Το “ΟΧΙ” του 40΄ ήταν ένα αλλά οι 28ες Οκτωβρίου είναι πολλές

Το Φθινόπωρο του 1940, η προοπτική της Ιστορίας ήταν όσο ποτέ άλλοτε ζοφερή. Οι λαοί της Ευρώπης είχαν υποδουλωθεί ή ήταν έτοιμοι να υποκύψουν. Γράφει ο Χρήστος Κώνστας στο Politica.gr.

Η Χιτλερική Γερμανία σάρωνε τα σύνορα των ηπειρωτικών επικρατειών και προχωρούσε την κοσμοϊστορική εγκαθίδρυση, καινούργιας εποχής, σφραγισμένης από το ¨μεγαλείο¨ του Γερμανικού λαού και του… εμπνευσμένου (!) αρχηγού του.Στην ζοφερότατη αυτή ατμόσφαιρα της Ιστορίας σήμανε η ώρα της μεγάλης δοκιμασίας του ελληνικού λαού. Το “ΟΧΙ” των Ελλήνων προερχόταν από τα βάθη της ελληνικής λαϊκής ψυχής καθώς το ελληνικό φιλότιμο δεν επέτρεπε την υποταγή.

Όλα αυτά “χθες”. Από τότε έχουν μεσολαβήσει 79 28ες Οκτωβρίου και ανάμεσα τους δεκάδες οι αφορμές που μας ¨επέβαλλαν¨να πούμε ένα “όχι” που δεν είπαμε ποτέ.Είτε ως χώρα είτε ως πολίτες.Σήμερα και πολύ περισσότερο αύριο, τρεις είναι οι άξονες πάνω στους οποίους θα αξιολογηθούν και εν τέλει θα κριθούν τα εθνικά μας αντανακλαστικά.Και δεν βρίσκονται πάνω σε αυτούς τα προφανή, δηλαδή τα εθνικά ζητήματα και οι σχέσεις με την Τουρκία, τα Σκόπια ή την Αλβανία.Άλλωστε γι αυτά οφείλουμε κατ΄ελάχιστο τα αυτονόητα.Δηλαδή την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας μας και των εθνικών συμφερόντων.

Θα σταθούμε στους άξονες πάνω στους οποίους βασίζονται τα λιγότερο προφανή.Οι δυο πρώτοι μάλιστα αλληλοεπηρεάζονται. Καταρχάς το προσφυγικό-μεταναστευτικό.Οφείλουμε να πούμε ένα μεγάλο “ΟΧΙ”στην εξανδραποδισμό χιλιάδων οικογενειών που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.Οφείλουμε να αντισταθούμε σε οτιδήποτε ρατσιστικό και μισαλλόδοξο υποκρύπτεται πίσω από δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες…ανησυχίες για τις διαστάσεις του προβλήματος. Οφείλουμε να απαντήσουμε ηχηρά και καθαρά πώς θα θέλαμε να αντιμετωπιστούμε εμείς αν βρισκόμασταν στη δική τους θέση.Σε αυτή την οποία βρίσκονται σήμερα 350.000 νέοι μας που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα. Σε αυτήν την οποία βρέθηκαν οι γονείς μας τη δεκαετία  του 50΄και του 60΄. Σε αυτήν που βρέθηκαν οι παππούδες μας τη δεκαετία του 20΄και του 30΄.

Ο δεύτερος άξονας που μπορεί να επηρεαστεί από τον πρώτο είναι το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.Οφείλουμε με πράξεις και όχι με λόγια να πούμε “ΟΧΙ” στη συρρίκνωση του πληθυσμού. Να αντισταθούμε στο κύμα της αλλαγής προτύπων που απομακρύνουν την έννοια της οικογένειας ,περιορίζοντας την σε μια συμβίωση από την οποία πολλές φορές μόνο από τύχη διευρύνεται μόνο-πλέον- κατά ένα μέλος.Η χώρα μας αν δεν αντισταθεί πολιτικά και κοινωνικά απέναντι στην επιδείνωση του δημογραφικού που επιβεβαιώνουν όλοι οι δείκτες ,τότε πέρα από την πληθυσμιακή συρρίκνωση, θα μικρύνει περαιτέρω παραγωγικά,οικονομικά ακόμη και γεωγραφικά με την εγκατάλειψη μικρών νησιών και παραμεθόριων περιοχών.

Τον τρίτο άξονα τον γνωρίζουμε αλλά δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμη τις πραγματικές του διαστάσεις και τι θα επιφέρουν αυτές.Η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης κινδυνεύει πολύ σύντομα να μείνει…άστεγη. Και αυτό γιατί η χώρα πρωτίστως είναι οι πολίτες της. Αυτό που προετοιμάζεται δεν θα έχει ιστορικό προηγούμενο και οφείλουμε να αντισταθούμε.Να πούμε “ΟΧΙ” στα οικογενειακά-στεγαστικά δράματα τα οποία είναι θέμα χρόνου να αρχίζουν να μας κατακλύζουν. Το κυρίως σχέδιο για την μαζική εκπληστηρίαση της ελληνικής κατοικίας βρίσκεται στην τελική φάση της υλοποίησης του. Οφείλουμε να προετοιμαστούμε για ότι έρχεται. Και για τους τρεις άξονες τα “ΟΧΙ” όπως και το 40΄έτσι και τώρα δε θα τα πει κανένας πολιτικός ηγέτης.Θα τα επιβάλλει ο λαός.Αρκεί να αντισταθεί.Το αν έχουμε τις αντοχές και τη θέληση θα κριθεί από την ιστορία.