Politica 89.8
*Γράφει ο Γιώργος Παπαδάκης
Η περίπτωση μπορεί να θεωρηθεί “σπάνια”.Ομως δεν είναι ,γιατί με βεβαιότητα ,ένας άγνωστος αριθμός Ελλήνων πολιτών προσκρούει καθημερινά στον τοίχο “αυτοπροστασίας” που ορθώνει απέναντι του ο “ κρατικός μηχανισμός”, ο οποίος πάνω από κόμματα ,παρατάξεις και ιδεολογίες ,λειτουργεί ίδια και απαράλλακτα από την εποχή της σύστασης του ,περίπου εκεί στου Όθωνα τα χρόνια δηλαδή.
Το 2005 ,ο Νίκος Κοσόγλου ,που μέχρι τότε λειτουργούσε μια μικρή υγειή επιχείρηση εμπορίας καυσίμων σε ημιαστικό κέντρο του Ηρακλείου ,θεώρησε ότι μπορεί να επεκτείνει την επιχείρηση του στο ίδιο το Ηράκλειο. Προέβη λοιπόν στην ενοικίαση δύο γειτονικών οικοπέδων ,συνολικής έκτασης 13 στρεμμάτων στο 9ο χλμ της Εθνικής Οδού Ηρακλείου -Μοιρών, ώστε να μπορέσει να λάβει την σχετική άδεια. Στα οικόπεδα βρισκόταν πέντε στύλοι της ΔΕΗ από τους οποίους οι δύο ήταν απαραίτητο να μετακινηθούν ώστε να προχωρήσει η ολοκλήρωση του έργου. Καθ΄υπόδειξην λοιπόν του Μηχανικού του ,πήγε τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς στα γραφεία της ΔΕΗ για να υποβάλει το σχετικό αίτημα .
Και εδώ ακριβώς ξεκινά να ξεδιπλώνεται ο τρόπος που “λειτουργεί” συνολικά το “Δημόσιο” με την καταστρεπτική ,όχι μόνο για το “μέσο πολίτη” μα για την ίδια την Χώρα λογική του… “δεν βαριέσαι”. Ιδού λοιπόν πως περιγράφει ο ίδιος ο Νίκος Κοσόγλου ,μέσα σε λίγες γραμμές ,μια περιπέτεια που διαρκεί 15 ολόκληρα χρόνια και μια διαδικασία η οποία ακριβώς κάνει την πλειονότητα των “άτυχων”που συγκυριακά βρίσκουν απέναντι τους το “κράτος” να υποχωρούν ηττημένοι ηθικά και ασφαλώς οικονομικά. “Πήγα λοιπόν στη ΔΕΗ στις αρχές Ιουνίου του 2005 προκειμένου να ζητήσω την μετακίνηση των δύο στύλων. Με παρέπεμψαν στον διευθυντή της ΔΕΗ στον οποίο υπέβαλα προφορικά το αίτημα μου. Με διαβεβαίωσε ότι θα πραγματοποιηθεί άμεσα η μετακίνηση των ανωτέρω στύλων. Όταν τον ρώτησα αν χρειάζεται έγγραφο αίτημα μου, αποκρίθηκε πως δεν ήταν αναγκαίο, αφού το ζήτησα προφορικά, ενώ μου έδωσε και το κινητό του τηλέφωνο για τις σχετικές συνεννοήσεις.
-Έπειτα από επανειλημμένες επισκέψεις μου τον Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο αποφάσισαν να στείλουν συνεργείο με επικεφαλής εργολάβο. Έκαναν επισκόπηση και εν συνεχεία στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2005 ήρθαν και τοποθέτησαν πέντε κόκκινους πασσάλους ενδεικτικά για την τοποθέτηση του νέου δικτύου. Έκτοτε δεν εμφανίστηκαν πλέον. Εμφανίστηκαν τις 17-11-2005 τότε που έγινε το ατύχημα,όταν ένα φορτηγό που ο οδηγός του αδειάζοντας τα υλικά ξέχασε να κατεβάσει την καρότσα, αποχώρησε μιλώντας στο κινητό του σε απόσταση περίπου 30 μέτρων και βρήκε το καλώδιο της μεσαίας τάσης.
