H αποδραματοποίηση των Ελληνικοτουρκικών κρύβει μεγάλα δράματα

Άρθρο του Χρήστου Κώνστα

Η συνάντηση της Τετάρτης μεταξύ Κυριάκου Μητσοτάκη και Ταγίπ Έντογάν χαρακτηρίστηκε ως μια από τις κρισιμότερες των τελευταίων 25 ετών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.Όχι ίσως άδικα, αφού από το 1996 και μετά η χώρα μας αντιμετωπίζει για πρώτη φορά ξανά τέτοιας κλίμακας προκλητικότητα από την πλευρά της γείτονος.Η προσπάθεια και των δυο πλευρών ήταν εμφανής.Να αποδραματοποιηθεί στο βαθμό του δυνατού η κατάσταση, σε μια κίνηση κυρίως από την πλευρά της Τουρκίας να αποφύγει το κίνδυνο διεθνούς απομόνωσης, αν αναλογιστεί κανείς ότι Μητσοτάκης και Ερντογάν συναντήθηκαν στο περιθώριο των εργασιών της συνόδου του ΝΑΤΟ.

Η επιβεβαίωση των εκατέρωθεν διαφωνιών ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενη. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι ποια η σημασία της συνάντησης. Από την πλευρά της Αθήνας επιλέχθηκε η καθαρή διατήρηση του διαύλου επικοινωνίας και μάλιστα σε επίπεδο αρχηγών.Τυχόν απώλεια της σημαίνει αυτόματα και επιδείνωση περαιτέρω των ήδη τεταμένων σχέσεων.Επομένως η Ελλάδα κερδίζει χρόνο και κυρίως εμπιστοσύνη απέναντι στη διεθνή κοινότητα ότι δεν ευθύνεται για τροφοδότησε του θερμού κλίματος.Αυτό είναι εμφανές ότι το χρεώνεται απόλυτα η Τουρκική πλευρά .Ωστόσο η Άγκυρα δεν δείχνει να ενοχλείται.Θεωρεί ότι η διεθνοποίηση των παράνομων και παράλογων διεκδικήσεων της είναι αυτό που προέχει και αυτό το έχουν καταφέρει ήδη.Κάτι που επισφραγίστηκε και στη συνάντηση των δυο ηγετών με τον Ερντογάν να θέτει ενώπιον του Έλληνα πρωθυπουργού την ατζέντα των διεκδικήσεων που προκύπτει από το τουρκικό όραμα για τη ¨γαλάζια πατρίδα¨.

Η Άγκυρα δεν έχει αυταπάτες ότι θα το καταφέρει ποτέ αυτό.Εκείνο που την ενδιαφέρει είναι μέσα από αυτό το όραμα να διεκδικήσει μερίδιο στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.Γνωρίζει ότι από τη στιγμή που θα  εξορυχτούν υπό το υφιστάμενο status quo , η Ελλάδα αυτομάτως θα καταστεί ένας από τους σημαντικότερους ενεργειακούς εταίρους της  Ευρώπης και ο σύνδεσμος της Μεσογείου όχι  μόνο γεωγραφικά αλλά πλέον και οικονομικά.Αυτό δεν πρόκειται να το επιτρέψουν οι Τούρκοι.Για την επίτευξη αυτού του στόχου βαδίζουν χωρίς παρεκκλίσεις και πολύ περισσότερο χωρίς φόβο αλλά με επικίνδυνο πάθος.Άλλωστε η πρόσφατη ¨δικαίωση¨ της στρατηγικής τους στο Συριακό έχει προσδώσει ώθηση στις ορέξεις για το Αιγαίο και το Λιβυκό πέλαγος κάτω από την Κρήτη-ένα ακόμη εθνικό μας λάθος  με συμβολική σημασία,που υιοθετήσαμε επί σειρά ετών τον όρο Λιβυκό αντί για Κρητικό-.

Κι΄αν Μητσοτάκης- Ερντογάν εμφανίστηκαν ότι επιχειρούν αποδραματοποίηση την ίδια ώρα σχεδόν σε παράλληλη σύνδεση ο Τούρκος υπουργός Ενέργειας ανακοίνωνε την έναρξη εξορύξεων κάτω από την Κρήτη,δηλαδή στην Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, επικαλούμενος τη φαιδρή- όπως τη χαρακτήριζε αρχικώς αμήχανα ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών για να συνειδητοποιήσει λίγα 24ωρα αργότερα ότι θα έχει σοβαρές επιπτώσεις-συμφωνία με την Λιβύη.

Επομένως καλό θα είναι έστω και τώρα η διαχρονικά ανέτοιμη Ελληνική πλευρά να προετοιμαστεί για δράματα. Άλλωστε τα γεγονότα που ακολούθησαν της συνάντησης των δυο ηγετών (επικύρωση συμφωνίας από Τουρκική βουλή, ενεργοποίηση της από την Λιβύη, άρνηση παράδοσης του περιεχομένου της συμφωνίας στην Ελλάδα,απέλαση Λίβυου Πρέσβη και πολλές επιθετικές δηλώσεις), δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες ή πολύ περισσότερο για αυταπάτες.Ας ελπίσουμε ότι τα δράματα θα παραμείνουν μόνο πολιτικά.