδέονται με την πανδημία, όπως οι κίνδυνοι μόλυνσης, οι ασθένειες που σχετίζονται με λοιμώξεις και η έλλειψη οικονομικής φροντίδας για τα παιδιά», λένε οι οικονομολόγοι.

Τονίζουν μάλιστα ότι το ποσοστό εγκατάλειψης έχει γενικά συμπέσει με μια ανοδική τάση στο ποσοστό προσλήψεων.

Ένα άλλο εύρημα, που βασίζεται στην παρακολούθηση της αύξησης των μισθών από τη Fed της Ατλάντα, είναι ότι η αύξηση των μισθών καθοδηγείται από άτομα που αλλάζουν θέσεις εργασίας —σχεδόν εξ ολοκλήρου στην ομάδα των 16-24 ετών— «οι οποίοι είναι γενικά λιγότερο ειδικευμένοι και είναι λιγότερο πιθανό να περιοριστούν από μη χρηματικούς λόγους (όπως κίνδυνοι μόλυνσης, παιδική φροντίδα, ασφάλιση υγειονομικής περίθαλψης και τοποθεσία εργασίας) που διαφορετικά θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ικανότητά τους να αλλάξουν δουλειά».

Δημογραφική ανάλυση του εργατικού δυναμικού

Ένα μοναδικό εύρημα στην έκθεση Barclays είναι η δημογραφική ανάλυση του εργατικού δυναμικού τώρα σε σύγκριση με τον Φεβρουάριο του 2020.

Οι παντρεμένοι που ζουν με τους συζύγους τους ευθύνονται περισσότερο για τη συνολική μείωση της συμμετοχής. Από τη μείωση του εργατικού δυναμικού κατά 3 εκατομμύρια σε σύγκριση με τον Φεβρουάριο του 2020, υπήρχαν 3,5 εκατομμύρια λιγότεροι παντρεμένοι εργαζόμενοι. Υπήρξε αντίστοιχη αύξηση μισού εκατομμυρίου στη συμμετοχή εργαζομένων που δεν ζούσαν με τη σύζυγό τους.

Κατά την έναρξη της πανδημίας, η μείωση της συμμετοχής ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου μεταξύ των ανύπαντρων, αλλά αυτό άλλαξε τον Σεπτέμβριο του 2020. «Πιστεύουμε ότι αυτό αντανακλά το γεγονός ότι η «συνασφάλιση» από το να είσαι σε ένα νοικοκυριό διπλής εισφοράς παρέχει μεγαλύτερο περιθώριο στους συζύγους να είναι πιο προσεκτικοί σχετικά με την επανεισαγωγή τους στην αγορά εργασίας. Αυτό καθιστά άλλες εκτιμήσεις, όπως κινδύνους μόλυνσης, προκλήσεις παιδικής φροντίδας που σχετίζονται με την πανδημία και ασυνήθιστα υγιείς ισολογισμούς πιο πιθανό να ανατρέψουν τη ζυγαριά ενάντια στην εργασία», λένε.