ΜΕΡΟΣ 2ο: Στις εκλογές θα αναμετρηθούν Τσίπρας – Μητσοτάκης και όχι ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ

Στο πρώτο μέρος του άρθρου επιχείρησα να αποτυπώσω με επιχειρήματα γιατί ο Αλέξης Τσίπρας οδηγείται προς τις εκλογές ως πρωθυπουργός και όχι ως αρχηγός κόμματος και αυτό γιατί δεν υφίσταται σοβαρή κομματική δομή αντίστοιχων διαστάσεων για ένα κυβερνητικό κόμμα. Ο Χρήστος Κώνστας γράφει στο Politica.gr.

Το αποτέλεσμα είναι να αντιπαρατεθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως πρόσωπο και οχι ως κόμμα.Ωστόσο για διαφορετικούς λόγους και ο πρόεδρος της ΝΔ δείχνει περισσότερο ως  εν δυνάμει πρωθυπουργός παρά ως πρόεδρος της ΝΔ. Όχι γιατί αμφισβητείται ,ούτε γιατί δεν υπάρχει σοβαρή κομματική δομή.Θα ήταν αστείο να το υποστηρίξει κανείς για ένα κόμμα που  εναλλάσσεται στην εξουσία ουσιαστικά από τα τέλη της δεκαετίας του 70΄.

Ο πρόεδρος της ΝΔ δείχνει ότι κινείται μόνος σε ότι αφορά το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα το οποίο έχει παρουσιάσει. Όχι γιατί δεν το υποστηρίζει το κόμμα-δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό άλλωστε προεκλογικά όταν διεκδικείται η ψήφος των πολιτών-,αλλά πρωτίστως γιατί δεν το πιστεύει και έτσι τίθεται εν αμφιβόλω το εύρος της εφαρμογής του προγράμματος.Και εξηγούμαι.Πόσο έχει αλλάξει ουσιαστικά το κόμμα της ΝΔ σε ότι αφορά τα στελέχη πρώτης γραμμής που θα βρεθούν στο κυβερνητικό σχήμα συγκριτικά με την περίοδο του Κώστα Καραμανλή ή πολύ περισσότερο με την περίοδο του Αντώνη Σαμαρά;Ελάχιστα.Αλλά ακόμη και όσοι νέοι έχουν έρθει στο προσκήνιο πόσο αποφασισμένοι είναι να αναλάβουν το πολιτικό κόστος για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις προς όφελος των πολλών και οχι των λίγων;Τα μέχρι σήμερα δείγματα δεν θα πρέπει να  γεμίζουν με αισιοδοξία τον Κυριάκο Μητσοτάκη και πολύ περισσότερο το  ίδιο το πρόσφατο παρελθόν.

Ο μεταρρυθμιστής Μητσοτάκης ως υπουργός διοικητικής μεταρρύθμισης,σε αρκετές περιπτώσεις εμφανίστηκε ως κυνικά νεοφιλελεύθερος επιχειρώντας να ανατρέψει την υφιστάμενη λειτουργία του δημόσιου τομέα γιατί πολύ απλά επέτρεψε να προχωρήσει σε κολοβές μεταρρυθμίσες. Οι αντιδράσεις και στο εσωτερικό του κόμματος του ανέκοψαν την πορεία ακόμη και κόντρα τις μνημονιακές επιταγές και το μόνο που έμεινε απο την επιχειρούμενη αλλαγή ήταν κάποιες χιλιάδες ψυχές στην ανεργία χωρίς όμως να αλλάξει οτιδήποτε ουσιαστικό στη λειτουργία του δημοσίου.Πιο απλά μειώθηκαν οι μισθολογικές δαπάνες, δημιουργήθηκαν κενά ενώ παράλληλα δεν έγινε καμία σοβαρή αλλαγή για την βελτίωση της απόδοσης των δημοσίων υπηρεσιών προς όφελος του πολίτη.Η περίπτωση της ΔΕΗ είναι ενα ακόμη παράδειγμα κολοβών μεταρρυθμίσεων , οι οποίες ναρκοθετήθηκαν και από το κόμμα της  ΝΔ ας έβαζαν μπροστά τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΜΕ. Ποιος αμφισβητεί ότι η ΔΕΗ με 17.000 εργαζόμενους και ενω εμφανίζει συνεχώς ζημιές απαιτεί γενναία μεταρρύθμιση;Επιχειρήθηκε τη περίοδο  Σαμαρά,ναί. Προχώρησε; Όχι. Γιατί; Μα φυσικά γιατί και πάλι το ίδιο το κόμμα της ΝΔ και όταν μιλάμε για κόμμα αναφερόμαστε και στις γαλάζιε συντεχνίες δημιούργησε τα προσκόμματα φοβούμενοι το πολιτικό κόστος από τη μια και προστατευοντας τις προσωπικές τους ¨κατακτήσεις¨ απο την άλλη.H ΔΕΗ είναι ένα παράδειγμα αλλά δεν είναι το μόνο.

Το¨ όλοι μαζί¨ που εκφράζει σήμερα η ΝΔ ενόψει των εκλογών αφορά στην εξουσία και οχι στην ανάγκη για σοβαρές αλλαγές στη χώρα.Η ανάληψη της κυβέρνησης ενώνει και οχι η πίστη στο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα το οποίο μπορεί να πάει μέχρι τέλους ώστε να μην αποτελεί μια ακόμη κολοβή παρέμβαση που προκαλεί μόνο πόνο,αφήνει εκτεθειμένη την πληγή και δεν ολοκληρώνεται η αποκατάσταση με αποτέλεσμα αργά η γρήγορα το τραύμα να παθαίνει σηψαιμία και να έρχεται σε χειρότερο σημείο από εκείνο που διαπιστώθηκε πριν εισαχθεί στο χειρουργείο για την επέμβαση.

Το πρόβλημα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ότι είναι φιλελεύθερος πρόεδρος σε ενα βαθιά αρτιοσκληρωτικό κόμμα.Αυτή είναι μια πραγματικότητα με την οποία θα βρεθεί αντιμέτωπος εφόσον κληθεί να κυβερνήσει με την ψήφο των πολιτών.Τότε θα διαπιστώσει πόσο μόνος είναι και θα αναγκαστεί να κυβερνήσει με μια ομάδα συνεργατών, αντίστοιχη του Αλέξη Τσίπρα. Κάπως έτσι οι δρόμοι τους θα συναντηθούν.Γιατί η πραγματικότητα  θα τους το επιβάλλει.