Politica 89.8
Ταξικό μίσος μέχρι να δύσει ο ήλιος, ατιμωρησία και στο βάθος απύθμενη βλακεία
Ντρέπομαι να βάλω τις φωτογραφίες απ’ τους τοίχους των κτηρίων στο κέντρο του Ηρακλείου γεμάτους με συνθήματα κάθε λογής.
Τα συνθήματα έχουν το ίδιο τόσα χρόνια περιεχόμενο, πράγμα που σημαίνει ότι μιλάμε για κολλημένα και άρρωστα μυαλά που εκφράζουν το σκοτάδι και το περιθώριο, όπου ακόμα και η έκφραση των “πιστεύω” τους βγάζει μούχλα και σαπίλα βαθύτερη από εκείνη των προσώπων που υποτίθεται στηλιτεύουν.
Και καλά, οι παλιοί ας πούμε αυτό είχαν αυτό έκαναν.
Οι νέοι αναρχικοί όμως;
Το περιεχόμενο των συνθημάτων στον τοίχο αφορά την εξουσία, το πόσο καλή είναι η Αριστερά, την κακή αριστεία, τους σιωνιστές, και την στήριξη που θέλει να δώσει στον κάθ ένα φουκαριάρη που κρίνει ο καθαής δύσμοιρος, την οποία συνοδεύει πάντα με τις ευχές του ως γνήσιος Αναρχικός για λευτεριά…ανατροπή και τιμωρία για τους κακούς που βρίσκονται στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Και βέβαια θα είμαι ο τελευταίος που θα κρίνει τα πιστεύω του καθενός.
Θέλω όμως να ρωτήσω έτσι δύο πράγματα με το χέρι στην καρδιά.
Αν ένας ιδιοκτήτης πετύχει τον τίμιο συμπολίτη μας που του καταστρέφει την ιδιωτική του περιουσία και τον σαπίσει στο ξύλο στέλνοντας τον στο νοσοκομείο, τι θα γίνει ;
Και επίσης, αν η δημοτική αρχή προτίθεται να βάλει κάμερες για την προστασία της δημοτικής περιουσίας, από κάθε λογής βανδάλους μιας και την κάθε αποκατάσταση την πληρώνουμε οι δημότες ανεξάρτητα πόσο γεμάτο ή άδειο πορτοφόλι έχουν.
Είναι και αυτό ταξικό μίσος που καλλιεργούν αυτά τα φωτεινά μυαλά γεμάτα όνειρα και έμπνευση δημιουργίας και προόδου.
Της καλής όχι της δικής μας που βρωμάει σκατίλα όπως ισχυρίζονται.
Της δικής τους που μόσχο μυρίζει λεβάντα, βασιλικό και καθαριότητα.
