To 2020 φεύγει με τα “Δεν πρέπει” και έρχεται το 2021 με τα “Πρέπει”

Του Χρήστου Κώνστα

Επί σχεδόν εννέα μήνες η χώρα όπως και σχεδόν το σύνολο της υφηλίου έζησε με αμέτρητα “Δεν πρέπει”. Για την ελεύθερη μετακίνηση.Δεν πρέπει.Για τον συγχρωτισμό.Δεν πρέπει.Για τη διασκέδαση.Δεν πρέπει.Για τις προσωπικές επαφές.Δεν πρέπει.Για τις χειραψίες.Δεν πρέπει.Για την αγκαλιά.Ακόμη και αυτό δεν πρέπει.

Το 2020 πέρα όλων των άλλων θα μείνει στην ιστορία ως το έτος το περιορισμών και των απαγορεύσεων .Πότε άλλοτε στη παγκόσμια ιστορία δεν εφαρμόστηκαν τόσο μαζικά σε κάθε γωνιά της γης , τόσες απαγορεύσεις για τις πιο απλές συνήθειες της καθημερινότητας μας μέχρι τις πιο σύνθετες.

Κι΄αν η χρονιά που μας αφήνει είναι αυτή του “Δεν πρέπει”, για το νέο έτος είναι πολύ πιθανό τον επόμενο Δεκέμβριο να συζητάμε για το οτι θα μείνει στην ιστορία για τα αμέτρητα “Πρέπει”.

Με την είσοδο του εμβολίου στις ζωές μας, αυτομάτως μας κάνει ποδαρικό και το πρώτο “Πρέπει”. Πρέπει να κάνουμε το εμβόλιο.Από εκεί και πέρα όλα δείχνουν οτι θα διαμορφώνεται σταθερά, και σίγουρα όχι αργά ,ένα περιβάλλον υποχρεωτικότητας μέσα απο “μη νομοθετημένα” πρέπει. Θα φαντάζει ως άλλη προφητεία του Γέροντα Παίσιου .Θα είναι νόμος αλλά δεν θα είναι.Έτσι καμία κυβέρνηση δε θα σηκώνει το βάρος του πολιτικού κόστους για ωμή παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων αλλά ταυτόχρονα αυτά θα παραβιάζονται με την …αναγκαστική συναίνεση μας και με μοναδικό γνώμονα την διασφάλιση της δημόσιας υγείας.

Το πρώτο επεισόδιο του έργου της διαμόρφωσης του περιβάλλοντος της υποχρεωτικότητας δεν αποκλείεται να έχει ως σκηνικό του τα νοσοκομεία της χώρας.Οι υγειονομικοί καλούνται να κάνουν το εμβόλιο γιατί ¨Πρέπει¨.Όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για όσους νοσηλεύουν. Αν το “πρέπει” δεν πείσει τουλάχιστον το 70% ιατρών και νοσηλευτών , ας μην έχει κανείς την αυταπάτη οτι δεν θα δημιουργηθούν συνθήκες υποχρεωτικότητας. Ήδη συζητείται άτυπα το ενδεχόμενο να μην μπορούν να εργαστούν τουλάχιστον σε νοσοκομειακές μονάδες αναφοράς του COVID-19, όσοι υγειονομικοί θα επιλέξουν να μη κάνουν το εμβόλιο.

Εφόσον κυλήσουν όλα ομαλά στις σχολικές και πανεπιστημιακές μονάδες δεν εγείρεται αντιστοιχώ ζήτημα για το χώρο της εκπαίδευσης .Η συζήτηση πιθανότατα να ανοίξει στο ενδεχόμενο να πυκνώσουν τα κρούσματα.Μάλιστα με το δεδομένο οτι οι πιθανότητες είναι μικρότερες η εκδήλωση να αφορά παιδιά,τότε όλοι αντιλαμβάνονται οτι η συζήτηση θα αφορά καταρχάς στους εκπαιδευτικούς.

Κι’ αν για το χώρο της εκπαίδευσης είναι εξαιρετικά πρώιμη ακόμη και η σκέψη για το κλάδο του τουρισμού εμφανίζεται εξαιρετικά ώριμη και πλέον αποτυπώνεται και με συγκεκριμένο σχεδιασμό.

Το χορό φαίνεται οτι τον σέρνουν οι αεροπορικές εταιρίες.Γνωρίζουν πολύ καλά οτι εφόσον δεν διασφαλίσουν συνθήκες που θα προσφέρουν την αίσθηση της ασφάλειας στους επιβάτες, εκείνοι δεν πρόκειται να κάνουν ταξιδιωτικά σχέδια και επομένως δε θα αγοράσουν αεροπορικά εισιτήρια.

