Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα…

Του Χρήστου Κώνστα

Μπορεί ο Διονύσης Σαββόπουλος το 1971 να έγραφε αλληγορικά το «έρχεται βροχή» αλλά από το φθινόπωρο οι στίχοι του θα κυριολεκτούν όχι μόνο μετεωρολογικά. Σε αντίθεση με τη περίοδο των μνημονίων αλλά και των επιπτώσεων από την πανδημία, αυτή τη φορά δεν υπάρχει ούτε ένας , μα ούτε ένας σοβαρός οικονομικός αναλυτής τόσο διεθνώς ,όσο και εγχώρια που να μην προεξοφλεί οτι τα “καιρικά” φαινόμενα για την οικονομία θα είναι κατακλυσμιαία.

Κι΄ομως κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, κυβέρνηση και μεγάλο τμήμα του πολιτικού συστήματος δεν θέτουν στη δημόσια σφαίρα το πρόβλημα στην οξύτητα που οι περιστάσεις απαιτούν. Αντίθετα καλλιεργείται από τους ίδιους κύκλους αν όχι ένα κλίμα ευδαιμονίας, σίγουρα ένα κλίμα που περιγράφεται περίπου ως εξής: «Εντάξει θα αντιμετωπίσουμε κάποιες δυσκολίες αλλά θα είναι διαχειρίσιμες. Άλλωστε ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται»

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα βασικά. Η συνειδητοποίηση των πραγματικών διαστάσεων ενός προβλήματος είναι η προϋπόθεση για να λυθεί το πρόβλημα ή έστω να αντιμετωπιστεί όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά. Ο ιδιότυπος πολιτικός αποπροσανατολισμός με στόχο την ωραιοποίηση δια της παραποίησης της πραγματικής κατάστασης ενόψει των εκλογών σε συνδυασμό με την πρωτοφανή σε επίπεδο πρακτικής επιδοματική πολιτική που εφαρμόζεται , πρόκειται να επιδεινώσουν το καθεαυτό πρόβλημα.

Ο καλπάζων πληθωρισμός δεν είναι μια αφηρημένη έννοια  ενος οικονομικού μεγέθους που απασχολεί κάποιους γραβατωμένους οικονομολόγους .Πρόκειται για την αποτύπωση της ζώσας οικονομικής ζωής στη χώρα. Το ύψος του πληθωρισμού καθορίζει και το τι μπορεί κανείς να αγοράσει με το διαθέσιμο εισόδημα του. Το ίδιο συμβαίνει και με τον όρο ακρίβεια. Πρόκειται για το αποτέλεσμα του διαθέσιμου εισοδήματος και των τιμών με τις οποίες αγοράζει αγαθά και υπηρεσίες. Και αυτός ο δείκτης μας έχει επιστρέψει στις αρχές της δεκαετίας του 1990!

Καθαρά συμπτωματικά η διαχείριση της οικονομίας και τότε και σήμερα γίνεται από την ίδια πολιτική δύναμη. Δεν ξέρω εάν αυτό μπορεί να απαντήσει και σε ποια κατεύθυνση. Αυτό όμως που είναι βέβαιο είναι οτι η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να δώσει εξηγήσεις πώς είναι η πρώτη χώρα στην Ε.Ε(σε ποσοστό επί του ΑΕΠ) σε παροχές λόγω πανδημίας ξεπερνώντας τα 40 δις ευρώ. Δηλαδή η καθημαγμένη λόγω μνημονίων Ελλάδα έδωσε τα περισσότερα χρήματα ακόμη και από τις πιο ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες. Αυτοί οι ανορθολογισμοί στην οικονομία, αργά ή γρήγορα πληρώνονται.

Στις 16 Ιουνίου Το Εurogroup άναψε το «πράσινο φως» για την έξοδο της Ελλάδας από το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας, σηματοδοτώντας …με αστερίσκους και το τέλος της 12ετούς κρίσης και ταυτόχρονα τα κυβερνητικά πανηγύρια.

Θα θέλαμε πολύ να διαψευστούμε αλλά πολύ σύντομα θα αναγκαστούμε να συζητάμε για ένα άλλου είδους μνημόνιο, το οποίο αυτή τη φορά θα επιβληθεί εκ των ένδον. Χωρίς τον όρο μνημόνιο θα ζήσουμε για μια ακόμη φορά και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα, μια εξαιρετικά σφιχτή και εν πολλοίς άδικη για τα περισσότερα ελληνικά  νοικοκυριά δημοσιονομική πολιτική.