Κορακιά: Όταν η δημοσιογραφική έρευνα συνάντησε τη δικαιοσύνη και διέσωσε τη δημόσια περιουσία

Τη προηγούμενη εβδομάδα έγινε γνωστή η τελεσίδικη εξέλιξη μιας εκ των μεγαλυτέρων, τόσο σε ότι αφορά τις πολιτικές, όσο και σε ότι αφορά τις οικονομικές διαστάσεις, δικαστικών υποθέσεων που απασχόλησαν ποτέ την τοπική αυτοδιοίκηση στην Κρήτη. Γράφει ο Χρήστος Κώνστας στο Politica.gr.

Το ιδιοκτησιακό καθεστώς 465 στρεμμάτων στην περιοχή της Κορακιάς του σημερινού Δήμου Μαλεβιζίου, δηλαδή του πρώην Δήμου Γαζίου και Δημοτικής Ενότητας σήμερα.Είναι χρήσιμο να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι πως αποσοβήθηκε η μεγαλύτερη προσπάθεια υφαρπαγής δημοτικής ακίνητης περιουσίας  που έχει επιχειρηθεί ποτέ στο νησί μας , καθιστώντας ακόμη και το Βατοπέδι που ακολούθησε, ¨παιδική χαρά¨,μπροστά του.

Το χρονικό

Καλοκαίρι του 2006.Στο πρωτοδικείο του Ηρακλείου διεξάγεται μακριά απο τα φώτα της δημοσιότητας, μια δίκη που έμελλε να αποτελέσει  μνημείο σκανδαλωδών χειρισμών παραγόντων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Δεκάδες μέλη οικογενειών κυρίως από την περιοχή του Φόδελε διεκδικούν από τον τότε Δήμο Γαζίου με τη μέθοδο της χρησικτησίας 465 στρέμματα, τα οποία όλοι γνωρίζουν τότε ότι βρίσκονται στα σχέδια της ΔΕΗ για την απαλλοτρίωση τους και τη δημιουργία στην συγκεκριμένη έκταση της νέα μονάδας της ΔΕΗ με τη μεταφορά εκείνης των Λινοπεραμάτων.

Οι κάτοικοι , η πλειοψηφία των οποίων έκανε χρήση της δημοτικής γης για τις ανάγκες των κτηνοτροφικών τους μονάδων με ενοικιοστάσιο από τον Δήμο Γαζίου και το τοπικό συμβούλιο του Φόδελε, ξαφνικά βρέθηκαν στην αίθουσα του δικαστηρίου με ακλόνητα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία αυτη η έκταση τους άνηκε(!) Ποια ήταν τα στοιχεία ; H ομολογία της τότε νομικής εκπροσώπου του Δήμου που αποδέχθηκε αμαχητί ενώπιον του δικαστηρίου ότι όντως δεν πρόκειται για δημοτική περιουσία.Έτσι η έδρα του δικαστηρίου από τη στιγμή που ο δήμος απείχε των συμφερόντων του, δεν είχε άλλη επιλογή από το να κατοχυρώσει τα στρέμματα στους ιδιώτες, μεταβάλλοντας το ιδιοκτησιακό καθεστώς με την πρωτόδικη απόφαση του.

Η άκρη του νήματος και οι “ευπατρίδηδες”

Λίγες εβδομάδες μετά την έκδοση της πρωτόδικης απόφασης,δυο… “ευπατρίδηδες” – όπως αποδείχθηκε στη πορεία-για την περιοχή τους αποφασίζουν να μιλήσουν για το σκάνδαλο που εξελίχθηκε εις βάρος της δημοτικής περιουσίας και των συμφερόντων του δήμου και της κοινωνίας.

