Τα δήκεα ετιματα μιας σχωλικίς καταλειψις ….

Για τις καταλήψεις σε αυτή την χώρα έχει χυθεί πολύ μελάνι , έχει γίνει πολύς λόγος δημόσιος , διαδικτυακός γενικώς και ειδικώς… Γράφει η Αντιγόνη Ανδρεάκη στο Politica.gr.

Το αγωνιστικό πάλαι ποτέ “εργαλείο” των καταλήψεων που εξέθρεψε πρωθυπουργούς και δημιούργησε μια γενιά που δεν έμοιαζε με εκείνη του Πολυτεχνείου αλλά και που δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των σύγχρονων περιστάσεων και απαιτήσεων αναζητώντας γρήγορα διακοποδάνεια και σπίτι νοικιάρικο στα βόρεια προάστια , βγήκε γρήγορα από την λήθη και την ναφθαλίνη , ωωω! δια του θαύματος, για να μας θυμίσει πως τίποτε δεν δουλεύει στην Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση . Αυτό δηλαδή που ξέραμε και επισημαίναμε και την δεκαετία του 90 , και του 2000 και πριν από 3 χρόνια .

Και κακά τα ψέμματα λίγα δουλεύουν , εάν δουλεύουν σωστά στην Δημόσια εκπαίδευση . Και μην πάει ο νους σας στο κακό ,το κείμενο που διαβάζετε δεν στρέφεται κατά των φιλότιμων προσπαθειών εκπαιδευτικών και καθηγητών. Δεν έχει σκοπό να στραφεί ούτε καν εναντίον της νέας ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας κι ας τα έχουν κάνει μούσκεμα μιας που ήδη συμπληρώνονται δυο μήνες από την έναρξη της νέας σχολικής περιόδου και πολλά σχολεία στην Κρήτη δεν έχουν ακόμα καλύψει τα κενά τους . Με απλά λόγια υπάρχουν σχολεία που την ώρα που μιλάμε δεν έχουν ακόμη διδάξει για το νέο έτος ούτε μια τέλεια , ούτε μια κλασματική εξίσωση στους μαθητές ( κυρίως της περιφέρειας ) αφήνοντας μαθητές και γονείς να κοιτούν αμήχανα το παρόν και το μέλλον τους και κυρίως με την απορία πως στα κομμάτια αυτά τα παιδιά θα προλάβουν να καλύψουν την χαμένη διδακτική ύλη 2 μηνών !!! Αυτό δεν λέγεται ούτε δημόσια , ούτε εκπαίδευση . Λέγεται αδιαφορία , αναλγησία και κυρίως χαμένοι στην μετάφραση λέγετε. Για το ποιο εκπαιδευτικό σύστημα θέλουμε και εάν θέλουμε να τα αλλάξουμε όλα από το μηδέν ούτε λόγος φυσικά να γίνεται στις μέρες μας ! Εδώ σου λέμε πως δεν έχουμε διορίσει καθηγητές σε σχολεία , φυσικά συμβασιούχους , για μόνιμους και προσλήψεις ούτε καν λόγος να γίνεται…

Έπεσαν αυτές τις μέρες στα χέρια μου αρκετά προχειρογραμμένα σημειώματα που αιτιολογούν το λουκέτο των μαθητών στα σχολεία . Δεν χρειάζεται να πω πως σε ελάχιστα , μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού είδα σωστά ορθογραφικά και συνταγμένα αιτήματα . Περιττό να πω για το εάν είδα αιτήματα, που δεν είδα , και που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές αιτίες που ωθούν τις μαθητικές κοινότητες στην δραστική λήψη του μέτρου να κρατούν τα σχολεία τους κλειστά ως έναν από του ενδεικτικότερους τρόπους διαμαρτυρίας και διεκδίκησης .

Γιατί αγάπη μου γλυκιά δεν μπορώ να σε πάρω στα σοβαρά όταν μου λες πως κρατάς το σχολείο σου κλειστό γιατί: “Δεν έχουμε καπνιστίρια” όπως μου γράφεις χαρακτηριστικά και μου ματώνεις το μάτι και την καρδιά και το μυαλό συνάμα ! Δεν μπορώ να καταλάβω το πόσο σε πόνεσε που δεν έχεις “Ευρωπαϊκή σημαία” και “στεγαστικό” αλήθεια στο τελευταίο εννοούσες το ζήτημα με την σχολική στέγη ; Που σας έβγαλαν τους “πιροσβεστήρες” και που το κουμπί του “σιστιμα πιρόσβεσης” δεν δουλεύει …. Τίποτε δεν δουλεύει αγάπη μου… Εκεί θα συμφωνήσουμε …Θα συμφωνήσουμε πως εάν δούλευε εσύ θα είχες μάθει να γράφεις έστω σωστά τον πυροσβεστήρα , θα είχες μάθει να διατυπώνεις σωστά τον γραπτό λόγο . Θα είχες μάθει πως στα σχολεία δεν “χωράνε” τα καπνιστήρια γιατί θα σου φυτέψουν καρκίνους που θα σε ταξιδέψουν μια ώρα νωρίτερα για τους άλλους κόσμους . Θα είχες μάθει πως οι πόρτες στα σχολεία κλειδώνουν για να αποφεύγονται όσο μπορούνε οι επισκέψεις “ξένων σωμάτων” …Πολλά θα σου είχε μάθει…Θα σου είχε μάθει πρώτα από όλα να αγαπάς αυτό που διδάσκεσαι και όχι να μισείς ότι σε περιβάλει … Θα σε είχε μάθει να διψάς να ανοίγεις ορίζοντες στην γνώση , στα ταξίδια στην ανταλλαγή απόψεων . Θα σε είχε μάθει πως οι αγώνες δεν γίνονται με ηχεία στο τέρμα μες στα μεσάνυχτα κρατώντας ξάγρυπνες γειτονιές και ανθρώπους που δουλεύουν για το αυριανό τους μεροκάματο . Αυτό που ξεπερνά κάποιες φορές μόλις και μετά βίας την αξία που έχουν τα δυο σου πακέτα τσιγάρα που αγωνίζεσαι να καπνίζεις στο “καπνιστίριο” για το οποίο κρατάς κλειστό ένα σχολείο …

Καλούς αγώνες αγάπη μου ! Ζακέτα να βάλεις !