Νίκος Παπαδάκης

Τελικά μήπως είμαστε …αλεξιπτωτιστές;

Δημοσιεύτηκε στις 08/12/2024 11:24

Πόσο μπερδεμένα είναι όλα πλέον μέσα στο μυαλό μας, με τις προκλήσεις πολλές και την αβεβαιότητα να αναζητά επιβεβαίωση καθημερινά για ότι θεωρούσαμε μέχρι χθες δεδομένο.

Παντού ψευτιά κι οι άνθρωποι που πιστεύουμε πως γνωρίζουμε «κολυμπούν» στην δική τους άβυσσο και συμπαρασύρουν όποιον βρεθεί στο διάβα τους, χωρίς αναστολές και συστολή για το τι θα πει ο κόσμος κι ο περίγυρος τους.

Ούτε καν η οικογένεια δεν προστατεύεται από τους δήθεν γονείς και κηδεμόνες προστάτες κι η βία δίπλα μας μας έχει μετατρέψει σε… «αλεξιπτωτιστές» μιας και μετά από ένα απίστευτο περιστατικό… «πέφτουμε απ’ τα σύννεφα»!!

Η κοινωνία είναι πλέον στα όρια της κι αγανάκτηση μετατρέπεται σε αδιαφορία και σε «ικανοποίηση» μέσα μας και χωρίς να το λέμε, αφού δεν συνέβη στην δική μας οικογένεια…προς το παρόν, γιατί το αύριο είναι απρόβλεπτο.

Η βοήθεια είναι δίπλα μας αρκεί να την αναζητήσουμε στο γραφείο ενός επιστήμονα που θα μας κατευθύνει προς την λύση και την αγαλλίαση της ψυχής μας.

Μένει μόνο να τολμήσουμε!!

Αφιερωμένο λοιπόν σε όλους μας:

Απλωσα στην ταράτσα τα όνειρά μου να’ ναι ψηλά κοντά στον ουρανό

παρέα να ‘χω μόνο την σελήνη που της μιλάω πάντα όταν πονώ

Μαύρη ζωή σημαδεμένη με αυταπάτες ψεύτικες ώρες που με στείλαν στον γκρεμό

κάτι πλανήτες μου μιλούσανε γι’ αγάπες που μ’ εγκατέλειψαν κι εκείνες στο χαμό

Κλείσε τα μάτια βγές απ’ την άβυσσο

δίωξε το μαύρο βρες τον παράδεισο

Σαν Μινωίτης ταξιδευτής

με πλοία νόες τραβάμε ως πέρα

δείχνει η πυξίδα στον ουρανό