Σε αυτό το ρυθμό φαίνεται οτι χορεύουν όλες οι χώρες που στηρίζονται κατα κύριο λόγο στον τουρισμό.Ανάμεσα τους φυσικά και η Ελλάδα. Ο υπουργός Τουρισμού  Χάρης Θεοχάρης παραδέχεται εμμέσως οτι σε οτι αφορά τις αεροπορικές μετακινήσεις ήδη έχει καταρτιστεί ο κατάλογος των “Πρέπει” .Σύμφωνα με τον ίδιο οι εμβολιασμένοι δεν θα χρειάζονται πλέον τεστ ή να μπαίνουν σε καραντίνα, αλλά το πιστοποιητικό σε ψηφιακή μορφή για οποιαδήποτε Αρχή, εθνική ή άλλη το ζητήσει. Το ίδιο θα κάνουν και οι περισσότερες χώρες στην Ευρώπη, όπου συζητείται η κοινή αναγνώριση μεταξύ χωρών αναχώρησης και προορισμού.Επομένως αν θες να ταξιδέψεις …Πρέπει να έχεις εξασφαλίσει το πιστοποιητικό εμβολιασμού. Θα είναι υποχρεωτικό; Σαφώς και όχι.Αλλά όπως έχουμε ήδη τονίσει θα δημιουργηθεί το περιβάλλον που θα σε αναγκάζει να σκεφτείς οτι τελικά μάλλον…πρέπει να το κάνεις.

Ας πάρουμε μια εικόνα απο το άμεσο μέλλον του ταξιδιώτη που δεν έχει πειστεί οτι πρέπει να κάνει το εμβόλιο αλλά θέλει να πάει διακοπές ή να ταξιδέψει για επαγγελματικούς λόγους.Αυτό που θα τον περιμένει θα είναι μια δαιδαλώδης διαδικασία ελέγχου στα σύνορα ή στο αεροδρόμιο.Δηλαδή ταλαιπωρία που σίγουρα δεν θέλει κανείς να βρεθεί αντιμέτωπος λίγο πριν τις διακοπές του.Όμως ακόμη κι΄αν αντιμετωπιστεί απο οργανωμένες αρχές άρα και λιγότερη ταλαιπωρία ,κανείς δεν διασφαλίζει οτι θα απολαύσει την καλοκαιρινή του ανάπαυλα ελεύθερος να μετακινηθεί οπουδήποτε μετά την άφιξη του στον τουριστικό προορισμό που έχει επιλέξει. Η 7ημερη ,αν όχι 14ημερη, καραντίνα θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη ως μέτρο που θα εφαρμόσουν πολλές χώρες ανα τον κόσμο.Αλήθεια ποιος πιστεύει οτι θα επέλεγε να ταξιδέψει για διακοπές γνωρίζοντας οτι το ήμισυ , αν οχι το σύνολο των ημερών .που έχει στη διάθεση του , θα το περάσει ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους ενος δωματίου ξενοδοχείου; Επομένως πριν ταξιδέψει , το πιο πιθανό είναι οτι θα σκεφτεί οτι “Πρέπει” να κάνει το εμβόλιο.

Μεγάλες βιομηχανίες με πολυάριθμο προσωπικό, όταν μάλιστα κάποιες απο αυτές αναγκάστηκαν να διακόψουν την παραγωγή τους κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, ποιος αλήθεια πιστεύει οτι δεν θα επιβάλλουν ίσως μέσα απο τον κανονισμό λειτουργία της επιχείρησης την έμμεση υποχρεωτικότητα του εμβολίου; Ποια αρχή θα τους ψέξει για ενδεχόμενη παραβίαση της ελεύθερης βούλησης των εργαζομένων, όταν η ίδια η πολιτεία θα έχει διαμορφώσει το περιβάλλον της υποχρεωτικότητας;

Τα παραδείγματα που μπορεί κανείς να παραθέσει κανείς όχι ως εικασία αλλά ως εξαιρετικά πιθανά ενδεχόμενα είναι αμέτρητα.Όπως αμέτρητα θα είναι και τα “Πρέπει” που θα βιώσουμε τους επόμενους 12 μήνες.Αν το 2020 με τα ¨Δεν πρέπει¨ προσπαθήσαμε να  προστατέψουμε την ατομική μας υγεία,το 2021 θα απαιτηθεί μεγάλη προσπάθεια και εξαιρετική προσοχή για να καταφέρουμε να προστατεύσουμε την ατομική μας ελευθερία απο τα “Πρέπει”.Σύμπτωση; Ειρωνεία; Αυτή η χρονιά θα είναι γεμάτη απο ύμνους για τη συμπλήρωση 200 ετών ελευθερίας.