Είναι ωραία η περιπέτεια. Αλλά ποιος την πληρώνει;

Δεν είναι λίγοι στον κόσμο όλοι όσοι αναζητούν την περιπέτεια.

Στο βυθό,στο βουνό,στην έρημο,στην ζούγκλα ακόμα και στον αέρα.

Πλήθος από δραστηριότητες μπορούν να καλύψουν ότι επιθυμία σήμερα έχει ο καθένας.

Από το να πετάξεις με αλεξίπτωτο πλαγιάς,να επιχειρήσεις να κατέβεις στο ναυάγιο του Τιτανικού (είδαμε τα αποτελέσματα) μέχρι από ένα απλό scuba diving ή την ορειβασία και την εξερεύνηση ενός σπηλαίου ως μια ιστιοπλοΐα.

Ως εδώ καλά.

Τα περίεργα αρχίζουν όταν πάνω στην τρέλα,κάποια πράγματα αρχίζουν και δεν πηγαίνουν όπως πρέπει.

Είτε γιατί δεν τα σχεδιάσαμε είτε γιατί δεν υπολογίσαμε σωστά είτε γιατί δεν υπακούσαμε τις οδηγίες είτε ακόμα και γιατί υπάρχει άγνοια.

Τις τελευταίες ώρες πληροφορηθήκαμε την περιπέτεια μιας ομάδας νεαρών στον Ψηλορείτη.

Πληροφορηθήκαμε και για την προσπάθεια σωστικών συνεργείων να τους απεγκλωβίσουν και να σώσουν την ζωή τους που ενδεχομένως βρίσκεται σε κίνδυνο μικρό ή μεγάλο.

Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που βλέπουμε να συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Κι εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα.

“Ποιος πληρώνει το βαρκάρη” κάθε φορά που σημαίνει συναγερμός για παρόμοια περιστατικά και γιατί πρέπει κάποιοι άλλοι συνάνθρωποί μας να παίζουν την ζωή τους κορώνα γράμματα επειδή κάποιος ή κάποιοι αποφάσισαν να κάνουν τρέλες.

Πριν από χρόνια μετά και από δική μας πρόταση και πρωτοβουλία ψηφίστηκε νόμος στην Βουλή που υποχρεώνει αυτόν ή αυτούς που κινητοποιούν την κρατική μηχανή να την αποζημιώνουν κι όλας,και είναι εύλογο.

Όμως ούτε αυτό βλέπω να συμμορφώνει τον κόσμο.

Τα περιστατικά αυτό λένε.

Τι άλλο θα πρέπει να κάνουμε ως πολιτεία και ως κοινωνία για να αποφεύγονται τέτοια περιστατικά;

Θα αυξήσουμε το κόστος διάσωσης και θα το κάνουμε σαφές προς πάσαν κατεύθυνση ή θα πρέπει να πάμε και σε αυστηρές ποινές ;

Διότι τι ερώτημα παραμένει.

Τελικά ποιος πληρώνει το βαρκάρη και γιατί άλλοι συνάνθρωποί μας θα πρέπει να ρισκάρουν την ζωή τους στην προσπάθεια να σώσουν άλλους.

Και μην μου απαντήσετε…

“Μα αυτή είναι η δουλειά τους” γιατί δεν είναι καθόλου έτσι.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν πρώτα για μας ύστερα για τους άλλους και τέλος για το ίδιο το κρατικό ταμείο ή την τσέπη μας.