Οι κρίσιμες εθνικές στιγμές απαιτούν ηγέτες

 Το διήμερο 24 και 25 Σεπτεμβρίου έχει επιβεβαιωθεί ότι θα πραγματοποιηθεί η πρώτη συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Ταγίπ Ερντογάν. Αν και το ¨ραντεβού¨έχει δοθεί σε ουδέτερο έδαφος(θα πραγματοποιηθεί στη Νέα Υόρκη στο περιθώριο της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ) εντούτοις όλοι συμφωνούν οτι πρόκειται για μια σημαντική συνάντηση σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη χρονική συγκυρία. Μεταναστευτικό,Υδρογονάνθρακες και Κυπριακό επιβεβαιώνουν το τρίπτυχο τόσο ως προς την κρισιμότητα του χρόνου , όσο και ως προς τη σημαντικότητα της επαφής των δυο πρωθυπουργών.

   Ένα πρόβλημα που είχαμε τα τελευταία χρόνια ως χώρα στην προσπάθεια μας να διατηρούμε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας ήταν το γεγονός οτι αυτοί οι δίαυλοι επι της ουσίας δεν λειτουργούσαν. Από το αποτέλεσμα της προηγούμενης περιόδου είναι πρόδηλο οτι πίσω απο τις επίσημες επαφές, τα ¨κανάλια¨επικοινωνίας που πάντα προετοιμάζουν το έδαφος είτε για συναντήσεις, είτε λειτουργούν αποσυμφορητικά σε περιόδους τεταμένων σχέσεων, ήταν ανενεργά.Απόδειξη αυτού, το φιάσκο της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2017.Είναι προφανές οτι δεν περιμένει κανείς οτι μετά την κυβερνητική αλλαγή στην Ελλάδα , η Τουρκία θα μεταβληθεί ξαφνικά απο έναν επικίνδυνα ενοχλητικό γείτονα στην καλύτερη παρέα που μπορείς να έχεις στο σπίτι σου.Ούτε μπορεί να πιστέψει κανείς οτι επειδή έγινε ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρωθυπουργός, ο Ταγίπ Ερντογάν θα ανοίγει το στόμα του και θα βγαίνουν τριαντάφυλλα.

 Αυτό που έχει σημασία είναι να μπορούμε να διαβλέψουμε τις πραγματικές προθέσεις της τουρκικής επιθετικής πολιτικής.Ο Ερντογάν καίγεται για ένα θέμα που για τον ίδιο πολιτικά είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.Να πείσει τους Αμερικανούς να του επιτρέψουν να φτιάξει αυτό που θέλει στα ανατολικά του σύνορα.Εντός Συριακού εδάφους να μεταφέρει ένα μεγάλο αριθμό προσφύγων απο τα 3,5 εκατομμύρια που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Τουρκία και να το κάνει με τη συνοδεία τουρκικών στρατευμάτων.Πιο απλά.Με δούρειο ίππο  το μεταναστευτικό επιδιώκει να πατήσει έδαφος στη Συρία και να ελέγξει το κουρδικό στοιχείο με κύριο στόχο την ανατροπή  της εθνοτικής σύστασης στη περιοχή.Οι Η.Π.Α προς το παρόν βρίσκονται πολύ μακριά από το σημείο να ¨εγκρίνουν¨ το αίτημα της Τουρκίας.

   Όσο η τουρκική απαίτηση δεν ικανοποιείται , ο Ερντογάν θα παίζει με όλα τα διαθέσιμα περιφερειακά ¨χαρτιά¨πίεσης που διαθέτει.Η Ελλάδα δυστυχώς έχει στο τραπέζι της τρία από αυτά.Με ψυχραιμία και σύνεση οφείλουμε να μην κάψουμε εις βάρος μας κανένα από αυτά. Οι προκλήσεις με απειλές για τους υδρογονάνθρακες και εκβιασμούς για ενίσχυση των προσφυγικών ροών θα συνεχιστούν και ίσως θα ενταθούν.Αυτό που απαιτείται είναι ηγεσία σοβαρή που μπορεί να αντιμετωπίσει την τουρκική προκλητικότητα χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τα ελληνικά συμφέροντα.Άλλωστε οι ηγέτες αναδεικνύονται μέσα απο τις ιστορικές συγκυρίες.Και η χώρα μας σίγουρα βρίσκεται εν μέσω αυτών.Μένει να μάθουμε αν έχει και ηγέτη.