-Μετά τα παραπάνω και ύστερα από την άρνηση και αδιαφορία της ΔΕΗ να μετακινήσει τους στύλους που αιτήθηκα, η επένδυση μου δεν μπόρεσε να προχωρήσει και εντέλει ματαιώθηκε η προσπάθεια μου, με ανυπολόγιστο οικονομικό κόστος για εμένα, λόγος για τον οποίο προχώρησα σε αγωγή κατά της ΔΕΗ, όπου στο δικαστήριο εμφανίστηκαν πρωτόδικα κακόβουλα και υστερόβουλα προκειμένου να πείσουν το δικαστήριο.
-Το έγγραφο με το οποίο έδιναν την εντολή στο συνεργείο για τη μετακίνηση των στύλων ήταν παραποιημένο και πλαστογραφημένο*, προκειμένου να υποστηρίξουν πως για πρώτη φορά ζήτησα μεταφορά του δικτύου μετά το ατύχημα. -Με την πλαστογραφία αυτή έπεισαν το δικαστήριο και έχασα πρωτόδικα. -Έκτοτε συνεχίζω τον δικαστικό αγώνα εναντίον της ΔΕΗ στο Εφετείο και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, ενώπιον των οποίων έχω προσφύγει και για την πλαστογραφία μέχρι της τελικής δικαίωσης μου».
Με απλά λόγια ,η από σύστασης του ελληνικού κράτους αβελτυρία (ή κοινώς “ωχαδερφισμός”)του Δημοσίου “παγίδευσε” έναν άνθρωπο στην πλέον δημιουργική του ηλικία (ήταν 45 ετών τότε) και τον οδήγησε σήμερα όντας 60 ετών να εξακολουθεί να αναζητεί το δίκιο του ,πρώτον γιατί ένας εκ των “αρμοδίων” έκρινε ότι “δεν χρειάζεται “ η υποβολή έγγραφου αιτήματος ,με αποτέλεσμα όταν σημειώθηκε το έλλασον αυτό ατύχημα με το φορτηγό ο άνθρωπος να βρεθεί εκτεθειμένος και : Δεύτερον όπως τονίζει εις εκ των συνηγόρων του Ν.Κοσόγλου ,Δημήτρης Βιδάκης ,παρότι η Δικαιοσύνη ,έκανε δεκτή την πραγματογνωμοσύνη πέντε (5) γραφολόγων (από τους οποίους ο ένας είχε οριστεί από το ίδιο το Δικαστήριο) ,οι οποίοι πιστοποιούσαν πως το έγγραφο που εμφάνισε η ΔΕΗ ήταν όντως “μεταχρονολογημένο” ,δηλαδή παραποιημένο -γεγονός που αποδείκνυε πως ο ισχυρισμός του Ν.Κοσόγλου περί του χρόνου αιτήματος του για απομάκρυνση των στύλων ήταν πραγματικός – την …απέρριψε ως τεκμήριο (και δικαίωσε έτσι την ΔΕΗ) με το σκεπτικό πως το έγγραφο ήταν “εσωτερικό” (δλδ απόρρητο) της Δημόσιας Επιχειρησης Ηλεκτρισμού και δεν έπρεπε να βρίσκεται στα χέρια ιδιώτη !
Η υπόθεση σήμερα εκρεμμεί στην ανώτατη βαθμίδα της Ελληνικής Διακοσύνης ,αλλά και της Δικαιοσύνης της ΕΕ και ο “πολίτης” Νίκος Κοσόγλου που όπως λέει “ δεν έχει πιά να χάσει τίποτα γιατί τα έχει χάσει όλα” ,(έχει υποχρεωθεί να πουλήσει την περιουσία του και να υποθηκεύσει την ελάχιστη που απομένει)είναι αποφασισμένος να φτάσει μέχρι το “τέρμα” . Οταν δηλαδή η Ελληνική Διακαιοσύνη υποχρεώσει την ΔΕΗ στην υλική και κυρίως στην ηθική “αποζημείωση” του αναλογεί.
