Η ελληνική αυταρέσκεια περικλείεται σε μια μόνο φράση ,η οποία διατυπώνεται συχνότερα κατά τους θερινούς μήνες, όταν δηλαδή δίνεται η δυνατότητα απευθείας σύγκρισης με άλλους λαούς στο πλαίσιο της τουριστικής ανταλλαγής. “Είμαστε ωραίοι εμείς οι Έλληνες”. Το επίθετο “ωραίος” έχει μια ειδική και ιδιαίτερη έννοια. Γράφει ο Χρήστος Κώνστας στο Politica.gr.
Αντί να σηματοδοτεί την ευταξία,την νοικοκυροσύνη , το σεβασμό ή έστω την οξυδέρκεια, στο υποσυνείδητο μας αναγνωρίζουμε ότι η φράση περισσότερο συνδέεται με επίθετα όπως καπάτσος, καταφερτζής, ωχαδελφιστής και σε κάθε περίπτωση ανυπάκουος.
Πεδίο δόξης λαμπρό για το μέγεθος της ανυπακοής μας,συνηθίζεται να γίνεται κάθε είδους ελεγκτική διαδικασία την οποία καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.Ειδικά όταν αυτή σχετίζεται ευθέως με τη τσέπη μας, τότε το ανυπάκουος λαμβάνει χαρακτηριστικά οικογενειακής επιταγής.¨ Ή αυτοί ή εμείς¨.Τα παραδείγματα και φέτος το καλοκαίρι από τους ελέγχους της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων δεν είναι λίγα ή μάλλον είναι περισσότερα από όσα συνήθως βλέπουν το φως της δημοσιότητας . Ελεγκτικά κλιμάκια βρίσκονται στο στόχαστρο οργισμένων κατά τ΄αλλα φορολογουμένων, επειδή οι πρώτοι τόλμησαν να ασκήσουν τα καθήκοντα τους.
Η οργή πάντα αποδεικνύεται οτι συνδυάζεται με την παραβατικότητα.Έτσι εξηγείται και γιατί σε κάποιες από τις περιπτώσεις, όπως πρόσφατα σε Ρέθυμνο και Βόλο ,οι ελεγχόμενοι φθάνουν σε σημείο να χειροδικήσουν εναντίον κρατικών λειτουργών οι οποίοι έχουν επωμιστεί το βάρος της προστασίας των δημόσιων εσόδων,τα οποία ανήκουν σε όλους μας.Παράνομους και κυρίως νόμιμους φορολογουμένους.
Αν αντί για δημόσια έσοδα, συζητούσαμε για οικογενειακό-προσωπικό εισόδημα το οποίο μας αφαιρούν κάποιοι επιτήδειοι λειτουργώντας εις βάρος της οικογένειας μας με αποτέλεσμα να μειώνονται τα διαθέσιμα έσοδα μας, τότε ίσως να ξανασκεφτόμασταν τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε ακόμη και ως παρατηρητές αντίστοιχα περιστατικά. Η άσκηση βίας εναντίον υπαλλήλων από πολίτες είναι η μια διάσταση-που αν μη τι άλλο καταδικάζεται πανταχόθεν-. Η άλλη διάσταση αφορά στη λεηλασία των δημοσίων εσόδων.Αυτή η πραγματικότητα είναι γεγονός ότι δεν καταδικάζεται πανταχόθεν.Το βλέπουμε, το ζούμε, το συναντάμε. Από συζητήσεις μέχρι και πρακτικές επιβεβαιώνεται ότι η παγαποντιά δεν είναι κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις.Ο Έλληνας ρέπει προς την αρπαχτή, προς το εύκολο αλλά κυρίως άμεσο κέρδος, που θα του εξασφαλίσει μια έστω πρόσκαιρη ευημερία ή θα εξασφαλίσει το πάντα αβέβαιο μέλλον των παιδιών του. Ένα μέλλον,του οποίου η τύχη αν δεν καταδικαστεί για τους ίδιους,σίγουρα καταδικάζεται για πολλούς άλλους.
Στη περίπτωση μας το πρόβλημα δεν είναι τόσο με τα ¨αρπακτικά¨ των δημοσίων εσόδων , όσο με την ανοχή που επιδεικνύουν οι Έλληνες της αρπαχτής, καλλιεργώντας την κουλτούρα δια της σιωπής ή και της συγκάλυψης ακόμη κι αν εκείνοι δεν έχουν άμεσο όφελος. Ίσως γιατί γνωρίζουν ότι επειδή είναι ζήτημα κουλτούρας με την οποία έχουν γαλουχηθεί, αργά η γρήγορα με τη πρώτη ευκαιρία θα γίνουν και εκείνοι ¨αρπακτικά¨.
Είναι περίπου βέβαιο ότι αρκετοί απ’όσους θα σταθούν σε αυτές τις γραμμές θα αναλογιστούν -σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσουν ακόμη και τους εαυτούς τους-,ότι το κράτος τους οδηγεί στην λογική της αρπαχτής αφού εκείνο πρώτα τους λεηλατεί με την υπέρμετρη φορολόγηση.Ναι, όντως ισχύει.Όμως όταν μόλις προχθές αποφάσισε να λειτουργήσει την επιχείρηση του,ούτε καν εξέτασε τα περιθώρια κέρδους του με βάσει το ισχύον φορολογικό καθεστώς.Το ενδιέφερε να στήσει μια επιχείρηση , να ιδρύσει μια θέση εργασίας καταρχάς για τον ίδιο , το κόστος της οποίας σε περίπτωση που δεν πάνε καλά οι δουλειές θα το καλύψει κατά πάσα πιθανότητα από την φοροδιαφυγή.
Είναι προφανές ότι αυτή η προσέγγιση είναι αλυσιτελής. Αν όλοι διαθέταμε την ελάχιστη φορολογική συνείδηση, η φορολόγηση θα ήταν αντίστοιχη.Μια ματιά στην τελευταία ευρωπαϊκή έρευνα για τη φοροδιαφυγή θα πείσει και τον πιο δύσπιστο. Ρουμανία και Ελλάδα στην κορυφή της φοροδιαφυγής με 30% και 29% αντίστοιχα. Λουξεμβούργο και Σουηδία με 0,8% και 1% αντίστοιχα. Συνδυάστε τώρα και τις παρεχόμενες υπηρεσίες σε όλα τα επίπεδα από το κράτος προς τους πολίτες(υγεία,παιδεία, δημόσιες υπηρεσίες, έργα υποδομής κτλ) και στις τέσσερις χώρας και μπορείτε να έχετε ένα ενδεικτικό συμπέρασμα για το ποιες είναι οι επιπτώσεις της φοροδιαφυγής. Μέχρι τότε θα επισκεπτόμαστε εμείς αυτές τις χώρες για τουρισμό για να αναφωνούμε ότι τελικά,¨Οι Ευρωπαίοι είναι πιο ωραίοι”!