Γνώριζα  τον ένα εκ των δυο και μόνο εξ΄όψεως χωρίς να έχουμε ιδιαίτερες σχέσεις πέρα από τα τυπικά. Επομένως η πρώτη συνάντηση μας είχε χαρακτήρα διερεύνησης.¨Υπάρχει ένα σκάνδαλο που δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε να συμβεί¨ με διαβεβαιώνουν και αρχίζουν να μου παραθέτουν τα στοιχεία που είχαν σε γνώση τους.Διαπίστωσα από την αρχή της συζήτησης μας ότι μου μετέφεραν τις πληροφορίες με έναν δισταγμό στο πρόσωπο τους ,οχι σε ότι αφορά την εγκυρότητα τους, αλλά στο αν εγώ τελικώς θα πεισθώ δημοσιογραφικά για να προχωρήσω στη δημοσιοποίηση τους. Η σοβαρότητα των στοιχείων δεν μου άφηνε πολλά περιθώρια να μην ασχοληθώ ως προς τη διερεύνηση τους.Όμως εκείνο που αρχικώς ήθελαν ήταν να πειστούν ότι δεν θα κάνω πίσω για τον οποιοδήποτε λόγο,και με οποιαδήποτε …μεσολάβηση.Ζήτησα μερικές μέρες χρόνο για να επιβεβαιώσω από τη δική μου δημοσιογραφική έρευνα την αξιοπιστία των πληροφοριών.Γρήγορα ήρθα αντιμέτωπος με επιπλέον στοιχεία.Έφτασαν στα χέρια μου οι ισχυρισμοί των κατοίκων και κυρίως η επίσημη θέση-ομολογία της τότε νομικής εκπροσώπου του Δήμου Γαζίου με την οποία ουσιαστικά παρέδιδαν στα χέρια των ιδιωτών δημοτική περιουσία αξίας 10 εκ. ευρώ!

Η δημοσιογραφική έρευνα αποκάλυψε… χρησικτησία αξίας 10 εκ.ευρώ                 

Την επίμαχη περίοδο είχε σημειωθεί στην ευρύτερη περιοχή αγοραπωλησία ακινήτου, η οποία ουσιαστικά θα αποτελούσε και την ¨πυξίδα¨ για τον καθορισμό της τιμής μονάδας όταν η ΔΕΗ θα οδηγούνταν στην απαλλοτρίωση και την αποζημίωση του ιδιοκτήτη.Μόνο που με την δικαστική απόφαση αντι να αποζημιώσει τον τότε Δήμο Γαζίου , θα αποζημίωνε τους κατοίκους για μια έκταση που δεν τους άνηκε!

Κάπως έτσι ξεκίνησε μια μεγάλη δημοσιογραφική έρευνα που έμελλε να αποτελέσει-όπως αποδείχθηκε στην πορεία- το μνημείο των καταπατήσεων στη χώρα μας και δη στην Κρήτη.Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση το Δημόσιο, εν προκειμένω ο Δήμος ως φορέας του ευρύτερου δημόσιου τομέα, εμφανιζόταν να υποθάλπει και να στηρίζει-αν όχι να υποκινεί- την καταπάτηση και την απώλεια δημοτικής περιουσίας.

Ακολούθησε πλήθος δημοσιευμάτων τόσο στον έντυπο όσο και στο ηλεκτρονικό τύπο.Επι εβδομάδες παρουσιάζονταν όλα τα στα στοιχεία που είχα συγκεντρώσει απο την έρευνα προκαλώντας τότε πλήθος αντιδράσεων ενθεν και ένθεν.Η τότε νομική εκπρόσωπος κινδύνευσε να χάσει ακόμη και την ιδιότητα της, αφου εμφανίστηκε να μην υπερασπίζεται το δήμο αλλά να εκτελεί προφορική εντολή-σύμφωνα με την κατάθεση της- για να ομολογήσει ψευδώς οτι η έκταση ανήκει στους ιδιώτες και οχι στο δήμο.

Η πλάνη και οι ενοχλήσεις που… πλανώνται στην ατμόσφαιρα

Η δικαστική οδός με την παρέμβαση των εισαγγελικών αρχών ήταν μονόδρομος για την υπόθεση που εκτος απο πολιτικοοικονομικές είχε και ποινικές διαστάσεις. Στο μεσοδιάστημα κλήθηκα αλλεπάλληλες φορές από τους δικαστικούς λειτουργούς που εκτελούσαν την προανακριτική διαδικασία για να καταθέσω. Πότε δεν προσέδωσα κανένα επιπλέον στοιχείο κατά την ανάκριση.Ο λόγος ήταν ξεκάθαρος. Όλα τα στοιχεία είχαν δει το φως της δημοσιότητας. Είχαν πάρει το δρόμο της δημοσίευσης, ως όφειλα άλλωστε.

