Politica 89.8
Οι πολιτικές αναταράξεις και η μέρα που ακολουθεί στο πολιτικό σκηνικό είναι ότι πιο επίκαιρο στην Ελλάδα σήμερα.
Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έχει μπει σε μια περιοχή και περίοδο πολιτικής αστάθειας.
Κι αυτό γιατί, αφενός έχει αποτύχει να ελέγξει αποδεδειγμένα την ακρίβεια, ενώ η επικοινωνιακή ομάδα του Μάξιμου κάνει σοβαρά λάθη τον τελευταίο χρόνο που έχουν κοστίσει στον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Η υπόθεση των Τεμπών είναι το μπαρούτι της φλεγόμενης ζώνης μέσα στην οποία ζει και αναπνέει η κυβέρνηση, γιατί και εκεί, απ’ την αρχή ο Κυριάκος Μητσοτάκης “κρεμάστηκε” από δικούς του ανθρώπους αλλά και δικές του αστοχίες και επιλογές όπως η παραμονή Καραμανλή στα ψηφοδέλτια της ΝΔ.
Φυσικά και κανένας πρωθυπουργός δεν μπορεί να έχει ευθύνη για έναν ανεύθυνο σταθμάρχη ,έναν ανεπαρκή πλοίαρχο όπως αυτόν που άφησε το πλοίο Σάμινα να καταλήξει σε ναυτική τραγωδία ή αύριο αν ένας πιλότος καρφώσει ένα αεροπλάνο σε ένα βουνό ως αποτέλεσμα εμπειρικής πτητικής του ανεπάρκειας.
Ο πρωθυπουργός όμως σίγουρα φταίει γιατί ακόμα δεν φτιάχτηκε ο ελληνικός σιδηρόδρομος δύο χρόνια μετά και γιατί οι χειρισμοί μετά την τραγωδία ήταν μάλλον τραγικοί.
Την ίδια ώρα, η αντιπολίτευση χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα αφενός επιχειρεί να αναστήσει τις πλατείες των αγανακτισμένων (η μισή) και η υπόλοιπη να αποφύγει να φανεί ότι σύρεται ως ακολουθητής της πρώτης, κινδυνεύοντας να περάσει κι άλλα λάθος μηνύματα.
Οι πλατείες θα γεμίσουν την Παρασκευή και τα αριστερά κόμματα θα προσπαθήσουν να εργαλιοποιήσουν τον όγκο και τον παλμό ακόμα και από το τελευταίο χωριό της Ελλάδας.
Αλλά οι δημοσκοπήσεις που θα ακολουθήσουν δεν αναμένεται κατά την εκτίμηση μας να δώσουν διαφορετικά δημοσκοπικά ευρήματα στην πολιτική σκηνή από αυτά που βλέπουμε τους τελευταίους μήνες.
“Γιατί” θα αναρωτηθεί κάποιος.
Διότι πολύ απλά για να πέσει ο Μητσοτάκης και να έρθει κάτι άλλο, θα πρέπει να βρεθεί μια πολιτική πρόταση πιο μοντέρνα, πιο πειστική, που θα απαντά με σαφήνεια στο τι θα κάνει για την οικονομία καλύτερο απ’ τον Μητσοτάκη, πως θα διαχειριστεί καλύτερα τα εθνικά θέματα, πως θα διαδραματίσει ρόλο στην διεθνή σκακιέρα που αλλάζει,π οιος ο ρόλος της ΕΕ και της χώρας μας μέσα σε αυτήν ,και βέβαια πως θα πετύχει όλα όσα ο Ελληνικός λαός διεκδικεί στους ευαίσθητους τομείς της λειτουργίας δικαιοσύνης, της προστασίας του πολίτη αλλά και σε θέματα υγείας και παιδείας.
Κι όσο το πακέτο αυτών των προγραμμάτων και προτάσεων αλλά και των κοινωνικοπολιτικών δεσμεύσεων θα καθυστερεί, τόσο ο Μητσοτάκης θα παραμένει ο καταλληλότερος άρα και ο μόνος, έναντι των άλλων, που συγκεντρώνουν μικρά μονοψήφια νούμερα, και σε κάποιες περιπτώσεις όπως ο Ανδρουλάκης και μικρότερα ακόμα ποσοστά και από αυτά που λαμβάνει το ίδιο του το κόμμα.
Τα κόμματα της Ελληνικής Αριστεράς σήμερα, πέραν του ότι όλη η αριστερά στην Ευρώπη παραπαίει και εξαφανίζεται, κουβαλούν την ρετσινιά της πολιτικής αποτυχίας και του τυχοδιωκτισμού από την περίοδο διακυβέρνησης της με την ακροδεξιά (2015-2019)
Πέραν τούτου,η αριστερά στην Ελλάδα είναι μια φωνή διαμαρτυρίας χωρίς σαφή κυβερνητική πρόταση,
Κάτι που γίνεται εύκολα αντιληπτό στην κοινωνία.
