Από τη δικαίωση του Μαρτίου στην κατάντια του Aυγούστου

Στις αρχές Μαρτίου η χώρα μας εξέπληξε τη διεθνή κοινότητα επιδεικνύοντας πρωτοφανή, ακόμη και για τα δυτικά δεδομένα, αντανακλαστικά σε οτι αφορά την αντιμετώπιση της πανδημίας. Γράφει ο Χρήστος Κώνστας στο Politica.gr.

Έλαβε μέτρα σκληρά που αλλές πιο προηγμένες χώρας αδυνατούσαν να λάβουν πληρώνοντας με ανθρωποθυσίες την ολιγωρία και τη διστακτικότητα τους. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση ανέλαβε και το πολιτικό κόστος τόσο σε ότι αφορά τα οικονομικά συμφέροντα που εξ΄αντικειμένου είχαν σοβαρές απώλειες αλλα και το κοινωνικό κόστος για τους σκληρούς περιορισμούς που επέβαλε ακόμη και στη μετακίνηση των πολιτών.

Όμως στη πολιτική τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.Έτσι σημειώθηκε το εξής οξύμωρο. Η επιδοκιμασία για τους κυβερνητικούς χειρισμούς έδωσε τη θέση της στην κριτική καθώς οι οικονομικές επιπτώσεις απο το διμηνο lockdown άρχισαν να γίνονται ιδιαίτερα αισθητές. Κάπως έτσι φθάσαμε στα τέλη Μαΐου,απο τα “μπράβο” στα “γιατί”. Οι συζητήσεις για δήθεν αχρείαστα μέτρα που τώρα τα πληρώνουμε οικονομικά φούντωσαν.Σε πόσα τραπέζια δεν βρεθήκαμε με αρκετούς απο τους συνδαιτυμόνες να συμφωνούν μεταξύ τους οτι¨έγινε πολύ κακό για το τίποτα, αφου δεν είχαμε σοβαρές απώλειες”. Μου θύμισαν τους κλασικούς προπονητές της κερκίδας.¨Παιχτάρα μου, παιχτάρα μου “και την ώρα που χάνει τη μπάλα ο παίχτης, ¨μα τι παλτό είναι αυτός ρε παίδι μου, τα έλεγα εγώ”.

Κάπως έτσι συνέβη και με τη διαχείριση της επιδημιολογικής κρίσης.Κι΄αν στο ποδόσφαιρο εκτός απο τον οπαδικό εγωισμό , άντε και κανένα στοίχημα,δεν έχεις να χάσεις κάτι άλλο, με τον κορονοιό διακυβεύεται η ζωή μας.Καταμεσής του καλοκαιριού η επιτυχής εφαρμογή των μέτρων , απαξιώθηκε τυπικά και ουσιαστικά.Η αγωνία του μαραζομένου οικονομικού τομέα της χώρας να ανταπεξέλθει σε μια τουριστική αγορά που δεν είχε οξυγόνο,ακύρωσε τις προσπάθειες των προηγούμενων μηνών.Η κυβέρνηση θορυβημένη απο τα οικονομικά νούμερα και την τεράστια απώλεια εσόδων, προσπάθησε να ικανοποιήσει όλους τους κλάδους και έτσι εκούσια ή ακούσια υπέθαλψε τη χαλάρωση των μέτρων. Σε συνδυασμό με την κοινωνική απαξίωση τους, αφου πάρα πολλοί αδυνατούσαν να αντιληφθούν ότι τα μέτρα του Μαρτίου ήταν εκείνα που βοήθησαν να μην έχουμε σοβαρές ανθρώπινες απώλειες και οχι οτι δεν υπήρχε πρόβλημα με τον Κορονοιό, η εξέλιξη της αναζωπύρωσης της πανδημίας ήταν λίγο εως πολύ προδιαγεγραμμένη.

Η πραγματικότητα είναι η εξής. Όσο δεν υπάρχει στην αγορά -εξασφαλισμένο για ευρεία χρήση- αποτελεσματικό εμβόλιο το πρόβλημα παραμένει.Μέχρι τότε οι διαστάσεις του και κυρίως οι επιπτώσεις του είναι υπόθεση όλων μας.Η μη τήρηση των αυτονότητων μέτρων προστασίας που περιγράφονται απο το τρίπτυχο , αποστάσεις-μάσκα-ατομική υγιεινή,αποτελούν το προσωπικό εμβόλιο.Το διαθέτουμε όλοι αρκεί να διαθέτουμε και κοινό νου.