Δεν χρειάζονται κάμερες στις τάξεις, το “έργο” ήδη προβάλλεται

Αίφνης ξέσπασε νέα αντιπαράθεση στη χώρα. Μάθημά με ή χωρίς κάμερες στις τάξεις. Με την τροπολογία που ψηφίστηκε ορίζεται η δυνατότητα ταυτόχρονης διδασκαλίας σε μαθητές που συμμετέχουν στο μάθημα με φυσική παρουσία και σε μαθητές που συμμετέχουν εξ αποστάσεως, σε περίπτωση επιδημικής νόσου.

Η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας τροφοδότησε επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα για τη χρήση καμερών εντός των αιθουσών.Ωστόσο ή αλήθεια είναι οτι τα αντεπιχειρήματα θα έπρεπε να έχουν κατατεθεί εγκαίρως και όχι τώρα. Όταν δηλαδή οργανώθηκαν διαδικτυακά μαθήματα με τη συνδρομή των ίδιων των εκπαιδευτικών ,οι οποίοι προς τιμήν τους, αρκετοί προσπάθησαν να συμμετέχουν στη διαδικασία –παρά τα προβλήματα- ώστε να καλύψουν το εκπαιδευτικό κενό  της παρατεταμένης αποχής από τις σχολικές αίθουσες λόγω Κορονοιού. Τότε δεν παραβιάζονταν τα προσωπικά δεδομένα των μαθητών;Tότε, όπως τώρα καταγγέλλεται,δεν δινόταν η δυνατότητα στον οποιοδήποτε παρακολουθούσε το διαδικτυακό μάθημα,να το μαγνητοσκοπήσει , να το αρχειοθετήσει και να χρησιμοποιήσει το υλικό κατά το δοκούν;Είναι σαφές ότι οι κίνδυνοι που υπήρχαν για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση και το οπτικό υλικό που δημιουργείται, υπάρχουν και τώρα με την πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας, να θεσμοθετήσει τα διαδικτυακά μαθήματα για όσους μαθητές δεν μπορούν να προσέλθουν στις τάξεις.

Ένας δεύτερος άξονας επιχειρηματολογίας για τη χρήση καμερών  αφορά στην καθεαυτή καταγραφή της σχολικής διαδικασίας με επίκεντρο το παραγόμενο εκπαιδευτικό αντικείμενο.Εκείνοι που βλέπουν με θετικό μάτι τις κάμερες υποστηρίζουν ότι επιπλέον θα δοθεί η δυνατότητα για να αποκαλυφθεί ποιοι εκπαιδευτικοί παράγουν …εκπαίδευση και ποιοι όχι.Μάλιστα για να αυτοεπιβεβαιωθούν παραπέμπουν στις οργισμένες αντιδράσεις των εκπαιδευτικών , υποστηρίζοντας ότι πίσω από την υπεράσπιση των προσωπικών δεδομένων, κρύβεται ο φόβος όλων όσων παρουσιάζουν εκπαιδευτικές αδυναμίες και ενδεχομένως κριθούν ακατάλληλοι για να παραδίδουν μαθήματα.

Αλήθεια χρειάζονται οι κάμερες για να διαπιστώσει κανείς εαν και που υπάρχουν εκπαιδευτικές αδυναμίες; Σε κάποιες σχολικές μονάδες δεν χρειάζεται καν να μπούμε στις αίθουσες είτε με φυσική παρουσία,είτε με κάμερες.Αρκεί κάποιος να σταθεί σε αυτές τις μονάδες έξω απο τον προαύλιο χώρο και να παρακολουθήσει πως πραγματοποιείται το μάθημα της φυσικής αγωγής.Ίσως να φαντάζει σε κάποιους δευτερεύουσας σημασίας,μπροστά στην χημεία ή τα μαθηματικά αλλά το πως σέβεται ο εκπαιδευτικός της δουλειά του αλλά και τους ίδιους τους μαθητές  του δεν είναι μια εξατομικευμένη εμπειρία.Διαπερνά το σύνολο της σχολικής κοινότητας.Είτε εμπνέει ,είτε αποθαρρύνει.

Αυτή ακριβώς η διαφορετικότητα της εκπαιδευτικής κουλτούρας έχει οδηγήσει και σε σχολεία πολλαπλών ταχυτήτων.Σε όλη τη χώρα έχει διαμορφωθεί ένας κοινωνικός εκπαιδευτικός χάρτης.Οι τοπικές κοινωνίες έχουν ήδη κατατάξει τα σχολεία που λειτουργούν στις περιοχές τους.Έχουν κατηγοριοποιήσει τα σχολεία με τα δικά τους κριτήρια-αντικειμενικά και υποκειμενικά- , ανάλογα με το πως αντιλαμβάνονται το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα-έργο.Το ίδιο συμβαίνει και στο Ηράκλειο.Όλοι γνωρίζουν τον άτυπο σχολικό χάρτη με τις ¨πλούσιες¨ σχολικές γνώσεις και τις ¨φτωχές¨.Η κοινωνία έχει δημιουργήσει τη δική της σχολική μονόπολη.

Επομένως η ουσία κρύβεται πίσω από την άρνηση των εκπαιδευτικών να αξιολογηθούν.Μπορεί επισήμως να αποδέχονται τη διαδικασία γιατί γνωρίζουν οτι θα βρεθούν αντιμέτωποι με την κοινή γνώμη αλλά η ιστορία έχει δείξει οτι κάνουν τα πάντα για να τη ναρκοθετήσουν.Έχουν άδικο; Όχι απαραίτητα.Όσο η εμπιστοσύνη απέναντι στην πολιτεία για την αξιοπιστία των διαδικασιών που ακολουθεί τελεί υπό αίρεση απο τους πολίτες, τόσο και οι εκπαιδευτικοί θα έχουν ένα ισχυρό επιχείρημα για να εξηγήσουν την άρνηση τους.Όμως το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.