Ο ιός επιβεβαίωσε την ιδιοσυγκρασία μας

Στην αρχή αυτής της περιπέτειας τον Μάρτιο, η χώρα κυριεύτηκε απο το φόβο του άγνωστου. Σε συνδυασμό με τον εφιάλτη που βίωνε η γειτονική Ιταλία που δεν ήταν και τόσο μακριά, όπως η Κίνα, οδήγησε γρήγορα σε μια βίαιη και όχι ευχάριστη προσαρμογή. Γράφει ο Χρήστος Κώνστας στο Politica.gr.

Αν σε αυτό το κλίμα προσθέσεις μια αρχικώς υποτυπωδώς σοβαρή διαχείριση απο πλευράς πολιτείας αλλα κυρίως στο γεγονός οτι βρισκόμασταν μεταξύ χειμώνα και άνοιξης, επομένως δεν είχαμε και πολλές απαιτήσεις απο τους εαυτούς μας, καλοκαιρινοί τυποι γάρ, μπορείς να συνθέσεις το σκηνικό της επονομαζόμενης και ελληνικής επιτυχίας.

Όμως η κυριότερη συμβολή προέκυψε απο το γεγονός ότι η χώρα έκλεισε τα σύνορα της και ταυτόχρονα έθεσε αυστηρούς περιορισμούς για την εσωτερική μετακίνηση των πολιτών της.Η επιλογή αυτή εξ΄αντικειμένου έπρεπε να έχει βραχεία χρονική διάρκεια.Οι επιπτώσεις σε οικονομικό, κοινωνικό ,εκπαιδευτικό αλλα και ψυχολογικό επίπεδο άρχισαν να βαραίνουν την πλάστιγγα υπέρ της…απελευθέρωσης.

Η απενεργοποίηση του συστήματος διαχείρισης, με την απόσυρση των πρωταγωνιστών αυτής, συνέβαλε και στην απενοχοποίηση του ιού στη συνείδηση των πολιτών , οι οποίοι επιβαρυμένοι απο τις οικονομικές επιπτώσεις και βλέποντας κλινικές και νοσοκομεία να εχουν αδειάσει, θεώρησαν οτι ο υγειονομικός συναγερμός έληξε και έχει σημάνει ο οικονομικός για να διασωθεί οτι είναι εφικτό απο τη καλοκαιρινή σεζόν.

Ταυτόχρονα δεκάδες επαγγελματικοί κλάδοι ,κινούμενοι στην ίδια γραμμή, επιζητούσαν την άμεση κατάργηση των όποιων περιορισμών που κρατούσαν κλειστούς τους κρουνούς των τουριστικών ροών.Η πλήρης αποδοχή των αιτημάτων τους, αφού αποσύρθηκε ακόμη και η αρχική πρόταση των επιστημόνων για υποχρεωτική καραντίνα όσων έρχονται στη χώρα μας, τόνωσε στο βαθμό του εφικτού το τουριστικό ρεύμα αλλα ταυτόχρονα τόνωσε και τον ιο.

Η αύξηση των κρουσμάτων μετά το άνοιγμα της τουριστικής αγοράς ήρθε να επιβεβαιώσει ότι τη περίοδο Μαρτίου-Μαΐου το βασικό γεγονός που συνετέλεσε στην επιτυχή διαχείριση αρχικώς, ήταν πρωτίστως το κλείσιμο των συνόρων και μετά όλα τα άλλα.Πλέον τα στοιχεία των συνομολογούν.Το πρόβλημα το γνωρίζαμε και είχε εγκαίρως επισημανθεί.Αυτό που δεν γνωρίζαμε είναι πόσοι πολλοί απο εκείνους που τήρησαν τις οδηγίες τον Μάρτιο ,οπου με κλειστά τα σύνορα υπήρχε και μικρότερος κίνδυνος , θα αρνούνταν να το πράξουν τώρα ενώ ο κίνδυνος είναι υπερπολλαπλάσιος με την είσοδο των τουριστών.

Η ίδια ιδιοσυγκρασία δεν αφορά μόνο στους πολίτες αλλά και σε πολλούς απο όσους διαχειρίζονται πολιτικά και επιστημονικά την επιδημιολογική κρίση.Η χαλάρωση… δια του σιχτιρίσματος χωρίς να υπολογίζουμε τις συνέπειες διαπερνά όλες τις βαθμίδες της διοικητικής πυραμίδας.Μπορεί να είμαστε λαός με φιλότιμο αλλά μας αρέσει να γευόμαστε το καρότο ,μόνο με το μαστίγιο.To κυριότερο όμως είναι ότι αναζητούμε ευθύνες σε όλους τους άλλους αποφεύγοντας να ρίξουμε έστω και μια κλεφτή ματιά στον καθρέφτη.