Ο πραγματικός ρόλος της εισαγγελέως και οι ευθύνες του νομικού κόσμου

Τώρα που τα φώτα της δημοσιότητας αργοσβήνουν και η κοινή γνώμη “εκτέλεσε” το χρέος της, όπως συνήθως συμβαίνει σε όλες τις μεγάλες υποθέσεις που απασχολούν τη δικαιοσύνη , πόσο μάλλον όταν η συγκεκριμένη, συνδύασε το έγκλημα με την πολιτική , είναι η καταλληλότερη στιγμή για να επισημανθούν με μεγαλύτερη ψυχραιμία κάποιες διαπιστώσεις για τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Γράφει ο Χρήστος Κώνστας στο Politica.gr.

Καταρχάς η εισαγγελέας Αδαμαντία Οικονόμου με την εισήγηση της να απαλλαχθούν οι κατηγορούμενοι από την κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης πέρα από την οργή της κοινής γνώμης και κυρίως την σφοδρή κριτική σημαντικής μερίδας του νομικού κόσμου , δημιούργησε ένα “δεδικασμένο” που πέρασε στα “ψιλά” αλλά ωστόσο ανοίγει ξεκάθαρα την κερκόπορτα της ευνοϊκότερης μεταχείρισης των κατηγορούμενων στο δεύτερο βαθμό.

Η εισαγγελέας γνώριζε ότι η πρόταση της δεν θα γινόταν δεκτή , όμως αυτό δεν την εμπόδισε να την καταθέσει , γνωρίζοντας επίσης ότι θα βρει απέναντι της την συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης. Και εδώ προκύπτει το πρώτο βασικό ζήτημα. Η κα. Οικονόμου επικαλέστηκε το υλικό τόσο της δικογραφίας όσο και των στοιχείων που προέκυψαν από την πολύμηνη ακροαματική διαδικασία για να τεκμηριώσει την άποψή της. Αυτό όμως αποτελεί την πρόφαση. Η πραγματική αιτία που την οδήγησε στην πρόταση αυτή δεν σχετίζεται με τη καθεαυτή εκδίκασης της υπόθεσης στον πρώτο βαθμό αλλά με την δίκη που θα ακολουθήσει στο εφετείο. Μπορεί εκεί να μην βρίσκεται η ίδια ωστόσο επίσης δεν θα βρίσκονται και οι δικαστές που απέρριψαν την πρόταση της. Όμως θα βρίσκονται οι συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων έχοντας απέναντι τους μια εντελώς διαφορετική σύνθεση δικαστηρίου.

Το μοναδικό σημείο που θα συνδέει την εισαγγελέα Οικονόμου με το εφετείο θα είναι η επίμαχη πρόταση. Είναι γνωστό στον  νομικό κόσμο, ότι οι πρωτόδικες εισαγγελικές προτάσεις ¨αξιοποιούνται¨ στο δεύτερο βαθμό ανεξάρτητα αν αυτές  είχαν γίνει αποδεκτές ή όχι. Πολύ απλά οι δικηγόροι των μελών της Χρυσής Αυγής απέκτησαν με την εισαγγελική πρόταση ένα σοβαρό “όπλο” στα χέρια τους που μέχρι πρότινος δεν είχαν , τουλάχιστον σε οτι αφορά την απόκρουση της κατηγορίας για την σύσταση και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Επομένως το  Εφετείο δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε θεαματικές εκπλήξεις.

Το δεύτερο σημείο που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον κυρίως γιατί ξεπερνά το στενό πλαίσιο της συγκεκριμένης υπόθεσης, προκύπτει με την φυγή του Χρήστου Παππά, ο οποίος ακόμη αναζητείται από τις αρχές για να οδηγηθεί στη φυλακή. Τίθενται σοβαρά ζητήματα για μερίδα του νομικού κόσμου της χώρας που εξακολουθούν και δικηγορεύουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Ο συνήγορος του Παππά, Περικλής Σταυριανάκης στην προσπάθεια του να εξηγήσει και κυρίως να δικαιολογήσει τη φυγή του πελάτη του δεν δίστασε να πλήξει τους κανόνες δικαίου που ισχύουν στη χώρα μας, γκρεμίζοντας το δικαιϊκό μας σύστημα ,το οποίο κατά τ’ άλλα έχει ορκιστεί να υπηρετεί. Σε δεκάδες δημόσιες παρεμβάσεις του στα μέσα ενημέρωσης διατύπωσε την εξής καινοφανή θεωρία.

Επικαλούμενος την εκδίκαση στο εφετείο , υποστήριξε ότι ο πελάτης του (δηλαδή και ο ίδιος) θεωρεί ότι μπορεί να αθωωθεί σε δεύτερο βαθμό και ως εκ τούτου δεν κρίνει σκόπιμο να προφυλακιστεί μέχρι την επανεκδίκαση της υπόθεσης, γιατί αναρωτιέται “ποιος θα του αποζημιώσει τα χρόνια φυλάκισης που θα υποστεί με την πρωτόδικη απόφαση ;”. Δηλαδή ο γνωστός δικηγόρος,”ευλογει” την κατάργηση των βαθμών δικαιοσύνης που εκδίδουν αποφάσεις οι οποίες δεν του είναι αρεστές, κάνοντας χρήση τους ,”a la carte”. Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να ακούγαμε τις απόψεις άλλων πελατών του  κ. Σταυριανάκη, οι οποίοι σήμερα βρίσκονται στις φυλακές, περιμένοντας καρτερικά την εκδίκαση των υποθέσεων τους στα εφετεία της χώρας και δεν τους…συστήθηκε η ίδια θεωρία.

Είναι προφανές ότι ο συγκεκριμένος δικηγόρος εφηύρε τη συγκεκριμένη προκλητική- αν όχι νομικά κολάσιμη- θεωρία αποκλειστικά για χάρη του Χρυσαυγίτη πελάτη του. Κι αν ο δικηγόρος κάνει τη δουλειά του, δεν φαίνεται ότι κάνουν τη δουλειά τους, ούτε ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών στον οποίο υπάγεται ο κ. Σταυριανάκης, ούτε οι εισαγγελικές αρχές. Μπορεί ο συνήγορος να παίζει με τις λέξεις δημοσίως και συχνά πυκνά να υποστηρίζει ότι αυτή η θεωρία είναι του πελάτη του και όχι δική του αλλά είναι σαφής η υποστήριξη , επομένως και υιοθέτηση της, από τον δικηγόρο του Χρήστου Παππά. Μια θεωρία που αν μη τι άλλο επιβεβαιώνει την ασέβεια απέναντι στην ελληνική δικαιοσύνη, την οποία κατά τ’ άλλα , τουλάχιστον ο κ. Σταυριανάκης δηλώνει ότι τη σέβεται και αποτελεί μέρος της.

Αυτές οι προκλητικές θεωρίες καλλιεργούν στην κοινωνία την έννοια της ασέβειας απέναντι στους νόμους και στις δικαστικές αποφάσεις και μάλιστα από εκπροσώπους του νομικού κόσμου. Ταυτόχρονα στέλνεται ένα καθαρό μήνυμα στο κόσμο του εγκλήματος ότι η δικαιοσύνη είναι πραγματικά…τυφλή.