ΜΕΡΟΣ Α΄: Στις εκλογές θα αναμετρηθούν Τσίπρας –Μητσοτάκης και όχι ΣΥΡΙΖΑ –ΝΔ

Κάθε εκλογική αναμέτρηση προϋποθέτει αντιπαράθεση ιδεών και πολιτικών ανάμεσα σε κόμματα και πολιτικούς χώρους. Στις εκλογές της 7^ης Ιουλίου η αντιπαράθεση παίρνει προσωπικά χαρακτηριστικά με πολιτικό υπόβαθρο αλλά με μια διακριτή διαφορά. Ο Χρήστος Κώνστας γράφει στο Politica.gr

Δεν υπάρχουν κόμματα.Και εξηγούμαι.Ο πρωθυπουργός διεκδικεί την επανεκλογή του για 4^η φορά( ουσιαστικά πρόκειται για την δεύτερη, αφού τόσο το δημοψήφισμα όσο και οι εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 είχαν εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά χωρίς ωστόσο να ακυρώνεται η σημασία τους),όμως δείχνει απελπισμένα μόνος.Πάει το καράβι χωρίς να υπάρχει άλλος στη γέφυρα ή πολύ περισσότερο στο κατάστρωμα και το μηχανοστάσιο.Τον εγκατέλειψαν; Oχι .Γιατί πολύ απλά δεν υπήρχαν.Δεν υπήρχε το κόμμα ούτε όταν ήλθε στην εξουσία ,ούτε τώρα μετά από 4 χρόνια κυβερνητικής διαχείρισης κατάφερε να αποκτήσει την υπόσταση ενός κυβερνητικού κομματικού φορέα.Μια παρέα συνεργατών(δεν είναι απαραίτητα αρνητικό) κυβέρνησε τον τόπο χωρίς κομματική αναφορά, χωρίς ουσιαστική κομματική ζύμωση, χωρίς κομματικές διεργασίες.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός του 36% και κατάφερε να κυβερνήσει για μια ολόκληρη σχεδόν θητεία με ένα κόμμα του 4%.Αυτή είναι μια ωμή πραγματικότητα που τώρα ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τη βρίσκει μπροστά του.Για όποιον έχει διάθεση να το αμφισβητήσει ας ρίξει μια ματιά όχι μόνο στην ανύπαρκτη  λειτουργία των κομματικών οργανώσεων ανά την Ελλάδα,λειτουργούν(!)χωρίς έργο και δημιουργικές παρεμβάσεις  παρά μόνο για εσωκομματική διαχείριση ισορροπιών , η οποία αποτυπώθηκε με τον πιο καθαρό τρόπο στις αυτοδιοικητικές εκλογές.Ακόμη και δυο εβδομάδες πριν στηθούν οι κάλπες ο Αλέξης επιβεβαιώνει αυτή τη μοναχική του πορεία με εξαίρεση έναν στενό πυρήνα συνεργατών του με τον οποίο επέλεξε να πορευθεί, μακριά όμως απο την κομματική βάση, δηλαδή την κοινωνία.

Αρκεί να αναλογιστεί κάποιος το εξής.Πόσα νέα μέλη εγγράφησαν στα μητρώα του κόμματος και ποια ήταν η ανανέωση στελεχών στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ όλη αυτή την περίοδο διακυβέρνησης, δηλαδή την πιο κατάλληλη στιγμή για ένα κόμμα να συνεγείρει και να εμπνεύσει νέους ανθρώπους να ασχοληθούν με την πολιτική.Και δεν ήθελαν και δεν μπορούσαν.Οι άνθρωποι του 4% επέλεξαν να διαχειριστούν τα πράγματα με κομματικά στεγανά που οδήγησαν στο εξής αποτέλεσμα.Στην απομάκρυνση της πλειοψηφίας των νέων οι οποίοι αποδείχθηκαν ο στυλοβάτης του ΣΥΡΙΖΑ για την αναρρίχηση του στην εξουσία  το 2015.Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και απο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ερευνών μέτρησης της κοινής γνώμης ,ενω στις αυτοδιοικητικές και τις ευρωεκλογές, παρά το γεγονός οτι για πρώτη φορά ψήφισαν οι 17αρηδες ,ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε παντελής έλλειψη αδυναμίας να τους πείσει,γεγονός που 4 χρόνια πριν έδειχνε περίπου ως μονόδρομος για την επιλογή της πλειοψηφίας των νέων.

Και το ερώτημα που προκύπτει ως φυσικό επακόλουθο των διαπιστώσεων είναι αν ο Αλέξης Τσίπρας κινούμενος στη γραμμή Πολάκη του ¨Μόνος μου και όλοι σας¨, μπορεί να καταφέρει την ανατροπή όλων των δημοσκοπικών ευρημάτων που δείχνουν άνετη επικράτηση της ΝΔ.Εξαιρετικά δύσκολο αλλά οχι απίθανο σύμφωνα και με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο που προσπαθεί να πείσει το κομματικό ακροατήριο με συνεντεύξεις του ότι τίποτα δεν έχει χαθεί.Βέβαια ο ίδιος ξεχνάει οτι έχει συμβάλλει και εκείνος ως επικεφαλής της κίνησης των 53(υπάρχουν και άλλες φράξιες εντός του κόμματος) για να μην καταφέρει ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ενα σοβαρό κόμμα της κεντροαριστεράς, αφου όπως έχει αποδειχθεί όταν ενα κόμμα λειτουργεί με αποκόμματα στο εσωτερικό του , τότε το σχήμα είναι εξαρχής θνησιγενές.

Η ¨εκκαθάριση¨ των ομάδων Λαφαζάνη-Κωνσταντοπούλου-Βαρουφάκη, βοήθησε τον Αλέξη Τσίπρα  με τις απαραίτητες κυβιστήσεις να κυβερνήσει τη χώρα αλλά όχι να διοικήσει το κόμμα.Δεν αρκούσαν.Εφόσον τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων επιβεβαιωθούν στις 7 Ιουλίου ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει ένα ακόμη κεφάλαιο στα ακαδημαϊκά εγχειρίδια των σχολών πολιτικής επιστήμης.Θα πρόκειται για το μοναδικό κόμμα που κατάφερε σε συνθήκες ασφυκτικής πίεσης ή αλήθεια είναι, να κυβερνήσει χωρίς στην ουσία να υφίσταται κόμμα ή τουλάχιστον να μην υφίσταται κόμμα κυβερνητικών διαστάσεων.Και αυτό ακόμη και οι πιο φανατικοί αντίπαλοι του το πιστώνουν στον Αλέξη Τσίπρα. Είναι οι ίδιοι που μπορεί να τον βλέπουν από τώρα στα έδρανα της αντιπολίτευσης αλλά έτοιμο να επανέλθει όταν καταφέρει να συγκροτήσει ένα σοβαρό κομματικό σχηματισμό και αφού προηγουμένως έχει ¨εκκαθαρίσει¨τον χώρο του κέντρου.Άλλωστε ήδη τα πρώτα βήματα έχουν γίνει με την αφαίμαξη στελεχών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, την αφυδάτωση του Ποταμιού , και την ουσιαστική διάλυση της Ένωσης Κεντρώων.

Αντίστοιχη δείχνει να είναι η πορεία προς τις εκλογές  και για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.Το πως και για το γιατί δείχνει να μην έχει κοντά το κόμμα του,παρότι υφίσταται σοβαρή δομή σε σύγκριση με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα το απαντήσουμε στο Β΄μέρος του άρθρου.