Η Πανεπιστημιακή Αστυνομία και το θράσος…Ακαδημαϊκού επιπέδου

Του Χρήστου Κώνστα*

Την περασμένη Τετάρτη το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας απέρριψε την προσφυγή 37 καθηγητών με την οποία ζητούσαν να κηρυχθεί αντισυνταγματικός ο νόμος για την ίδρυση της Πανεπιστημιακής Aστυνομίας.Οι καθηγητές μεταξύ άλλων υποστήριζαν οτι «Προσφύγαμε στην ελληνική Δικαιοσύνη διότι πιστεύουμε ότι δεν είναι δουλειά της ΕΛ.ΑΣ. η φύλαξη των ελληνικών πανεπιστήμιων». Μάλιστα αν και αναγνωρίζουν φαινόμενα παραβατικότητας, αντιτείνουν οτι « τα ίδια τα πανεπιστήμια να αποφασίζουν με ποιο τρόπο θα οργανώνουν τη φύλαξη τους. Αυτό προβλέπει το σύνταγμά μας. Αυτό είναι η πλέον θεσμικά δόκιμη, ακαδημαϊκά συνετή και πρακτικά αποτελεσματική λύση». Ως εδώ όλα καλά.

Όμως ανάμεσα στους προσφεύγοντες καθηγητές βρίσκονται και ακαδημαϊκοί που δεν είναι “χθεσινοί” , ούτε κάν “προχθεσινοί”. Έχουν πλούσια εμπειρία στην ακαδημαϊκή κοινότητα τη χώρας. Μάλιστα από το βιογραφικό τους εντοπίζει κανείς και περιπτώσεις ακαδημαϊκών που υπηρετούν την Ανώτατη Εκπαίδευση από ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 80΄.Τότε δηλαδή που “ιδρύθηκε” μια από τις δεκάδες καταλήψεις δημόσιων πανεπιστημίων της χώρας και η οποία τις τελευταίες ημέρες βρέθηκε στο επίκεντρο. Η κατάληψη του Βιολογικού στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης κρατούσε από το 1987! Και οι εν λόγω καθηγητές με περίσσιο θράσος εν έτη 2022, υποστηρίζουν ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να αποφασίσουν τον τρόπο φύλαξης τους ως η πρακτικά αποτελεσματική λύση.

35 ολόκληρα χρόνια η αναποτελεσματικότητα μερίδας των  πρυτανικών αρχών και του ακαδημαϊκού κατεστημένου έχει γίνει συνώνυμο με την παραβατικότητα, την ανομία και την πλήρη κατάλυση των δημοκρατικών αξιών εντός των Ελληνικών Πανεπιστημίων.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στα επεισόδια που ακολούθησαν την κατεδάφιση της υπό ανέγερση βιβλιοθήκης στο χώρο όπου “στεγαζόταν” η τριακονταετής κατάληψη του βιολογικού, έβλεπαν μόνο τα γκλοπ των ΜΑΤ αλλά έκλεισαν τα μάτια στις βαριοπούλες των κουκουλοφόρων-φοιτητών και εξω-πανεπιστημιακών.

Και κάτι ακόμη. Αποτελεί όνειδος για την Ελληνική Πανεπιστημιακή Κοινότητα το σκεπτικό της απόφασης του ΣτΕ , με το οποίο κρίνεται συνταγματική η σύσταση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Καθώς μεταξύ άλλων η Ελληνική Δικαιοσύνη “αναγκάζεται” να αποφανθεί ότι ο νομοθέτης έχει δίκιο καθώς επιβεβαιώνεται ότι με τη παρούσα κατάσταση οι Πρυτανικές αρχές και οι ακαδημαϊκοί δεν έχουν καταφέρει  -αν και διαθέτουν το αυτοδιοίκητο- να διασφαλίσουν την ακώλυτη άσκηση της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Της οποίας την αξία  διδάσκουν στους φοιτητές τους θεωρητικώς αλλά ακυρώνουν πρακτικώς, είτε με τη σιωπή τους, είτε με την ανοχή τους ,είτε με… τη συμμετοχή τους.