Όμως παράλληλα  με τις ανακριτικές αρχές, υποβλήθηκα και σε μια άλλη- γνώριμη για όσους δημοσιογράφους κάνουν έρευνα- πρακτική.Αυτή της πανταχόθεν κοινωνικής πίεσης. Όχι δεν προσπάθησε κανείς να με εξαγοράσει για να ανασκευάσω ή να αποσύρω οτιδήποτε από αυτά που είχα γράψει-πάντα ενυπόγραφα-.Ούτε με απείλησε κανείς.Το σύστημα γνωρίζει και άλλον δρόμο.Αυτόν με τον οποίο τίποτα δεν λέγεται αλλά τα πάντα αιωρούνται.Έτσι ξεκίνησε ένα μπαράζ…πάντα καλοπροαίρετων(!) ενοχλήσεων.Παράγοντες, φίλοι, γνωστοί, κουμπάροι, θείοι όλοι είχαν να πουν έναν καλό λόγο όχι για την δημοσιογραφική έρευνα αλλά για όσους εμπλέκονταν σε αυτή.Οι ποικιλότροπες ενοχλήσεις όσο γρήγορα πύκνωσαν αλλά τόσο γρήγορα…αποσύρθηκαν.Κατανόησαν ότι δεν υπήρχε επιστροφή για οποιονδήποτε λόγο και με οποιοδήποτε μέσο.

Η Παραπομπή

Έτσι μετά από αναβολές φθάσαμε το 2013 να παραπέμπονται να δικαστούν δεκάδες εμπλεκόμενοι από τον δήμαρχο και μέλη της δημαρχιακής επιτροπής μέχρι τη τότε δικηγόρο του δήμου και τους ιδιώτες.

Το βάρος της δημοσιογραφικής έρευνας είχε αναγκάσει νωρίτερα την τότε δημοτική αρχή να καταθέσει προσφυγή στην πρωτόδικη απόφαση, ζητώντας πλέον να αναγνωριστεί η κυριότητα των 465 στρεμμάτων στο δήμο που όμως είχε υποστηρίξει αρχικώς ότι δεν του άνηκαν ! Θα αποτελούσε ένα “όπλο” για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις βαριές κατηγορίες που την οδήγησαν ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Κρήτης  με βασική κατηγορία την απιστία από την οποία μπορούσε να  προκύψει ζημιά για το δήμο έως και 10 εκ ευρώ.

Η αρχική ετυμηγορία, ομολογώ σήμερα με την χρονική απόσταση από τα γεγονότα, με έφερε σε ιδιαίτερα άβολη θέση.Η δημοσιογραφική έρευνα δεν είχε πρόθεση να κάτσει κανέναν στο σκαμνί  και πολύ περισσότερο να καταδικάσει. Η  κάθειρξη 7 ετών με αναστολή στον τότε δήμαρχο  και 6 ετών στους φερόμενους ιδιοκτήτες, αφού προηγουμένως είχαν αθωωθεί η τότε δικηγόρος και τα μέλη της δημαρχιακής, δεν ήταν αυτοσκοπός.Ήταν η ετυμηγορία της δικαιοσύνης που έκανε τη δουλειά της,όπως είχα κάνει και εγώ  τη δική μου με τη δημοσιογραφική έρευνα.

Η απαλλαγή και η επιστροφή της περιουσίας

Το 2014 ακολούθησε το εφετείο που απλώς μείωσε την ποινή.Οι θιγόμενοι έδωσαν μέχρι τέλους τη μάχη για να δικαιωθούν και έτσι κόντρα στις δυο αποφάσεις των δικαστηρίων της Κρήτης,  ο δρόμος για την απαλλαγή άνοιξε μέσω  Αθηνών και του Αρείου Πάγου.Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας αποδέχθηκε την αίτηση αναίρεσης της απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Ανατολικής Κρήτης και έτσι το 2017 κατά την εκ νέου εκδίκαση της υπόθεσης από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο επετεύχθη η πλήρης απαλλαγή του τότε δημάρχου. Όσο κι αν φανεί περίεργο η απαλλακτική απόφαση λειτούργησε ανακουφιστικά και για εμένα.Η δημοσιογραφική έρευνα είχε δρομολογήσει την …διάσωση της δημοτικής περιουσίας .Αυτός ήταν ο στόχος μου και όχι η καταδίκη προσώπων.

Το τελευταίο κομμάτι του παζλ μπήκε πριν λίγες ημέρες. Το Εφετείο Κρήτης αποφάσισε οριστικά οτι η επίμαχη έκταση ανήκει και πάλι στον σημερινό Δήμο Μαζεβιζίου και επιστρέφει στα χέρια των δημοτών του.15 χρόνια μετά τις πρώτες γραμμές του ρεπορτάζ , η δημοσιογραφική έρευνα συνάντησε τη δικαιοσύνη και μαζί κατάφεραν να προστατεύσουν τη δημόσιο συμφέρον, την περιουσία των πολιτών , το δίκαιο και την αλήθεια.Ναι υπάρχει και αυτή η δημοσιογραφία.