Politica 89.8
Γράφει ο Γιώργος Δ. Παπαδάκης
Δύσκολο πράμα, αν είσαι Τούρκος πολιτικός ,να κάνεις αντιπολίτευση σήμερα στο νεοσουλτάνο .Ειδικά σε μια Τουρκία όπου όλα και η ίδια της η “εθνική συνοχή” ,ταυτίζονται με τις όποιες “προβολές” διεκδικήσεων έναντι των γειτόνων της.
Πως λοιπόν να απαντήσεις στον Σουλτάν Ρετζέπ τον Α΄που προβάλει αμέσως και απροκάλυπτα ως “εθνικό όραμα” την ανασύσταση της Οθβμανικής Αυτοκρατορίας;
Ειδικά αν είσαι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το πράμα δυσκολεύει ακόμη πιο πολύ.
Η λύση είναι μία.Να γίνεις αν και …Κεμαλικός ,σουλτανικότερος του Σουλτάνου.
Γι αυτό οι ψεσινές δηλώσεις του Κεμάλ ,όχι του …κανονικού,του Κεμάλ Κιλιτσάρογλου ότι η Κρήτη -ναι ειδικά η Κρήτη- τελεί υπό καθεστώς “γκρίζο”.Διότι ναι μεν ο Σουλτάνος Μεχμέτ ο Πέντε υπέγραψε το 1912 στη Συνθήκη του Λονδίνου (άρθρο 4)ότι παραιτείται από κάθε κυριαρχικό δικάιωμα επί της Μεγαλονήσσου ,αλλά εκχώρησε το δικαίωμα κυριαρχίας σε όλους τους Βαλκανιους συμμάχους και όχι μόνο στην Ελλάδα.
Πράγμα που ναι είναι αληθές!
Παραλείπει όμως σκοπίμως (ασφαλώς) ο κ Κιλιτσάρογλου να αναφερθεί στην Συνθήκη του Βουκουρεστίου η οποία διευθέτησε οριστικά το Κρητικό Ζήτημα αποδίδοντας και de jure την Κρήτη στην Ελλάδα.Γιατί προφανώς ,Μαυροβούνιοι ,Σέρβοι και Βούλγαροι σκέφτηκαν ορθά πως θα τους έπεφτε κομμάτι δύσκολο να ενσωματώσουν την Κρήτη στα δικά τους κράτη και να κάνουν τους Κρητικούς να μάθουν σλάβικα ,την ώρα που οι Τούρκοι ,δυόμιση αιώνες στο νησί ,όχι μόνο δεν έμαθαν στους Κρητικούς τούρκικα ,αλλά κόλλησαν και όλες τις …κακές τους συνήθειες.
Η φαιδρότατη δήλωση λοιπόν του κ. Κιλιτσάρογλου ,που ασφαλώς απευθύνεται στο εσωτερικό “κοινό” ,αλλά και διεθνώς σε αδαείς,μόνο με το γνήσιο κρητικό σκώμα ,την γνήσια κρητική καζούρα μπορεί και πρέπει να απαντηθεί(θα μπορούσε να απαντηθεί και με την γνήσια βενετοχανιώτικη …Ζάρπα ,αλλά ατυχώς αυτήν την γνωρίζουν λίγοι):
Ιδού λοιπόν πως μέσα σε λίγους γλαφυρούς στίχους ,ο σύγχρονος ποιητής του Ρέθεμνος ,Θόδωρος Ρηγινιώτης, περιγράφει τα “μπάσταρδα” έθιμα των πιστών του Προφήτη στη Μεγαλόνησο. Και με μία “υποσημείωση”: Ας αντιληφθούν κάποιοι που θλίβονται για τους “αδελφούς” Τουρκοκρητικούς την σπουδαιότητα της συμφωνίας ανταλλαγής πληθυσμών, μεταξύ των δύο χωρών, η οποία ακολούθησε την συνθήκη της Λωζάνης. Ας θλίβονται για τους δικούς μας ξεσπιτωμένους Μικρασιάτες και ας σκεφτούν τι θα συνέβαινε αν σήμερα στην Κρήτη, υπήρχε έστω κι ένα χωριό, με λιγοστούς Μουσουλμάνους κατοίκους.
Μπουρμάδικο*
Κρίμας τονε το Μουσταφά να πα΄να φάει χοίρο
Κι απόκειας δεν επήγενε να κάτσει σ΄ένα γύρο,
μόνο ΄πινε γ-κι εμέθειενε κι εγίνουντονε τούφι,
στη μέση μέση του χωριού ,στο σπίτι του Γιουσούφη!
“Ειντά ΄ναι τουτανά ,χατζή” του ΄λεγεν ο ιμάμης
“θαρρώ πως εγκιαούρεψες γ-η το ρωμιό θα κάμεις;
Το γ-Κασαλή περίσσεψες ,που κάθα ραμαζάνι
την Αρετούσα * ,διάβαζεν αντίς για το Κοράνι!”
“Αμάνι ,μπρε Μουλά μπαμπά κι είντα ΄χω παθωμένα ,
Μ΄επρίξανε τα σύγληνα που΄χαμε φαωμένα**
κι απ΄όντα ΄ψάργας κείτομαι στο γ-καφενέ του Χάση
κι άθρωπος δεν εβρέθηκε σταλέ να με κεράσει!…”
* Το ποίημα προέρχεται από την συλλογή ” Τίβοτσι” του Θεοδώρου Ρηγηνιώτη. Η λέξη Μπουρμάς είναι Τουρκική ενσωματωμένη στην Κρητική Ελληνική ντοπιολαλιά. Είναι αντίστοιχη ακριβώς της Ελληνική λέξης, “ευνούχος” και με αυτή ακριβώς την λέξη, οι Χριστιανοί της Κρήτης χαρακτήριζαν τους εξωμότες συμπατριώτες τους
*ο ποιητής χάριν ακολουθίας του συλλαβισμού μετονομάζει εδώ το εμβληματικό έργο του Κορνάρου από “Ερωτόκριτος” σε “Αρετούσα”
**εδώ ο καημένος ο “Μουσταφάς” μετά την σκαιότατη επίθεση που δέχεται για την…υπερκατανάλωση αλκοόλ ,από τον ιμάμη του χωριού του ,δεν διστάζει να “καρφώσει” τον μουσουλμάνο ιερωμένο ότι και αυτός παραβαίνει ομοίως τον ισλαμικό νόμο καταναλώνοντας χοιρινό κρέας (σύγληνα)