Άλλωστε αν αθροίσουμε τα ποσοστά όλων των κομμάτων της Αριστεράς θα δούμε ότι φτάνουν περίπου το 50-60% της δημοσκοπικής ισχύος του κυβερνώντος κόμματος,της ΝΔ.
Η Ελλάδα όμως,όπως κάθε χώρα πρέπει στο τέλος της περιόδου να κυβερνηθεί.
Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να θέλει, αλλά δυστυχώς δεν φαίνεται να μπορεί να πείσει.
Παρουσιάζει σήμερα, διγλωσσία, ατολμία, ενώ δεν διαθέτει νέα σοβαρά πολιτικά πρόσωπα και στελέχη με αποτέλεσμα να αναγκάζεται να κινηθεί με φυσιογνωμίες προηγούμενης γενιάς,οι οποίες όμως δεν εμπιστεύονται και δεν στηρίζουν τον αρχηγό και πρόεδρο τους.
Είδαμε χαρακτηριστικά την πρόσφατη τοποθέτηση του Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου.
Τούτο οδηγεί το κόμμα σε χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις,με τον ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα να έχει εξατμιστεί.
Πράγμα που σημαίνει ότι δεν επαναπατρίζει παλιούς δυσαρεστημένους
ψηφοφόρους, παρά περιορίζεται σε υποδοχές στελεχών τύπου Ράνιας Θρασκιά που πέραν ίσως μερικών παραπάνω ψηφοδελτίων στην κάλπη της εκλογικής της περιφέρειας, δεν θα του δώσουν τίποτα παραπάνω.
Κάτι αντίστοιχο με αυτό που έπαθε ο Μητσοτάκης βάζοντας τον Αυτιά στο ευρωψηφοδέλτιο που τον έβγαλε πρώτο παίρνοντας σταυρούς απ’ τους δεδομένους ψηφοφόρους της ΝΔ μεν, διώχνοντας του όμως 10% που δεν ήθελαν να τον βλέπουν και έψαχναν ευκαιρία.
Γιατί κάπως έτσι λειτουργεί το εκλογικό σώμα για όσους δεν το έχουν καταλάβει.
Και να σκεφτεί κανείς,το προνομιακό περιβάλλον που παρέχει στο ΠΑΣΟΚ, μεγάλη μερίδα ισχυρών media που του χαρίζονται, ενώ και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, προσωπικά αβάνταρε τον Νίκο Ανδρουλάκη, μετά την ανάληψη της ευθύνης της αξιωματικής αντιπολίτευσης περισσότερο μάλιστα απ’ ότι δικά του στελέχη.
Τα υπόλοιπα κόμματα αναζητούν τρόπους να κεφαλαιοποιήσουν την απογοήτευση των περιστασιακών ψηφοφόρων της ΝΔ που είναι δυσαρεστημένοι και μετακινούνται ευκολότερα.
Τι προβλέπεται;
Ή ότι κάπως έτσι με ένα σίγουρο ενδιάμεσο ανασχηματισμό θα οδηγηθούμε ως την Άνοιξη του 2027 όπου θα πάμε σε προγραμματισμένες κάλπες ή σε έκτακτη εκλογική αναμέτρηση νωρίτερα για να προλάβει ο Μητσοτάκης τυχόν περαιτέρω ενδυνάμωση κάποιων πολιτικών φορέων που σήμερα παίζουν έξυπνα το πολιτικό παιχνίδι προσβλέποντας στο πολιτικό τους ταμείο στο κοντινό μέλλον ή ακόμα και την δημιουργία νέων πολιτικών φορέων που θα κληθούν να αναλάβουν την πιθανή πολιτική ευθύνη διακυβέρνησης του τόπου τα επόμενα χρόνια.
Οι πλατείες σίγουρα θα δείξουν την αγανάκτηση αλλά μην μπερδεύεστε.
Άλλωστε από το 2014 που είχαμε τις τελευταίες μαζικές συγκεντρώσεις, είναι λογικό η κοινωνία να αναζητά την βαλβίδα εκτόνωσης.
Όμως μην τρέφετε ελπίδες ότι αυτήν την φορά θα βγάλουν και πρωθυπουργό.
Η ιστορία δεν πρόκειται να επαναληφθεί ούτε ως φάρσα στην συγκεκριμένη περίπτωση γιατί τα ποδάρια όλων όσοι ποντάρουν σε αυτό και θα προσπαθήσουν να το εργαλιοποιήσουν ξανά,είναι κοντά και αδύναμα.
Υπάρχουν βέβαια μόνο ως εργαλεία αντιπολίτευσης και αντίδρασης ή διαμαρτυρίας αλλά όχι για παιχνίδια εξουσίας.
