Η Ελληνική φοβικότητα ακυρώνει το νομικό οπλοστάσιο απέναντι στην Τουρκία

Aργά ή γρήγορα το Οruc Reis θα εκπληρώσει τον πόθο του Εντογάν. Γράφει ο Χρήστος Κώστας στο Politica.gr.

Η αποστολή του θα έχει προορισμό Θαλάσσια περιοχή που νομικά έχει δημιουργήσει defacto καταστάσεις στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και αυτή δεν είναι άλλη απο τη Θαλάσσια περιοχή νοτιοανατολικά της Κρήτης, η οποία και βάφτηκε γκρίζα μετά την υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας και Λιβυής. Αυτή που θα αναρτήσει οσονούπω και ο ΟΗΕ, καθιστώντας διεθνή πλέον τη συμφωνία των δυο κρατών.Η Αθήνα επιμένει οτι η συμφωνία είναι άκυρη, όμως το ορθό είναι ότι η συμφωνία είναι ακυρώσιμη.Δηλαδή όταν ένα θιγόμενο Κράτος ,στη περίπτωση μας η Ελλάδα, το προσβάλει ζητώντας την ακύρωση του.Μέχρι τότε , ένα είναι γεγονός. Δημιουργεί διεθνή αποτελέσματα,τα οποία και θα αποτελέσουν τις γεωπολιτικές…συντεταγμένες του Oruc Reis.

Το ερώτημα λοιπόν που θα έπρεπε να τίθεται, δεν είναι αν ο Τούρκος πρόεδρος θα στείλει το ερευνητικό σκάφος αλλά τι θα πράξει η Ελλάδα, στην προδιαγεγραμμένη κίνηση της Άγκυρας. Από τη στιγμή που η χώρα μας ,λόγω των φοβικών της συνδρόμων διαχρονικά απέφευγε να υποστηρίξει τα κυριαρχικά της δικαιώματα ως προς την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, κάτι το οποίο αποφεύγει και σήμερα,πλέον έχει μόνο ενα αντίστοιχης δυναμικής διπλωματικό όπλο, το οποίο απορρέει και απο τη θέση της ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το οποίο δεν έχει αναδείξει μέχρι τώρα.

Η συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή, είναι χαρακτηρισμένη, ως προστατευόμενη απο το ευρωπαϊκό δίκαιο, περιοχή Νatura. Οφείλει να αποτρέψει την είσοδο του τουρκικού σκάφους για έρευνα επικαλούμενη μεταξύ άλλων την προστασία της περιοχής , την οποία έχει επωμιστεί οχι μόνο γιατί είναι Ελληνικά χωρικά ύδατα,αλλά και γιατί οι υπόλοιπες 26 χώρες-μέλη της Ε.Ε την θεωρούν Ευρωπαϊκή Θάλασσα. Τυχόν επιμονή της Τουρκίας, κάτι το οποίο έχει αποδειχθεί οτι θα πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο, καθιστά την προστασία της περιοχής οχι μόνο Ελληνικό πρόβλημα αλλά Ευρωπαϊκό.

Οι Βρυξέλλες θα κληθούν να απαντήσουν στο επι της ουσίας ζήτημα προστασίας της περιοχής, από την απειλή μιας τρίτης χώρας.Είναι ίσως η μοναδική ευκαιρία, με το “όπλο” Νatura, να εξαναγκαστούν οι Ευρωπαίοι εταίροι να αναλάβουν την ευθύνη που τους αναλογεί απέναντι στην απειλή εις βάρος της Ευρωπαϊκής Θάλασσας.