Το στίγμα του κορονοϊού σκοτώνει συνειδήσεις

Δημοσιεύτηκε στις 22/10/2020 09:55

Το στίγμα του κορονοϊού σκοτώνει συνειδήσεις

Μόλις πριν μια εβδομάδα μια ακόμη εστία εκδήλωσης κορονοϊού εντοπίστηκε σε γηροκομείο της Αττικής. Δυο εργαζόμενοι και μια τρόφιμος βρέθηκαν θετικοί. Όλοι τους μέχρι σήμερα βρίσκονται απομονωμένοι στα σπίτια τους σε καλή κατάσταση και σε κάθε περίπτωση δεν νοσηλεύονται καν σε κάποιο νοσοκομείο. Πιο απλά μπορεί να μη χαίρουν άκρας υγείας αλλά σίγουρα και οι τρείς είναι εν ζωή. Όχι όμως και ο ιδιοκτήτης του γηροκομείου στον Άγιο Στέφανο. Γράφει ο Χρήστος Κώνστας στο Politica.gr.

Ο Δημήτρης Καμπανάρος ήρθε με το δικό του τελευταίο διάβημα να μας αφυπνίσει. Να μας πει φτάνει πια η ανθρωποφαγία και η ηθική εξόντωση όλων όσων με υπαιτιότητα δική τους ή οχι, νοσούν από τον ύπουλο ιό. Ο ίδιος διαγνώστηκε θετικός αλλά αυτό που δεν άντεξε ήταν το κοινωνικό στίγμα που καλούνταν να διαχειριστεί, καθιστώντας εαυτόν υπεύθυνο για την εκδήλωση των κρουσμάτων στο γηροκομείο του. Αυτό ήταν που τον εξόντωσε και όχι ο ιός. Πρώτα συνειδησιακά και έπειτα βιολογικά. Βάζοντας τέλος στη ζωή του!

Το γράμμα που άφησε πίσω του είναι βαρύτερο ακόμη και  από την χειρότερη διάγνωση που μπορεί να γίνει σε πάσχοντα από τον κορονοϊό. “Είμαι ένας αποτυχημένος, δυσφήμισα το γηροκομείο, δεν τα κατάφερα, απέτυχα. Πλέον δεν θα με εμπιστευτεί ποτέ κανείς, με νίκησε ο κορονοϊός”.

Σε κάθε οικογένεια. Σε κάθε σπίτι. Σε κάθε εργασιακό χώρο. Το στίγμα του κορονοϊού σκοτώνει συνειδήσεις. Σε ένα άρθρο του στην ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, ο Massimo Gramellini έγραφε μερικές μέρες πριν: “Ποτέ πριν δεν είχε δει κανένα ασθενή να δικαιολογείται και να ζητά συγγνώμη για την ασθένειά του. Αλλά ο Covid δεν είναι μια νόσος όπως οι άλλες”. Η αναδημοσίευση του άρθρου έγινε από τον Ηλία Μόσιαλο σε μια απέλπιδα προσπάθεια του να ανακόψει το κύμα του στιγματισμού στη χώρα μας.

Ο ιός πριν “φάει” ζωές φαίνεται ότι κατατρώει τη ψυχολογία και καθιστά ενοχικά σύνδρομα στη συνείδηση του φορέα. Αργά η γρήγορα αυτή η επιδημία θα αντιμετωπιστεί. Όμως εκείνο που θα αφήσει πίσω της πέρα από τις οικονομικές και κοινωνικές κοσμογονικές αλλαγές θα είναι ένας άλλος αόρατος “ιός” που δεν αντιμετωπίζεται ούτε μια ιατρικά πρωτόκολλα ,ούτε με εμβόλια. Εκείνος του στίγματος που τσακίζει χαρακτήρες και μετατρέπει τους ανθρώπους σε ασυνείδητα εκδικητικά όντα. Ο κίνδυνος είναι μπροστά μας και οφείλουμε να τον αντιμετωπίσουμε πριν καταστήσουμε μια κοινωνία γεμάτη ¨ενόχους¨.