Η νοσηλεύτρια,ο υπουργός και ο “νόμος”… της παραίτησης!

Η ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου της χώρας πριν από λίγες ημέρες αποφάσισε να καταλογίσει ως παράνομα εισπραχθέν το πόσο των 50.000 ευρώ εις βάρος νοσηλεύτριας η οποία είχε καταφέρει να διοριστεί με πλαστούς τίτλους σπουδών και να διατηρεί τη θέση στο δημόσιο επί 17 συναπτά έτη. Γράφει ο Χρήστος Κώνστας στο Politica.gr.

Μάλιστα η αρχική εισήγηση αφορούσε σε καταλογισμό τριπλάσιου ποσού περίπου 170.000 ευρώ ,όσοι και οι μισθοί που είχε εισπράξει κατά τη διάρκεια της υπηρεσία της σε δημόσιο νοσοκομείο.Ωστόσο το ποσό μειώθηκε με την παραπάνω απόφαση στη λογική ότι η επιστροφή των χρημάτων στις περιπτώσεις των πλαστών τίτλων σπουδών οφείλει να διέπεται από την αρχή της δίκαιης ισορροπίας. Δηλαδή να πληρώσουν οι παρανομούντες υπάλληλοι αλλά όχι ποσά εξοντωτικά καθώς ήδη έχουν προσφέρει την εργασία τους στο δημόσιο.

Μέχρις εδώ η πολιτεία φέρεται να έκανε σωστά τη δουλειά της.Απέδωσε όχι μόνο την ευθύνη για την εξαπάτηση του ελληνικού δημοσίου αλλά μετουσίωσε και την ευθύνη σε απτό αποτέλεσμα με την χρηματική ποινή της επιστροφής των χρημάτων. Όλα αυτά για την…πονηρή νοσηλεύτρια που χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα με ποινικές προεκτάσεις κατάφερε να εξασφαλίσει μια θέση εργασίας έναντι άλλων υποψηφίων της που πληρούσαν νόμιμα όλα τα κριτήρια της προκήρυξης του διαγωνισμού. Κάπως έτσι ικανοποιείται και το κοινό περί δικαίου αίσθημα μέσα από τα θεσμοθετημένα όργανα της δικαιοσύνης και οχι μέσα απο λαϊκά δικαστήρια.

Όμως αυτό δεν ισχύει ισότιμα για όλους στην διοικητική πυραμίδα της χώρας.Στις 5 Δεκεμβρίου ο υφυπουργός Εξωτερικών Αντώνης Διαματάρης εξωθήθηκε σε παραίτηση από τη θέση του.Είχε προηγηθεί η αποκάλυψη ότι είχε συμπεριλάβει στο βιογραφικό του ανύπαρκτο μεταπτυχιακό τίτλο του πανεπιστημίου Columbia.Ξέσπασε μίνι κυβερνητική κρίση και αποφασίστηκε οτι για να κλείσει το θέμα ο κ.Διαματάρης έπρεπε να αποχωρήσει από την κυβέρνηση. Όπερ και εγένετο.Όμως πέρα από την πολιτική ευθύνη που πάντα καταλήγει στον πολιτικό προϊστάμενο, όπως τον πρωθυπουργό για τα μέλη της κυβέρνησης του, υπάρχει και η ατομική ευθύνη.

Σε αντίθεση με ότι συνέβη στην περίπτωση της νοσηλεύτριας , ο πρώην υφυπουργός εξωτερικών παραιτήθηκε για να μπει η υπόθεση στο αρχείο άλλα αφού προηγουμένως είχε εισπράξει τις υπουργικές αποζημιώσεις από τον Ιούλιο εως και τον Δεκέμβριο.Κάνεις δεν ζήτησε να επιστραφούν τα χρήματα.Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση θα απαντήσει οτι ο κ.Διαματάρης δεν επιλέγει για το βιογραφικό του αλλά για την εμπειρία του και άλλα συναφή, ωστόσο η ανάγκη ενός πολιτικού να παραποιήσει το βιογραφικό του με ψευδή στοιχεία, διαψεύδει στην πράξη αντίστοιχους ισχυρισμούς.

Δεν είναι η μόνη περίπτωση.Στο παρελθόν έχουν αποκαλυφθεί και άλλοι πολιτικοί που “πείραζαν” τα βιογραφικά τους για να διαμορφώσουν την εικόνα του ικανού ή κατάλληλου για μια κυβερνητική θέση.Με αυτή εκτός απο πολιτικά αξιώματα , είχαν και αυξημένα οικονομικά οφέλη. Κι αν για το πρώτο σκέλος το πλήρωσαν με μια παραίτηση, για το δεύτερο δεν αναζητήθηκαν ποτέ επιστροφές κρατικού χρήματος.Με την ίδια λογική θα έπρεπε και η υπόθεση της νοσηλεύτριας να κλείσει με μια απλή παραίτηση απο την υπηρεσία της.Τελικά το κοινό περί δικαίου αίσθημα, δεν είναι και τόσο κοινό. Οχι τουλάχιστον για τον πολιτικό κόσμο της χώρας.