Η καταραμένη συκιά του Ιησού,ο λιμός τα χρόνια του Ιωσήφ και ο… κορονοϊός

Γράφει ο Χρήστος Κώνστας στο Politica.gr.

Η ορθοδοξία βρίσκεται στην τελική ευθεία πριν το αναστάσιμο μήνυμα.Η αφετηρία της Μεγάλης Δευτέρας έρχεται φέτος σε μια ιδιαίτερη στιγμή για όλους μας, ανεξάρτητα αν πιστεύουμε ή όχι. Αν πιστεύουμε βαθιά ή επιφανειακά. Από τη σημερινή μέρα ξεκινούν τα Πάθη του Ιησού. Η Μεγάλη Δευτέρα είναι αφιερωμένη στον Ιωσήφ τον γιο του Ιακώβ αλλά και στην άκαρπη συκιά που σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη την  είδε ο Χριστός και ξεράθηκε με μια του λέξη.Και τα δυο ασύνδετα μεταξύ τους περιστατικά σε διαφορετικές χρονικές περιόδους συνδέονται με την Μεγάλη Δευτέρα του σήμερα.

Ο Ιωσήφ ήταν ο μικρότερος υιός του Ιακώβ, ο οποίος όμως φθονήθηκε από τα αδέλφια του λόγω της ενάρετης ζωής του και αρχικά τον έριξαν σ’ ένα λάκκο και προσπάθησαν να εξαπατήσουν τον πατέρα τους χρησιμοποιώντας ένα ματωμένο ρούχο ότι δήθεν τον κατασπάραξε κάποιο θηρίο.Αφού δεν μπόρεσαν να εξαπατήσουν τον πατέρα τους, τον πούλησαν σε εμπόρους, οι οποίοι με την σειρά τους τον πούλησαν στον αρχιμάγειρα του βασιλιά της Αιγύπτου, τον Φαραώ Πετεφρή. Εκεί ο Ιωσήφ αφού δεν ενέδωσε στις ερωτικές επιθυμίες της συζύγου του Πετεφρή, συκοφαντήθηκε από την ίδια και ο Φαραώ τον φυλάκισε. Κάποτε όμως ο Φαραώ είδε ένα παράξενο όνειρο και ζήτησε έναν ερμηνευτή.Ο Ιωσήφ ερμήνευσε ότι θα έλθουν στη χώρα επτά χρόνια ευφορίας και επτά ακαρπίας και λιμού. Ο Φαραώ ευχαριστημένος και ενθουσιασμένος από τη σοφία του, έδωσε στον Ιωσήφ αξιώματα.Ο Ιωσήφ διαχειρίσθηκε άριστα την εξουσία και φρόντισε στα δύσκολα χρόνια του λιμού τον λαό. Στα πρόθυρα του λιμού τα αδέρφια του που τον είχαν φθονήσει φανερώθηκαν μπροστά του ζητώντας βοήθεια. Εκείνος όχι μόνο δεν τους κρατούσε κακία, αλλά αντιθέτως τα συγχώρεσε και τα προσκάλεσε μόνιμα στην Αίγυπτο μαζί με τους γονείς του.

Παράλληλα, στη λειτουργία της Μεγάλης Δευτέρας περιλαμβάνεται και η ιστορία της άκαρπης συκιάς που την καταράστηκε ο Χριστός και ξεράθηκε. Ο Χριστός περπατώντας στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, την επομένη ημέρα της εισόδου του, είδε μια μεγάλη συκιά με καταπράσινο φύλλωμα και την πλησίασε με σκοπό να κόψει ένα σύκο,όμως διαπίστωσε ότι η συκιά όμως δεν είχε καθόλου καρπούς. Τότε ο Ιησούς απευθυνόμενος στο δέντρο είπε : «Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα και εξηράνθη παραχρήμα η συκή» και η συκιά την ίδια στιγμή ξεράθηκε και γι’ αυτό λέγεται καταραμένη συκιά ή ξηρανθείσα συκιά. Η ιστορία της άκαρπης συκιάς συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων της εποχής και την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν φαινομενικά ενάρετοι, αλλά πρακτικά άκαρποι από καλά έργα.

Ένας λιμός έφερε μια διχασμένη οικογένεια πιο κοντά. Ένα δέντρο κατέδειξε ότι δεν είμαστε αυτό που λέμε ότι είμαστε αλλά αυτό που πράττουμε. Η περιπέτεια με τον κορονοϊό αναμφισβήτητα ήρθε με βίαιο τρόπο να μας υπενθυμίσει την αξία των δεσμών μας.Οικογενειακών , συγγενικών,φιλικών.Όλα αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα και επομένως όχι και τόσο σπουδαία για να τους αφιερώσουμε χρόνο.Ταυτόχρονα επιβεβαιώνεται ότι τίποτα δεν μπορεί να γίνει στα λόγια.Η πράξη του μένουμε σπίτι, είναι εκείνη που θα μας βοηθήσει να βγούμε γρηγορότερα από την περιπέτεια. Κι όταν θα τελειώσει, το στοίχημα για όλους μας θα είναι όχι να μην ξεχάσουμε αυτή την κρίση-δε θα μπορούσε άλλωστε, ήδη οι ιστορικοί έχουν πιάσει δουλειά-, αλλά να διατηρήσουμε και κυρίως να ενισχύσουμε δεσμούς και πράξεις.Και έτσι όντως, θα μπορέσει η κρίση να γίνει ευκαιρία για όλους μας αρκεί να μην την αφήσουμε να πάει και αυτή χαμένη. Καλό Πάσχα!