Υπερυπουργός ο Αυγενάκης αρκεί …να δει αλλιώς τον Αθλητισμό!

 Τώρα που καταλάγιασε ο κουρνιαχτός της αθηναϊκής κυρίως αθλητικογραφίας για την τοποθέτηση του Ηρακλειώτη βουλευτή Λευτέρη Αυγενάκη στο Υφυπουργείο Αθλητισμού και το πόσο κατάλληλος είναι, αν είναι περισσότερο ή λιγότερο ΟΦΗ ( αλήθεια εγώ που είμαι Ηροδοτάρα, δικαιούμαι να αρθρογραφώ;).Με ποιους προέδρους ΠΑΕ έχει ή όχι φιλική σχέση.

Τι γνωρίζει και τι όχι από το τόπι και όλα τα γνωστά που συνοδεύουν διαχρονικά κάθε νέο πολιτικό προϊστάμενο στον Ελληνικό Αθλητισμό, νομίζω ότι είναι η καταλληλότερη στιγμή για να καταλάβουμε και εμείς( του πολιτικού ρεπορτάζ τρομάρα μας) έστω και λίγα εκατοστά δημοσιογραφικού χώρου για την συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση και πάντα με την ανοχή και την κατανόηση των φίλων συναδέλφων του αθλητικού ρεπορτάζ.

  Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα βασικά.Έχει σχέση ο Λευτέρης Αυγενάκης με τον Αθλητισμό; Σύμφωνα με το βιογραφικό του,έχει τόση σχέση όσο εμείς με την αστροναυτική.Όμως καθήκον του πολιτικού δεν είναι να προετοιμάζεται από την εκπαιδευτική του ηλικία για το αν θα αναμειχθεί με την πολιτική και αν η επαγγελματική του ιδιότητα θα του εξασφαλίσει στο μέλλον και μια θέση σε υπουργείο.Καθήκον του είναι να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που ανακύπτουν ανεξάρτητα από την επαγγελματική του ιδιότητα και αυτό νομίζω ότι στη περίπτωση Αυγενάκη έχει ξεκαθαρισθεί πολύ πριν αναλάβει υπουργικά καθήκοντα από τις θέσεις στις οποίες βρέθηκε .

  Πάμε τώρα στα ουσιαστικά.Το σφάλμα όλων όσων έπαιρναν στα χέρια τους το χαρτοφυλάκιο του αθλητισμού ήταν το εξής.Αναλάμβαναν υφυπουργοί ποδοσφαίρου και στα ρεπό ή στις άδειες τους ασχολούνταν και με το άθλημα του μπάσκετ.Προφανώς και πρόκειται για τα λαοφιλέστερα αθλήματα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως και τυγχάνουν δικαιολογημένα του αντίστοιχου πολιτικού βάρους. Όμως δεν μπορεί να δικαιολογηθεί σε καμία περίπτωση η πρακτική που χουν ακολουθήσει όλοι οι προκάτοχοι. Σχεδόν πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ΠΑΕ ή οι ΚΑΕ. Και στις δυο περιπτώσεις πρόκειται για ανώνυμες εταιρίες.Αν ο αντίστοιχος υπουργός Ανάπτυξης ή οικονομικών έριχνε το ίδιο βάρος στις εταιρίες όλων των κλάδων της χώρας ,τότε θα είχαμε μια από τις πιο υγιείς οικονομίες της υφηλίου .Δεν θα υπεισέλθω στη γνώριμη προσέγγιση για το πόσο καθαρός ή όχι είναι ο χώρος του ποδοσφαίρου,άλλωστε οι συνάδελφοι του αθλητικού ρεπορτάζ έχουν αναδείξει αλλεπάλληλες φορές τις παθογένειες και έτσι ακόμη και οι πιο αδαείς έχουμε μια εικόνα για το τι συμβαίνει.Όμως δεν μπορεί να μιλάμε για ανάπτυξη του αθλητισμού ακολουθώντας για μια ακόμη φορά τις  ίδιες πρακτικές.Δηλαδή Αθλητισμό χωρίς κανένα στρατηγικό σχέδιο και με μοναδικό γνώμονα πώς να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες μικροσυμφερόντων.Με τον εκάστοτε υπουργό-υφυπουργό να διαχειρίζεται απλώς και μόνο το μοίρασμα των κονδυλίων στις ομοσπονδίες ή να συντάσσει νομοσχέδια για την εξυγίανση του επαγγελματικού  ποδοσφαίρου για να πάρει την σχετική προβολή -ανεξαρτήτως αποτελέσματος -,μέχρι  ο διάδοχος του να κάνει τον δικό του νόμο που θα λύσει τα προβλήματα που δημιούργησε ο νόμος του προηγούμενου. Και κάπως έτσι η ζωή συνεχίζεται και η ανάπτυξη του αθλητισμού στην Ελλάδα παραμένει κενό γράμμα,θαμμένο μάλιστα κάτω από ασπρόμαυρες και λίγες ακόμη πορτοκαλί μπάλες.

   Το Υφυπουργείο Αθλητισμού έχει ή τουλάχιστον θα έπρεπε να έχει, άλλη αποστολή. Να χαράσσει την στρατηγική για τον αθλητισμό της χώρας , ο οποίος μπορεί να επηρεάσει συθέμελα τη φυσιογνωμία της.Με μια προϋπόθεση: Ο υφυπουργός και γενικότερα η πολιτική ηγεσία να αποφασίσουν να δουν τον αθλητισμό αλλιώς . Η εκκίνηση δεν μπορεί να γίνει πουθενά αλλού εκτός από την εκπαίδευση .Ένα εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο σήμερα έχει ως ¨αποπαίδι¨ του το μάθημα της φυσικής αγωγής, δεν έχει καμία τύχη στο να συμβάλει την ανάπτυξη του αθλητισμού γιατί πολύ απλά δεν καλλιεργείται η αθλητική συνείδηση.

