Οι πρόστυχοι συμψηφισμοί της πολιτικής

Γράφει ο Χρήστος Κώνστας στο blog του στο Politica.gr

«Τολμάτε και μιλάτε εσείς;».Πρόκειται για την πιο χυδαία, την πιο πρόστυχη και συνάμα πιο ξεδιάντροπη απάντηση που δίνεται διαχρονικά στο στίβο της Ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας. Και αυτό γιατί αποτελεί τον πυρήνα της παθογένειας του πολιτικού μας συστήματος.

Πρόκειται για το DNA μας σε οτι αφορά τον τρόπο σκέψης και την έννοια της ανάληψης ευθύνης. Οποιασδήποτε ευθύνης για οποιαδήποτε έκφανση της ζωής μας. Από την πολιτική και την οικονομία μέχρι την κοινωνία, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό.

Η κουλτούρα του «Κοίτα τι κάνουν οι άλλοι» για να δικαιολογήσεις τι έκανες ή τι δεν έκανες εσύ έχει καλλιεργήσει οτιδήποτε βλέπουμε και μας ενοχλεί μέχρι…να το αντιγράψουμε και εμείς. Είτε λόγω συνθηκών , είτε λόγω εμποτισμένης νοοτροπίας. Σε κάθε περίπτωση γινόμαστε ένα με τη συμπεριφορά ή τη πράξη που νωρίτερα είχαμε καταγγείλει.

Η μήτρα της κουλτούρας αυτής βρίσκεται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Όχι σήμερα, ούτε καν χθες. Διαπερνά γενεές πολιτικών και κατ’ επέκταση πολιτών.

Η συζήτηση επι της πρότασης δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης έρχεται απλώς να το επαναλάβει ίσως με πιο εμφατικό τρόπο και σίγουρα ανερυθρίαστο, χωρίς αιδώ.

Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με μιας από τις σημαντικότερες υποθέσεις που πλήττουν την ακεραιότητα της χώρας και αντί να δώσει απαντήσεις ανασύρει οτιδήποτε θυμίζει τις λαθροχειρίες της προηγούμενης κυβέρνησης. Από τη φωτιά στο Μάτι μέχρι τη σκευωρία της Νovartis και τον Καλογρίτσα.

Χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτής της πρακτικής του «Τολμάτε και μιλάτε εσείς;», η ομιλία του Υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη ο οποίος κατά την αποδοχή της πρότασης δυσπιστίας μεταξύ άλλων σημείωσε: « Ένοχος ένοχος ου ποιεί. Εκείνος που έχει δύο ειδικά δικαστήρια για χειραγώγηση, εκείνος ο οποίος σήμερα αποκαλύπτεται ότι είχε χρήση και γνώση εκείνων οι οποίοι ήταν εγκληματική οργάνωση και τους φορούσε κουκούλες λέγοντάς τους “Μάξιμους”, και εκείνος ο οποίος σήμερα ακούγεται ότι είχε μία διασύνδεση με βαλίτσες και μαύρο χρήμα, αυτός δεν μπορεί να δημιουργήσει άλλον ένοχο».

Με αυτό το απόσπασμα από την εισαγωγή στο λόγο “υπέρ Αδυνάτου” του Λυσία ο κ. Γεραπετρίτης περιέγραψε με χαρακτηριστική επιτήδευση αυτό που ο θυμόσοφος λαός λέει «Άσπρα σκυλιά, μαύρα σκυλιά, όλοι οι σκύλοι μια γενιά».

Και κάπως έτσι έκλεισε πριν καν ξεκινήσει η πολιτική συζήτηση για να ενημερωθούν οι πολίτες τι συνέβη και ποιος ευθύνεται. Όπως έχει συμβεί πλείστες όσες φορές με τους προηγούμενους και έχει αποδειχθεί ότι θα συμβεί και με τους επόμενους.