Όχι άλλο κάρβουνο…

Γράφει ο Γιώργος Δ. Παπαδάκης

Θα την ακούσουμε και σήμερα την ανερμάτιστη προπαγάνδα.

Πως η Ελλάδα αντί να τιμά την λήξη του Πολέμου τιμά την αρχή του.

(Συμπληρωμένη, αλίμονο με τα σχετικά περί τιμής στους… δοσίλογους, στους Μοναρχοφασίστες, στον Μεταξά κλπ κλπ)

ΟΜΩΣ και η Ελλάδα τιμά σήμερα την λήξη του πολέμου μαζί με όλους τους ελεύθερους ανθρώπους και όλους όσους συνέβαλαν στην συντριβή του νάζο-φασισμού.

Έχει όμως σοβαρούς λόγους να τιμά Χωριστά την έναρξη του.

Γιατί μόνη της, πανθομολογουμενως και ως έχουν καταγράψει άπαντες οι ιστορικοί, με λιγότερες ή περισσότερες αράδες ο καθείς, κατήγαγε την ΠΡΏΤΗ ΝΊΚΗ κατά του τέρατος.

Τώρα όποιος θέλει μπορεί να τιμά μόνο την ελληνική εθνική γιορτή, όποιος θέλει μπορεί να τιμά και τις δύο, ή να τιμά μόνο την σημερινή επέτειο.

Στην δεύτερη περίπτωση όμως καλό είναι να θυμάται πως αυτήν την ημέρα την τιμούν και άλλες χώρες που συνέβαλαν τα “μέγιστα” στην συντριβή του φασισμού όπως για παράδειγμα η… Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η… Κροατία και ασφαλώς η ίδια η Ιταλία.(Σύμμαχες χώρες του Άξονα όλες αυτές, τιμούν την ημέρα της… ήττας τους και καλώς πράττουν)

Καλύτερα λοιπόν η ξέχωρη τιμή σε μια χώρα που από την έναρξη μέχρι τη λήξη δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται στο πλευρό του ελεύθερου κόσμου, χωρίς να στείλει ούτε έναν “εθελοντή” στο ανατολικό μέτωπο σε αντίθεση με τους κατακτημενους επίσης Νορβηγούς, Ολλανδούς, Γάλλους και Βέλγους.
Αυτά όποιος θέλει τα βλέπει.

Όποιος δεν θέλει βλέπει μόνο παντιέρες ροσες κι όλα καλά.
(Το “παντιερες ρόσες” δεν είναι μομφή ασφαλώς για τον Σοβιετικό λαό και τον Κόκκινο Στρατό που έδωσε τόσα σ αυτήν την σύγκρουση.

Είναι ωστόσο μομφή στα μούτρα κάθε “παγκοσμιοποιημένου” αναθεωρητή ή τσιμπλιασμένου “δυνάμει επαναστάτη)

Αυτοί στις δύο τελευταίες φωτογραφίες αξιώνουν πρώτοι την μέγιστη τιμή από τους Έλληνες, μετά οι άλλοι. Ο Έλληνας αξιωματικός που κρατά το λάφυρο της μάχης του Ελ Αλαμέιν και ο νεκρός φαντάρος μας στα Οχυρά.