Politica 89.8
Γεμάτες πλατείες με βουβές ιστορίες, κρατημένες βαθιά μέσα στα εσώψυχα μας, κλειδωμένες στ’ αμπάρια μιας σάπιας γαλέρας που ταξιδεύει με τρικυμίες και μπουνάτσες φορτωμένη με υποσχέσεις ψεύτικες που μόνο οργή προκαλούν στο κουρασμένο πλήρωμα της.
Ο καθρέπτης της ψυχής μας θαμπός και ραγισμένος, δεν μας αφήνει να δούμε ξεκάθαρα το μέλλον ενός τόπου που χάθηκε απ’ τα λάθη μας κι όλοι τα ρίχνουμε στον… σοφό λαό που πάντα ξέρει ποιους ανεβάζει, ποιους κατεβάζει σ’ αυτό που λέμε εξουσία κι όταν θέλουμε πάλι να δικαιολογήσουμε την βλακεία μας λέμε πως …αυτοί μας αξίζουν!!
Αφιερωμένο σε όσους πραγματικά πονούν για τις χαμένες ζωές κι επιτέλους ας τους αφήσουμε να πενθήσουν τους ανθρώπους τους:
Γεμάτες πλατείες βουβές ιστορίες
Εικόνες που φεύγουν κραυγές που επιμένουν
Σαν ψέμα ο χρόνος κι ανύπαρκτος δρόμος
Μα θες να μιλήσεις να κλάψεις να βρίσεις
Γυρεύω ένα κόσμο πλασμένο με δυόσμο
Να δίνει ευκαιρίες να λύνει απορίες
Με πέτρα κι ατσάλι παλεύω και πάλι
Το μέλλον να χτίσω σημάδια ν’ αφήσω
Αόρατο θαύμα κι ορθάνοικτο τραύμα
Η κάθε μου μέρα φωτιά και φοβέρα
Στη λάσπη η ζωή μου χαμένη η ψυχή μου
Σαν άλλος προφήτης ζητιάνος κι αλήτης
Θα ζήσω το τώρα θ’ αντέξω στη μπόρα
Σπαθί στο ‘να χέρι και στ’ άλλο μαχαίρι
Γυρεύω μια μέρα να φεύγει σαν σφαίρα
Το μέλλον να χτίσω σημάδια ν’ αφήσω
Δεν ξεχνούμε… περιμένουμε την δικαίωση των χαμένων ψυχών.
