Τα είκοσι παιδικά εμβόλια δίνουν απαντήσεις αρκεί…να τις “ακούσουμε”

Τού Χρήστου Κώνστα

Κάπου στα τέλη του 18ου αιώνα ο Βρετανός γιατρός Εντουαρντ Τζένερ παρατήρησε ότι οι γυναίκες που άρμεγαν τις αγελάδες παρουσίαζαν φλύκταινες (φουσκάλες) στα χέρια και δεν νοσούσαν από την ευλογιά.Ο Τζένερ χρησιμοποίησε το πύον από αυτές τις φλύκταινες και εμβολίασε ένα αγόρι.Στη συνέχεια το αγόρι, αν και ήρθε σε επαφή με ανθρώπους που είχαν ευλογιά, δεν νόσησε. Κάπως έτσι, το πρώτο εμβόλιο στην Ιστορία της Ιατρικής ήταν γεγονός.

Στη διάρκεια των επόμενων τριών αιώνων σημειώθηκαν αμέτρητες προσπάθειες της ιατρικής επιστήμης να ανακαλύψει νέα εμβόλια για την αντιμετώπιση αντίστοιχα αμέτρητων ασθενειών.Δισεκατομμύρια άνθρωποι διασφάλισαν όχι μόνο τη ζωή αλλά και μια σχετική ποιότητα.

Πλησιάζοντας πιο κοντά στις ημέρες μας και στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ένα από πιο έγκυρα επιστημονικά περιοδικά της εποχής το «Τhe Lancet» δημοσίευσε τη μελέτη-ύμνο για την αμφισβήτηση της ασφάλειας των εμβολίων .Ένας ακόμη Βρετανός επιχείρησε να απαντήσει στον ομοεθνή του έπειτα από τρεις αιώνες. Ο καθηγητής Αντριου Γουέικφιλντ με τη μελέτη του συνέδεσε το τριπλό εμβόλιο ιλαράς-παρωτίτιδας-ερυθράς (MMR) με τον αυτισμό.Χρειάστηκαν περισσότερο από 10 χρόνια αλλεπάλληλων δικαστικών και επιστημονικών διενέξεων για να αποδειχθεί τελικώς οτι η μελέτη είχε συμπεριλάβει χαλκευμένα στοιχεία.Μάλιστα αποδείχθηκε στη συνέχεια οτι η μελέτη είχε ως στόχο να προσφέρει το επιστημονικό υπόβαθρο σε νομικά γραφεία προκειμένου να αναλαμβάνουν υποθέσεις αυτιστικών παιδιών και να κερδίζουν εκατομμύρια σε αποζημιώσεις.Παράλληλα, αποκαλύφθηκε πως ο Γουέικφιλντ, που μετά το περιστατικό έχασε την άδεια άσκησης επαγγέλματος, είχε έτοιμο στα σκαριά ένα εμβόλιο δικής του έμπνευσης, το οποίο είχε σκοπό να λανσάρει στην αγορά ως αντίβαρο στο «ένοχο» MMR.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν μέρος πλέον της παγκόσμιας ιστορίας που έχει διαμορφώσει το σημερινό περιβάλλον , στο οποίο βιώνουμε την περιπέτεια με τον Κορονοϊο. Αν έρθουμε στο « σήμερα» και είτε ρωτήσουμε τους γονείς μας, είτε εμείς ως γονείς αναρωτηθούμε ποια είναι η «θέση» μας σε αυτό που ονομάζεται εμβολιαστική επιστήμη θα διαπιστώσουμε τα εξής περίπου. Από τις πρώτες εβδομάδες ζωής ενός βρέφους έως και την παιδική ηλικία των 12 ετών η συντριπτική πλειοψηφία θα βρεθεί στο ιατρείο ενός παιδιάτρου τουλάχιστον 20 φορές αποκλειστικά και μόνο για τις ανάγκες του εμβολιασμού.Εμβόλιο διφθερίτιδας,τετάνου,κοκκύτη,αιμόφιλου,influenzae. Eμβόλιο πνευμονιόκοκκου. Εμβόλιο μηνιγγίτιδας για τα τρία στελέχη.Εμβόλιο ιλαράς, ερυθράς,παρωτίτιδας.Εμβόλιο ηπατίτιδας Α και Β.Εμβόλιο Ρότα ιου. Εμβόλιο ανεμοβλογιάς.

Ας αναλογιστούμε τώρα πόσοι από εμάς είτε ερωτηθήκαμε ως παιδιά,είτε ρωτήσαμε τα παιδιά μας για το αν θέλουν να εμβολιαστούν;Κι΄αν αυτά τα ερωτήματα ίσως δείχνουν “φαιδρά” γιατί τι να απαντήσεις εσύ ως παιδί ή τι να σου απαντήσει ένα παιδί,τότε το ερώτημα προς τον παιδίατρο που φροντίζει το παιδί σου είναι εξαιρετικά σοβαρό.Πόσοι από εμάς ρωτήσαμε ποτέ για τους κινδύνους ή τις παρενέργειες που ελλοχεύουν από τις 20 και πλέον “τσιμπιές” που βιώσαμε ή βιώνουν τα παιδιά μας; Θα τολμήσω να πω ελάχιστοι.Αυτό σημαίνει οτι η πλειονότητα των γονιών είναι αδιάφοροι ή θέτουν σε κίνδυνο τα παιδιά τους; Φυσικά και όχι.Απλά έχουν εμπιστοσύνη στους ιατρούς και στην αποτελεσματικότητα των εμβολίων ,τα οποία μας έχουν κρατήσει μακριά από δεκάδες ασθένειες.Το επόμενο ζήτημα που προκύπτει  είναι το εξής.Μα καλά δεν υπάρχουν παρενέργειες; Φυσικά και υπάρχουν.Απόδειξη είναι η υπόθεση ενός κοριτσιού που έχασε τη ζωή του έπειτα από το εμβόλιο ιλαράς παρωτίτιδας και ερυθράς.Η υπόθεση αυτή απασχόλησε την ελληνική δικαιοσύνη περίπου 12 χρόνια. Είχε ασκηθεί αγωγή από την μητέρα του άτυχου κοριτσιού και τελικά μετά από μία πρώτη δικαίωση στο Πρωτοδικείο, εν συνεχεία ήρθε η απόρριψη της αγωγής στο Διοικητικό Εφετείο και στο τέλος η δικαίωση από το Συμβούλιο της Επικρατείας ,όπου υποχρέωσε το κράτος να καταβάλει αποζημίωση.Το ΣτΕ έκρινε ότι ο εμβολιασμός ήταν νόμιμος, αλλά παρόλα αυτά η πολιτεία φέρει τη γενική ευθύνη.Πόσοι είχαν μάθει για τη συγκεκριμένη περίπτωση και πόσες ακόμη που έχουν καταγραφεί από την παγκόσμια ιατρική κοινότητα μας απασχόλησαν πραγματικά ή έθεσαν υπό αμφισβήτηση την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα των εμβολίων;Ελάχιστοι έμαθαν ή ενδιαφέρθηκαν και ακόμη πιο λίγοι γέμισαν με αμφιβολίες και ανησυχίες.Αυτή είναι η πραγματικότητα και ευτυχώς που εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα.Ας μην το επιτρέψουμε ούτε τώρα στους εαυτούς μας να εξελιχθούν διαφορετικά.