
Φαίνεται το χει ο Απρίλης…
Δεκατέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το διάγγελμα του Γιώργου Παπανδρέου στο Καστελόριζο, με το οποίο η Ελλάδα μπήκε στον κυκεώνα των μνημονίων του 2010.
Στο μήνυμά του ο τότε Πρωθυπουργός έκανε λόγο για μία Ελλάδα που έμοιαζε με “σκάφος έτοιμο να βυθιστεί” και για “χώρα χωρίς κύρος”αφού όπως έχει αποκαλυφθεί έκανε τα πάντα από τον Οκτώβριο του 2009 για να πάμε στο διάολο (σας παραπέμπω στο βιβλίο του συναδέλφου Μιχάλη Ιγνατίου)
Το μόνο “καλό” είναι ότι με κόστος “μόλις”100 δις,ήρθε το στριπτίζ της Αριστεράς για να πάψουν οι ψευδαισθήσεις και τα παραμύθια της Χαλιμάς.
Κρίμα όμως που 14 χρόνια μετά το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να σταθεί στα πόδια του και παραχωρεί χώρο σε ψεκασμένους δεύτερης γενιάς.
Το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε σήμερα έχοντας διδαχτεί απ’ την ιστορία,να είναι ο δεύτερος ουσιαστικός πόλος του συστήματος και εύχομαι να τα καταφέρει σύντομα, αφήνοντας πίσω του τα σκύβαλα και τις δεισιδαιμονίες που το κρατούν στον πάτο.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ το ΠΑΣΟΚ είναι αναγκαίο να βρει τον δρόμο του.
Το έχει ανάγκη και το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας,αλλά ακόμα και η ΝΔ που μπορεί κυβερνητικά να αποδίδει καλύτερα με μια εποικοδομητική και ουσιαστική αντιπολίτευση.