” Ερμηνεύοντας “τον Μακρόν…

Γράφει ο Γιώργος Δ.Παπαδάκης

Δήλωση γραμμένη στα ελληνικά γιατί;Προσδοκά να γίνει λαοφιλής σε Ελλάδα και Κύπρο;
Προφανώς δεν έχει να κερδίσει και πολλά .Δεν ψηφίζουν Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι  στις γαλλικές προεδρικές εκλογές ,ούτε το ελληνικό “λόμπυ” στο Παρίσι είναι δα τόσο πολυάριθμο.
Ο Γάλλος Πρόεδρος αναρτά την μετάφραση των όσων είπε νωρίτερα στα …γαλλικά κατά την συνάντηση του με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για να την “διαβάσουν’ πρωτίστως οι Τούρκοι.
Και δευτερευόντως οι “επαμφοτερίζοντες” εταίροι στην ΕΕ και οι “σύμμαχοι” στο ΝΑΤΟ και ασφαλώς οι πάτρωνες των Τούρκων ,δηλαδή οι Ρώσσοι.
Η χρήση της ελληνικής γλώσσας δείχνει πως η Γαλλία παύει να ακολουθεί την πεπατημένη της “διαμεσολάβησης ” στις ελληνοτουρκικές διαφορές και δηλώνει ξεκάθαρα την γαλλική οπτική έναντι της Τουρκίας .Η Τουρκία βρίσκεται σ αυτήν την συγκυρία απολύτως  απέναντι από τα γαλλικά συμφέροντα στην Μεσόγειο.Τα οποία επιχειρεί  να διεμβολίσει στα παραδοσιακά “χωράφια” της Γαλλίας ,όχι μόνο στις χώρες του Maghreb (Λιβύη ,Τυνησία ,Αλγερία ,ακόμη και Μαρόκο) αλλά και στον Λίβανο ,την Συρία και το Ιράκ και -κυρίως-στην “Γαλλική ” υποσαχάρια Αφρική.
Άρα είναι εχθρός της Γαλλίας.
Γι αυτό, “θα συγκαλέσω προσεχώς μια διάσκεψη των χωρών του Νότου της Ευρωπαϊκής Ένωσης” κι όποιος θέλει ακολουθεί την Γαλλία που προβάλει ξεκάθαρα εαυτόν ως τον κυρίαρχο πόλο -έναντι του “Γερμανικού” Βορρά και της διαλλακτικής στάσης  που αυτός τηρεί απέναντι στο ζήτημα που λέγεται “Τουρκία ” .Η οποία Τουρκία είναι μία από τις  “δυνάμεις (η άλλη είναι κατεξοχήν η Ρωσία)   που μετατρέπει τα ενεργειακά θέματα και τα ζητήματα ασφαλείας σε αντικείμενο διαμάχης ,στην οποία δύναμη η ΕΕ ασκεί ελάχιστη επιρροή.Η Ευρώπη -λοιπόν-έναντι αυτών των δυνάμεων  οφείλει να προασπίσει την κυριαρχία της”
Και επειδή η ΕΕ “αλληθωρίζει ” ,θα το κάνει η Γαλλία .Η χώρα με τις ισχυρότερες ένοπλες δυνάμεις στην ΕΕ και δεύτερη σε ισχύ στο ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ .(Τα περί “τουρκικής ισχύος” εντός του ΝΑΤΟ τα χάφτουν μόνοι οι ίδιοι οι Τούρκοι και ασφαλώς όσοι παθολογικά φοβούνται τους Τούρκους)
Δεν πρόκειται λοιπόν :”να αφήσουμε την ασφάλεια μας στη Μεσόγειο στα χέρια άλλων παραγόντων”.Σαφές μήνυμα όχι μόνο προς την Άγκυρα ,αλλά και κατεξοχήν για το Κρεμλίνο μα και την Ουάσινγκτον.
Έτσι όχι μόνο εκφράζει ξεκάθαρα ο Μακρόν -πιο ξεκάθαρα δεν γίνεται-την στήριξη της Γαλλίας απέναντι στα δύο Ελληνικά κράτη,αλλά λαμβάνει θέση συντασσόμενος με την Ελλάδα και την Κύπρο “απέναντι στις τουρκικές παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους”
Με απλά λόγια :Καμία αμφισβήτηση της θαλάσσιας  “επήρειας” του μικρού συμπλέγματος του Καστελόριζου το οποίο καθορίζει την επαφή της Ελλαδικής με την Κυπριακή ΑΟΖ .Ακόμη κι αν αυτό βρίσκεται μόλις δύο μίλια μακριά από τις τουρκικές ακτές ,δεν “κείται” διόλου “μακράν” του ελληνικού εθνικού κορμού και αποτελεί ξεκάθαρα “θαλάσσιο χώρο κράτους μέλους της ΕΕ”.
(σ.σ. ακούνε οι …”αντι-μαξιμαλιστές”εσωτερικού;)
Με ακόμη πιο απλά λόγια:Η Τουρκία δεν μπορεί να εκδίδει NAVTEX οι οποίες παραβιάζουν “οικόπεδο” το οποίο η Κύπρος έχει εκχωρήσει προς συνεκμετάλλευση με την ΤOTAL.
Πρόκειται όντως για την πιο “κάθετη ” δήλωση ηγέτη της Δύσης υπέρ των ελληνικών θέσεων  ,από το 1974 ,έτος στο οποίο ξεκίνησε η σύγχρονη ελληνοτουρκική  διαμάχη.
Έτσι η απάντηση του Τουρκικού ΥΠΕΞ μοιάζει φαιδρή και δείχνει όντως αιφνιδιασμό.
Ο Μακρόν κατηγορείται σήμερα από τους Τούρκους ότι με τις συγκεκριμένες δηλώσεις .οδηγεί την Γαλλία “απώλεια της ουδετερότητας της  και στην  απώλεια της ευκαιρίας να συμβάλει στην σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο”
Μα ο Μακρόν ακριβώς δεν θέλει την Γαλλία ουδέτερη !
Ούτε θέλει να συμβάλει στην “σταθερότητα” όπως την εννοούν οι Τούρκοι.
Πολύ απλά θέλει να πετάξει τους Τούρκους έξω από την Μεσόγειο…

ΥΣ. Ας  ληφθεί υπόψιν ότι η δήλωση του Γάλλου Προέδρου έγινε έξι μέρες μετά την γνωστοποίηση από την ελληνική κυβέρνηση της αδυναμίας της ,προς ώρας,να παραγγείλει τις δύο υπερσύγχρονες “ψηφιακές” φρεγάτες τύπου Belhara,πράγμα που δείχνει ακριβώς ότι ο Μακρόν δεν είναι “ψιλικατζής” ούτε εδράζει την “συμμαχία” του με την Ελλάδα στις παραγγελίες γαλλικών όπλων ,αλλά σε κάτι βαθύτερο και πιο ουσιώδες.
Στην κυριαρχία στην Μεσόγειο.
Αυτήν την ευτυχή συγκυρία οφείλει η ελληνική κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί στο έπακρο.
Καθώς στην πράξη για ακόμη μια φορά οι Έλληνες καλούνται να επιλέξουν ανάμεσα “στο τουρκικό φακιόλι και την λατινική καλύπτρα ” ,η επιλογή είναι προφανής:
Σήμερα δεν υπάρχει δίλημμα…