2025-2032: Eπταετία παραγωγικής ανασυγκρότησης ή πισωγυρίσματος ;

Είναι γεγονός ότι βγαίνοντας από την οικονομική κρίση ,η χώρα διαχειρίστηκε μια ιστορική ευκαιρία ανόρθωσης και ανάταξης της αξιοποιώντας μια δεύτερη κρίση ,αυτή της πανδημίας μέσα από το Ταμείο Ανάκαμψης και Σταθερότητας.

Ωστόσο ενώ βρισκόμαστε στο μέσο της απορρόφησης των κονδυλίων ,μέχρι και σήμερα, δεν έχει υπάρξει καμία σοβαρή πολιτική πρωτοβουλία για την δημιουργία των προϋποθέσεων της επόμενης ημέρας. Και όχι μόνο αυτό. Η παραγωγική δυνατότητα της χώρας συνεχώς βαίνει μειούμενη με αποτέλεσμα να στηρίζεται σχεδόν μονοθεματικά στον τουρισμό και τις υπηρεσίες.

Ο κίνδυνος είναι κάτι παραπάνω από ορατός. Η Ελλάδα πρέπει να στραφεί προς ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, πιο εξωστρεφές και πιο ελκυστικό για τις ξένες επενδύσεις, ώστε να προετοιμαστεί κατάλληλα για την εκπνοή του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (RRF) και τη λήξη της περιόδου χάριτος του ελληνικού χρέους το 2032.Είναι ουσιώδες το τι θα γίνει από σήμερα, έως το 2032. Εάν δεν καταφέρουμε να επιτύχουμε την αναστροφή του παραγωγικού μοντέλου, μετά το 2032 ,η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει μια επώδυνη αιώρηση, καθώς θα έχει χάσει τον οικονομικό πυλώνα στήριξης που την διατήρησε ¨όρθια¨ την τελευταία 10ετία και θα καλείται υπό αυτές τις συνθήκες να αποπληρώνει σημαντικά κεφάλαια του δημοσίου χρέους.

Ενώ ο ιδιωτικός τομέας ήδη προετοιμάζεται προς αυτή την κατεύθυνση αξιοποιώντας και τους πόρους του RRF, στο δημόσιο σκέλος της χώρας κινείται ανάμεσα στη νωχελικότητα και την αδιαφορία.

Η κυβέρνηση παρουσιάζει εμφανή αδυναμία να αντιληφθεί τη σημαντικότητα της αξιοποίησης των πόρων προς την κατεύθυνση της διαμόρφωσης ενός νέου παραγωγικού μοντέλου με αποτέλεσμα από τη μία να χάνεται και αυτή η ευκαιρία και από την άλλη να κινδυνεύει η χώρα να μείνει μετέωρη και μάλιστα με βίαιο τρόπο.

0ι επενδύσεις που γίνονται τόσο από ξένους όσο και από Έλληνες επενδυτές, αφορούν κατά μείζονα λόγο υπηρεσίες στον τομέα της ψηφιακής μετάβασης και είναι λίγες οι παραγωγικές είτε στον πρωτογενή τομέα είτε στη μεταποίηση, τομείς που έχουν περισσότερα πολλαπλασιαστικά οφέλη για την οικονομία. Κι εκεί είναι που πρέπει να δοθεί το βάρος. Στην αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου έτσι ώστε από τη μια να ενισχυθούν οι εξαγωγές και να μειωθεί το εμπορικό έλλειμμα και από την άλλη να μειωθεί η εξάρτηση από τις εισαγωγές.

Σε μια χώρα σαν τη δική μας, με αυτές τις κλιματικές συνθήκες είναι αδιανόητο για παράδειγμα, να εισάγουμε δεκάδες αγροτικά προϊόντα τα οποία κάλλιστα θα μπορούσαν να παραχθούν εδώ με σύγχρονες μεθόδους παραγωγής και μεγάλες επενδύσεις όχι μόνο από τους αγρότες αλλά και από ισχυρούς επενδυτές.

Βασικός στόχος θα πρέπει να είναι: πρώτον η υποκατάσταση εισαγωγών από εγχώρια προϊόντα και δεύτερον η ανάπτυξη καινοτόμων προϊόντων, ικανών να κερδίσουν θέση στις αγορές του εξωτερικού.

Για να γίνει ο πρωτογενής τομέας ένας από τους βασικότερους πυλώνες ανάπτυξης της χώρας, θα πρέπει απαραίτητα να προχωρήσει η διασύνδεση του με την μεταποίηση μέσω της θεσμοθέτησης ειδικών προγραμμάτων για την βιολογική γεωργία, την κτηνοτροφία, την ιχθυοπαραγωγή, και την αξιοποίηση της πλούσιας βιοποικιλότητας. Με τον τρόπο αυτό θα δημιουργηθεί προστιθέμενη αξία στην γεωργική παραγωγή, άλλα και θα προκύψουν νέες και υψηλής ποιότητας θέσεις εργασίας.

Προγράμματα επιδοτήσεων των επιχειρήσεων που αφορούν στην μεταποίηση, τυποποίηση και εξαγωγή αγροτικών προϊόντων. Θεσμοθέτηση ειδικών προγραμμάτων αγροτικής αναδιάρθρωσης σε επιλεγμένες ομάδες προϊόντων, η οριοθέτηση των περιοχών εφαρμογής με τη δημιουργία ειδικών ζωνών οικολογικής και παραδοσιακής γεωργίας και κτηνοτροφίας.

Στόχος θα πρέπει να είναι ο διπλασιασμός των εξαγωγών αγροτικών και μεταποιημένων προϊόντων τα επόμενα χρόνια και η ενίσχυση της τάσης επιστροφής εργαζομένων στην Περιφέρεια που θα βοηθήσει στην αναζωογόνηση του κοινωνικού ιστού, έχοντας ευεργετικές συνέπειες και στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.

Η βιομηχανία και η μεταποίηση γενικότερα πρέπει να αποτελέσουν τον πυρήνα αυτής της νέας αναπτυξιακής πολιτικής ενώ η ψηφιακή μετάβαση, θα δώσει στις επιχειρήσεις τη δυνατότητα να ανταποκρίνονται έγκαιρα στις αλλαγές και να γίνουν ανταγωνιστικές στην παγκόσμια αγορά.

Η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου θα επιτρέψει στην χώρα να κινηθεί με περισσότερη ασφάλεια σε πιθανές επερχόμενες οικονομικές κρίσεις. Τώρα είναι η «χρυσή» ευκαιρία για παραγωγική στροφή, βιομηχανική ανασυγκρότηση και τεχνολογική αναγέννηση. Είναι ο μόνος δρόμος για την διαμόρφωση συνθηκών οικονομικής και κοινωνικής σταθερότητας για τα επόμενα χρόνια.