Η ελληνική χαιρεκακία συνάντησε… τον Βρετανό Τhomas Cook

Πριν από έναν χρόνο περίπου είχε δει το φως της δημοσιότητας μια ανασκόπηση αποτελεσμάτων από έρευνες σχεδόν τριών δεκαετιών, οι οποίες στο σύνολο τους σχετίζονταν με την ψυχολογία και έθεταν στο επίκεντρο της μελέτης την αίσθηση της ευχαρίστησης των ανθρώπων από τη δυστυχία των άλλων.Πιο απλά οι ψυχολόγοι εξέτασαν το φαινόμενο της χαιρεκακίας.Το συναίσθημα που φέρνει στην επιφάνεια την πιο σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης.Οι επιστήμονες είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η χαιρεκακία περιλαμβάνει τρία ξεχωριστά και αλληλένδετα στοιχεία.Επιθετικότητα,αντιπαλότητα και δικαιοσύνη.

Αυτή η απολογιστική έρευνα με τη διαδικασία της ανασκόπησης μου ήρθε στο μυαλό παρακολουθώντας τις αντιδράσεις πολλών-δυστυχώς- μετά το “κανόνι” της Thomas Cook. Aπό την πτώχευση του άλλοτε κραταιού ταξιδιωτικού οργανισμού, οι πρώτοι που έχουν πληγεί στην Ελλάδα και πολύ περισσότερο στην Κρήτη είναι οι ξενοδόχοι, από τους οποίους πολλοί είχαν αναπτύξει σχεδόν αποκλειστική συνεργασία με τον βρετανικό τουριστικό οργανισμό.Επομένως ο κύκλος εργασιών των ξενοδοχείων τους στηριζόταν κατά κύριο λόγο-βάσει των συμβολαίων που είχαν συνάψει-με την Τhomas Cook.Πώς τώρα συνδέεται η ελληνική χαιρεκακία με την κατάρρευση μια εταιρίας;

Mα φυσικά, με το αδιανόητο μίσος που επιδεικνύουν δια της ικανοποίησης που δεν διστάζουν να εκφράζουν ακόμη και δημόσια ,από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μερίδα συμπολιτών μας για την δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει όλοι οι Έλληνες Ξενοδόχοι που είχαν αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς συνεργασίας με τον τουριστικό κολοσσό και τώρα εμφανίζονται να απειλούνται από το “τσουνάμι” που προκάλεσε ο εγκέλαδος της πτώχευσης. Είναι σαφές ότι και στον κλάδο των ξενοδόχων υπάρχουν αρκετά παραδείγματα επιχειρηματιών που σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να τους κατατάξεις στο υγιές τμήμα του επιχειρείν. Το ίδιο ισχύει σε όλους τους τομείς,τόσο του δημόσιου, όσο και του ιδιωτικού τομέα.Είτε πρόκειται για εργοδότες, είτε πρόκειται για εργαζόμενους.Δεν είναι όλοι καλοί αλλά ούτε όλοι αξίζουν να καταστραφούν. Είναι οδυνηρά εντυπωσιακή αυτή η εκδήλωση της χαιρεκακίας, ιδιαίτερα μάλιστα αν αναλογιστεί κανείς ότι πίσω από την οικονομική απειλή ενός ξενοδόχου, βρίσκονται εργαζόμενοι και προμηθευτές, οι οποίοι και αυτοί στις εταιρίες τους έχουν εργαζόμενους.

Το φαινόμενο του “ντόμινο” δεν φαίνεται να απασχολεί τους χαιρέκακους, μέχρι βέβαια να τους χτυπήσει τη πόρτα.Όπως ακριβώς συνέβη άλλωστε και κατά την πρώτη φάση των μνημονίων. Ο εξορθολογισμός- πάντα προς τα κάτω- των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, προσέφερε…ικανοποίηση στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα μέχρι να αντιληφθούν ότι με τη χαιρεκακία τους απλά πυροβολούσαν τα πόδια τους αφού σύντομα αποδείχθηκε ότι η απώλεια εισοδήματος είχε επιπτώσεις στην αγορά, επομένως μείωση της αγοραστικής δύναμης , πτώση του τζίρου και με επακόλουθο μειώσεις και στον ιδιωτικό τομέα ή ακόμη και απολύσεις ενώ ταυτόχρονα πάγωσε και οποιαδήποτε επενδυτική δραστηριότητα.

Είναι προφανές ότι από τις πρώτες αντιδράσεις χαιρέκακων και στην Κρήτη, δεν έχουμε μάθει απολύτως τίποτα από την κρίση.Όπως εύστοχα παρατήρησε και ένας έμπειρος παράγοντας της τουριστικής αγοράς διαπιστώνοντας το …κύμα της χαιρεκακίας. “ Όσοι επιχαίρουν για τον «θάνατο» της κατσίκας του γείτονα, σε λίγο δεν θα έχουν να πιουν ούτε από το γάλα της.”