Η ουδετερότητα των συμμάχων και ο εμφυλιος του 1823 ¨πυξίδα¨ για το σήμερα

Ιστορικά όλες οι επαναστάσεις τους πρώτους αντιπάλους που αντιμετώπιζαν βρισκόντουσαν μέσα και όχι έξω απο αυτές.Η Ελληνική περίπτωση δεν αποτελεί εξαίρεση.Απο τον  Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ που καταδίκασε την επανάσταση του 1821 μέχρι τους βολεμένους προκρίτους και κοτζαμπάσηδες η αρνητικότητα απέναντι σε οποιασδήποτε μορφής αντίστασης στην Τουρκική επικυριαρχία ήταν εκκωφαντική.

Απο το 1814,δηλαδή την ίδρυση της Φιλικης Εταιρειας εως και πριν το ξέσπασμα της επανάστασης επτά χρόνια μετα, το ελληνικό κατεστημένο της εποχής έκανε οτι περνούσε απο το χέρι του για να σαμποτάρει κάθε μορφής εξέγερση.Στην φαρέτρα τους δεν ήταν μόνο η σταθερή αξιοποίηση και εκμετάλλευση των αντιποίνων απο τους Τούρκους απέναντι σε κάθε μορφής ελληνικής αντίδρασης ,προκειμένου να αποθαρρύνουν οποιοδήποτε οργανωμένο σχέδιο.Είχαν σύμμαχο και την ουδετερότητα των …συμμάχων.Ακόμη και μετά την επίσημη έναρξη της επανάστασης απο τις Παραδουνάβιες περιοχές με  αρχηγο τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, οι Μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης αρνούνταν πεισματικά να βάλουν πλάτη στο ελληνικό εγχείρημα.

Η συνδιάσκεψη της Βιέννης(κάτι σαν να λέμε η σημερινή Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε) μόλις δύο μήνες μετα τον Μάρτιο του 1821 επιβεβαίωσε την άρνηση τους.Όπως στο εσωτερικό ,έτσι και στο εξωτερικό αξιοποιήθηκαν διάφορα γεγονότα για να αποθαρρύνουν οποιαδήποτε σκέψη για στήριξη της Ελληνικής Επανάστασης.Οι περιπτώσεις της Ιταλίας και της Ισπανίας ήταν τα χρήσιμα ¨εργαλεία¨ για να πείσουν οτι και οι Έλληνες θα πληρώσουν βαρύ τίμημα.Ωστόσο η Οθωμανική κυριαρχία και για τους ¨συμμάχους¨ήταν ενα πρόβλημα που έπρεπε να λυθεί.Η λογική του ¨ώριμου φρούτο¨περιμένοντας την κατάρρευση των Τούρκων,κυριάρχησε.Το αποτέλεσμα ήταν η ουδετερότητα των Ευρωπαίων.Καμία υποστήριξη στην Ελλάδα αλλά ούτε και οποιαδήποτε κίνηση εναντίον της.Άλλωστε κάθε φθορά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, χωρίς όμως να τη χρεωθούν , θα ήταν κέρδος μπροστά στο στόχο να πέσει γρηγορότερα το ¨ώριμο φρούτο¨.Όμως πέρα απο αυτό τίποτα περισσότερο.

Προς έκπληξη των Ευρωπαίων τα πρώτα δύο χρόνια της Επανάστασης η ανάγκη για αποτίναξη του τουρκικου ζυγου αποδείχθηκε το ισχυρότερο όπλο που δεν μπορούσαν ούτε καν να διανοηθούν.Οι διαδοχικές νίκες με σημείο αναφορά της Πελοπόννησο και τον Θ.Κολοκοτρώνη ήρθαν να καταστήσουν σαφές οτι η  Ελλάδα θα αλλάξει σελίδα στην ιστορία των τελευταίων 400 ετών.Όμως αυτές οι νίκες ήρθαν να απογοητεύσουν και το εγχώριο κατεστημένο.Έβλεπαν η χώρα να αλλάζει χωρίς αυτούς και το κυριότερο με πολλούς απο αυτούς να είναι απέναντι.Κάπως έτσι φτάσαμε στη Β΄Εθνοσυνέλευση του 1823 στο Άστρος της Κυνουρίας για να επιβεβαιωθεί οτι η εθνική ενότητα και ομοψυχία είχαν εξανεμιστεί.Κάθε Ελληνική νίκη είχε καταστεί για μεριδα των Ελλήνων προσωπική ήττα.Ο εμφύλιος σπαραγμός την ώρα που ο εχθρός ήταν ακόμη σε Ελληνικά εδάφη ήταν η μεγαλύτερη απόδειξη οτι το έθνος δεν μπορούσε να απαλλαχθεί απο την παθογένεια που κουβαλά απο την αρχαιότητα… ¨Έλληνες εναντίον Ελλήνων¨.

200 χρόνια μετά όλα έχουν αλλάξει ή μήπως όχι;