Δεν υφίσταται η επαφή με τον αθλητισμό στη σχολική ηλικία και έτσι η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών καταλήγει να ασχολείται με τον αθλητισμό …από την κερκίδα.Και όταν η μια γενιά διαδέχεται την άλλη χωρίς να υπάρχει η στοιχειώδης επαφή με την άθληση,πως να μην αυξάνονται οι δείκτες όλων των σύγχρονων παθήσεων που αντιμετωπίζουν όλο και περισσότεροι νέοι.Και έτσι απλά από το Υπουργείο Παιδείας, φθάσαμε στο Υπουργείο Υγείας και πάντα με ¨όχημα¨το χαρτοφυλάκιο του αθλητισμού.Και άθληση με στόχο τη βελτίωση της υγείας μας, χωρίς σωστή διατροφή με την αξιοποίηση όλου του διατροφικού πλούτου που διαθέτει -ευτυχώς ακόμη- η χώρα μας,δεν νοείται.Και αυτή η αξιοποίηση μπορεί να γίνει με τη συνεργασία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και τους παράγοντες του πρωτογενούς τομέα.

Ας υποθέσουμε ότι η εικόνα αλλάζει και μέχρις εδώ τα καταφέρνουμε να φθάσουμε.Σε ποιες  αθλητικές υποδομές θα έρθει να στηριχθεί ένας νέος διαφορετικός στρατηγικός σχεδιασμός για τον αθλητισμό; Eίναι το επόμενο ερώτημα και κάπως έτσι περνάμε από το Υπουργείο Υποδομών για να αντιληφθούμε ότι δεν υπάρχουν οι εγκαταστάσεις πάνω στις οποίες θα μπορούσε να αναπτυχθεί το σύνολο των αθλημάτων  και να εξελιχθεί ο ελληνικός αθλητισμός.Η προίκα των ολυμπιακών αγώνων έχει παραδοθεί στην εγκατάλειψη με ελάχιστες εξαιρέσεις.Νέες υποδομές και εκσυγχρονισμός των υφιστάμενων που καταρρέουν,είναι απαραίτητες για την ενίσχυση των αθλητικών εγκαταστάσεων και μοιραία βρισκόμαστε μπροστά στα Υπουργεία Οικονομίας ,Ανάπτυξης και επενδύσεων.Γιατί ναι, ο αθλητισμός μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας πέρα και πάνω από τη λειτουργία κάποιων ΠΑΕ και ΚΑΕ. Και όταν καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε ένα σοβαρό δίκτυο αθλητικών εγκαταστάσεων και υποδομών για τον μαζικό αθλητισμό και δη τον ¨αθλητισμό υγείας¨ τότε μπορούμε να κάνουμε το επόμενο βήμα ,που αποτελεί και τον επόμενο σταθμό.

Η χώρα μας έχει τις ιδανικότερες  κλιματολογικές συνθήκες -χειμώνα ή καλοκαίρι- ,και ο αθλητικός τουρισμός μπορεί να αποτελέσει μια χρυσή ευκαιρία ,αρκεί να δοθεί το σύνθημα ότι η χώρα μας ενδιαφέρεται να επενδύσει και να αναπτύξει αυτή τη μορφή τουρισμού .Και κάπως έτσι φθάσαμε το Υφυπουργείο Αθλητισμού να συνδεθεί με την βαριά βιομηχανία της χώρας και το Υπουργείο Τουρισμού.

     Πολύ εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι εάν υπάρξει ένας σοβαρός σχεδιασμός,ο οποίος είναι ευνόητο ότι δεν μπορεί να ξεδιπλωθεί σε ορίζοντα 12 ή 24 μηνών,όσο δηλαδή διαρκεί συνήθως η παραμονή ενός υπουργού στο πόστο του,τότε όντως η θέση του Υφυπουργού αθλητισμού είναι θέση Υπερυπουργού με την έννοια ότι μπορεί να επηρεάσει και να κινητοποιήσει και άλλα χαρτοφυλάκια,επαναπροσδιορίζοντας τι σημαίνει αθλητισμός και ποια μπορεί να είναι η συμβολή του στις επόμενες γενιές ,με τις οποίες και για τις οποίες, μπορεί να χτιστεί το προφίλ μιας αθλητικής χώρας.

Αντιλαμβάνομαι ότι οι πρώτοι που θα μειδιάσουν(το αναφέρω κομψά, στη πραγματικότητα θα ¨κράξουν¨) διαβάζοντας αυτές τις γραμμές είναι οι ίδιοι συνάδελφοι μου από το αθλητικό ρεπορτάζ. ¨Δεν ξέρεις τι σημαίνει αθλητισμός στην Ελλάδα¨ ή ¨Μα ,καλά τόσο άσχετος είσαι;Tο υφυπουργείο αθλητισμού παλεύει με τα σκληρά και σκοτεινά συστήματα!¨ ,επισημάνσεις που ήδη αντηχούν στα αφτιά μου και οι οποίες σχεδόν αποκλειστικά έχουν αφετηρία το χώρο του ποδοσφαίρου. Ναι το παραδέχομαι είμαι άσχετος όπως το εννοούν.Μόνο που ευελπιστώ  και ο Λευτέρης Αυγενάκης να είναι πράγματι άσχετος με  τον αθλητισμό, όπως τον έχουμε βιώσει τουλάχιστον μέχρι σήμερα στη χώρα μας και να αποδειχθεί σχετικός με τον αθλητισμό που και θέλουμε και αξίζoυμε,αρκεί…να τον δει αλλιώς!