H Τουρκία διαθέτει ηγέτες, εμείς πρωθυπουργούς

Σε κάθε μεγάλη ελληνοτουρκική κρίση, οι αναλυτές εντός και εκτός ελληνικών συνόρων προτάσσουν ως βασική εξήγηση των, προκλητικών ούτως ή άλλως έναντι των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων,τουρκικών χειρισμών την εσωτερική πολιτική εκμετάλλευση. Γράφει ο Χρήστος Κώνστας στο Politica.gr.

Αυτή είναι η κυρίαρχη απάντηση που αναπαράγεται κάθε φορά για να καλύψει ακούσια τον γεωστρατηγικό σχεδιασμό του Τουρκικού κατεστημένου.Αυτόν δηλαδή που πανθομολογουμένως δεν διαθέτει η Ελλάδα.

Η περίπτωση Ερντογάν δεν είναι τίποτα περισσότερο απο έναν ακόμη κρίκο της τουρκικής αλυσίδας που περικλείει τον στρατηγικό σχεδιασμό της γείτονος, ο οποίος αποτυπώνεται μέσα απο τον ριζικό αναθεωρητισμό όλων των συνθηκών βάσει των οποίων εκτείνονται σήμερα τα γεωγραφικά σύνορα Ελλάδας και Τουρκίας.

Στον αντίποδα, η χώρα μας πιστή στο δόγμα του καθησυχασμού που εν πολλοίς περιγράφεται και ως επικίνδυνος εφησυχασμός πασχίζει διαχρονικά να τιθασεύσει την τουρκική ηγεσία, αναλισκόμενη με κάθε κυβερνητική αλλαγή στην Άγκυρα στο να διαχειριστεί τον εκάστοτε Τούρκο πρόεδρο με προσωπικά χαρακτηριστικά και όχι με εθνικά.Δηλαδή αν πρόκειται για μετριοπαθή ή όχι πολιτικό,αν έχει συμπάθειες ή ακόμη και κουμπαριές με πολιτικούς παράγοντες από την εδώ πλευρά του Αιγαίου ή ακόμη αν έχει ιδιοτελή οικονομικά συμφέροντα.Και αυτή η προσέγγιση έχει αποδειχθεί λανθασμένη.Κάθε Τούρκος πρόεδρος ή πρωθυπουργός παλαιότερα εκφράζει την τουρκική γραμμή του αναθεωρητισμού.Άλλος με πάθος και άλλος με αυτοσυγκράτηση.Ο Ερντογάν ανήκει στην πρώτη κατηγορία των Τούρκων ηγετών.

Από το 2003 όποτε και βρίσκεται στην κορυφή της πολιτικής ηγεσίας της χώρας του, έχει κάνει πράξη ότι ακριβώς έχει δεσμευθεί τουλάχιστον σε ότι αφορά  την εξωτερική πολιτική.Επηρεασμένος ίσως από τον Ηρόδοτο τον Αλικαρνασσευ απο τα παράλια της Μικράς Ασίας , όχι τόσο λόγω της ιστορικής του δεινότητας όσο της αποφασιστικότητας του εφαρμόζει απαρέγκλιτα το “αμ’ επος, αμ’ έργον”. Ότι έχει πει στο παρελθόν όσο υπερφίαλο και επικίνδυνο κι αν ακούγεται το έχει εφαρμόσει. Απο την εισβολή στη  Συρία και το Τουρκολιβυκό σύμφωνο μέχρι τη εισβολή σε ελληνικά χωρικά ύδατα, την προώθηση μεταναστών στα ελληνικά σύνορα και εσχάτως τη μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί.

Είναι λαοπλάνος; Προκλητικός; Επικίνδυνος ή όλα αυτά μαζί; Aνεξαρτήτως του τι πιστεύει κανείς, ο Ερντογάν είναι ένας ακόμη Τούρκος ηγέτης που παράγει πολιτικά αποτελέσματα για τη χώρα του και τον μουσουλμανικό κόσμο.Αυτή είναι μια πραγματικότητα που έρχεται να αναδείξει ότι διαχρονικά στον αντίποδα το Ελληνικό πολιτικό κατεστημένο αρκείται σε εναν διαχειριστικό ρόλο που χρόνο με τον χρόνο περιορίζει όλα όσα είχε εξασφαλίσει ο τελευταίος ηγέτης που πέρασε από την Ελλάδα. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος.