Politica 89.8
Οι νταήδες και αυτοί που “οπλίζουν” καθημερινά το χέρι τους
Από το ματωμένο γλέντι με έναν νεκρό στο Λασίθι, στον άγριο ξυλοδαρμό του Ελληνοκαναδού σε μπαρ του Ηρακλείου και τον 16χρονο που ξυλοφόρτωσαν ανήλικοι στη Ανώγεια….
Από τους πυροβολισμούς σε επιχείρηση στο Γάζι, στις πέτρες που εκτοξεύτηκαν εναντίον πυροσβεστικού ελικοπτέρου…
“Κερασάκι” στην τούρτα οι ξυλοδαρμοί συζύγων και συντρόφων, τραμπουκισμοί, κατσούνες που βγαίνουν στον πρώτο καβγά, αλκοόλ που ρέει άφθονο και όπλα που σκορπούν τρόμο σε “γλέντια” και κοινωνικές εκδηλώσεις.
Η μια είδηση πιο παράλογη από την άλλη, η μία πράξη πιο ντροπιαστική από την επόμενη και κάθε νέα κίνηση βίας μας “βουλιάζει” όλο και πιο πολύ στον Μεσαίωνα.
Εξηγώντας το “προφίλ” των Κρητικών που δίνουν …ρεσιτάλ βιαιότητας ο Διδάκτωρ Εγκληματολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου κ.Παπακωνσταντής ανέφερε στον Politica 89.8 “ότι ένα σημαντικό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας κάνει θόρυβο και εξευτελίζει το νησί” ενώ προσδιορίζοντας την εστία του προβλήματος στην περιφέρεια ανέφερε πως έχει χαθεί ήδη το “παιχνίδι” για τα νέα παιδιά επισημαίνοντας ότι “υπάρχει ένα είδος ασυδοσίας έως και αναρχίας“.
Για πολλές οικογένειες είναι “τιμή” για το παλικάρι τους να πίνει κούπες, να κουβαλάει όπλα, να ρίχνει μπαλοθιές, να οδηγεί από τα 13 και καμαρώνουν το πλάσμα που στα μάτια τους είναι ο ατρόμητος “λεβέντης” . Μόνο που στην πραγματικότητα έχει μεταμορφωθεί σε ένα θηρίο χωρίς όρια, μέρα τη μέρα με τη μέρα φτάνει όλο και περισσότερο στην αποκτήνωση, μέχρι που φτάνει σε πράξεις που δεν προκαλούν πια καμία έκπληξη και η ανθρώπινη ζωή αποκτά ελάχιστη αξία…
Πρώτοι έβαλαν στο χέρι του το όπλο, οι δικοί του άνθρωποι.
Πρώτοι το όπλισαν οι γονείς και συγγενείς που αποτέλεσαν το χειρότερο παράδειγμα με τις πράξεις τους.
Το έργο συμπλήρωσαν άριστα με τις… παραλείψεις τους ενίοτε το σχολείο και άλλοτε η κοινωνία.
Και το “θεάρεστο” έργο αποτελειώνουν πολλές φορές οι αρχές και η ατιμωρησία.
Δεν αρκούν οι εκδηλώσεις, οι ομιλίες και τα ευχολόγια αλλά θα πρέπει να δώσουμε όλοι τέλος στην ανοχή, τώρα πριν είναι αργά.
Γιατί αν υπάρχουν πολλοί που κάνουν “θόρυβο” και θέλουν να επιβάλουν το δικό τους νόμο στην Κρήτη υπάρχουν άλλοι τόσοι που δεν θέλουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με το φόβο ότι στον πρώτο καβγά θα βγαίνει το όπλο ή ότι πάντα θα κινδυνεύουν από όσους δεν υπολογίζουν ούτε νόμους , ούτε λογική.
Και (ευτυχώς) υπάρχουν ακόμη περισσότεροι που βλέπουν την άλλη Κρήτη …έναν τόπο πολιτισμού, επιστήμης και πρωτοπορίας. Αυτήν την Κρήτη θέλουμε, και όχι την άλλη όψη του νησιού που προκαλεί μόνο ντροπή και μας ”βουλιάζει” όλο και περισσότερο σε ένα σκοτεινό παρελθόν.
