Ποιος είναι ο Δημήτρης Μελισσανίδης που αναζητά διέξοδο στο Μαξίμου

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης αναζητά πρόσβαση και στη σημερινή κυβέρνηση. Ευκαιρία να θυμίσουμε μερικές ιστορίες από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης, ένας άνθρωπος που σήμερα είναι εναγόμενος στην Αμερική για μια υπόθεση κακοδιαχείρισης ύψους έως και 300 εκατομμυρίων δολαρίων –και η οποία θα εκδικαστεί τον Ιούνιο– και ο οποίος έχει γράψει ιστορία με τα όσα έχει κατά καιρούς πει σε αθλητικούς χώρους και έχουν καταγραφεί σε φύλλα αγώνα, διεκδικεί για άλλη μια φορά να αποκτήσει την εύνοια της εξουσίας:

Σε απλά ελληνικά προσπαθεί να αποκτήσει πρόσβαση στο Μαξίμου και στον Κυριάκο Μητσοτάκη με τον τρόπο που είχε αποκτήσει πρόσβαση σε προηγούμενες κυβερνήσεις και είχε εισπράξει ευνοϊκή αντιμετώπιση διαφόρων αιτημάτων του.

Προφανώς και οι κυβερνήσεις πρέπει να συναντιούνται με επιχειρηματίες, ανοιχτά και δημόσια και αυτός είναι ένας τρόπος για να μπορεί να συνεργάζεται η πολιτική εξουσία με τους φορείς της οικονομίας.

Όμως, αυτό είναι διαφορετικό από την πρόσβαση στην εξουσία ως εργαλείο για την προώθηση επιχειρηματικών και άλλων συμφερόντων που καμιά σχέση δεν έχουν με αυτό που θα λέγαμε δημόσιο συμφέρον, όπως και εάν το ορίσει κανείς, συμφέροντα που εμπλέκονται σε διάφορες προβληματικές καταστάσεις.

Ιδίως μάλιστα όταν κάποιες προβληματικές καταστάσεις έχουν και διεθνές αντίκτυπο.

Όπως συνέβη, για παράδειγμα, με την υπόθεση των κατηγοριών για κακοδιαχείριση και απάτη στην Aegean Marine Petroleum Network, την εισηγμένη στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης εταιρεία την οποία ίδρυσε ο Δημήτρης Μελισσανίδης, κακοδιαχείριση που οδήγησε τελικά στη χρεωκοπία της.

Πέραν του να μελετήσουν την υπόθεση της αγωγής σε βάρος του Δημήτρη Μελισσανίδη, του στενού του συνεργάτη Σπύρου Φωκά και άλλων στελεχών της εταιρείας και των όσων ο ενάγοντες τους καταλογίζουν και τα οποία θα αποτελέσουν σε λίγο καιρό και το αντικείμενο της εκδίκασης της υπόθεσης, θα μπορούσαν, για παράδειγμα, στο Μέγαρο Μαξίμου να ρωτήσουν τον αμερικανό πρέσβη Τζέφρι Πάιατ για το ποια εμπόδια συνάντησαν οι ελεγκτές που αναζητούσαν στοιχεία για τη διαχείριση της εταιρείας στα γραφεία της εδώ στον Πειραιά και εάν διευκολύνθηκαν στην έρευνά της.

Όπως θα μπορούσαν να το ρωτήσουν και για το αμερικανικό ενδιαφέρον και την έρευνα που έκανε και το αμερικανό υπουργείο Δικαιοσύνης για την υπόθεση.

Το γήπεδο της ΑΕΚ

Αντίστοιχα, μια που ούτως ή άλλως εξετάζονται διάφορες παθογένειες της προηγούμενης διακυβέρνησης, μήπως θα μπορούσαν να κοιτάξουν και εκείνη την υπόθεση του γηπέδου της ΑΕΚ;

Γιατί υπάρχει όντως το ερώτημα εάν μπορεί να είναι συνομιλητής του Μεγάρου Μαξίμου ένας άνθρωπος που εμπλέκεται σε μια από τις πιο προβληματικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν σε ελληνική πόλη.

Θυμίζουμε ότι για προωθηθεί η υπόθεση του γηπέδου της ΑΕΚ, με τη συγκεκριμένη μορφή και στη συγκεκριμένη θέση, για ένα μεγάλο διάστημα σε μια ολόκληρη πόλη, τη Νέα Φιλαδέλφεια, υπήρχε ένα κλίμα τρομοκρατίας από οργανωμένες συμμορίες δήθεν οπαδών, σε βάρος τόσο κατοίκων που είχαν διαφωνίες με τον τρόπο που μεθοδευόταν το γήπεδο όσο και της ίδιας της δημοτικής αρχής, η οποία μάλιστα είχε εκλεγεί με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.

Όπως, επίσης, μια που είναι της μόδας να ξεσκονίζονται παλιοί φάκελοι, μήπως κάποια στιγμή να ξανακοιταχτεί ο τρόπος που χρηματοδοτήθηκε από την Περιφέρεια Αττικής (επί διοίκησης Δούρου) και προφανώς ύστερα από πολιτική απόφαση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, το συγκεκριμένο γήπεδο;

Για παράδειγμα: δεν έχει ενδιαφέρον να εξεταστεί εάν τα 20 εκατομμύρια της Περιφέρειας και τα 15 εκατομμύρια του ΕΣΠΑ έχουν όντως πάει στα έργα που είναι ο σκοπός τους, ή απλώς έχουν πέσει στο γενικό προϋπολογισμό του γηπέδου;

Ή μήπως δεν πρέπει να εξεταστεί η ιδιότυπη σχέση ανάμεσα στην Ερασιτεχνική ΑΕΚ, στην οποία τελικά θα ανήκει το γήπεδο, την Δικέφαλος 1924 που έβαλε τα χρήματα για την πρώτη φάση του έργου, αλλά μετά χρειάστηκε να εμφανίσει «λύση της σύμβασης» για να μπορεί η Περιφέρεια να εκταμιεύσει τα χρήματα για το γήπεδο, χωρίς όμως να αναιρεθούν οι προηγούμενες μεταξύ τους υποχρεώσεις, και φυσικά την ΠΑΕ ΑΕΚ;

Και μια που λέμε για το γήπεδο της ΑΕΚ μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή προς διερεύνηση είναι πώς ακριβώς συγκεντρώθηκαν τα απαραίτητα κεφάλαια για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Δικέφαλος 1924 ΚΑΕ, που ανακοινώθηκε τον περασμένο Νοέμβρη και η οποία αναφέρθηκε στον τύπο ως μετοχοποίηση χρημάτων που είχαν καταβληθεί για το έργο από τον Δημήτρη Μελισσανίδη αλλά άλλων επιχειρηματιών που συσπείρωσε γύρω από τη λεγόμενη ομάδα G20.

Το δημοσίευμα των FT

Και λέμε ότι έχει ενδιαφέρον, γιατί όταν ξέσπασε η υπόθεση με την ενδεχόμενη απάτη στην Aegean Marine Petroleum Network δημοσίευμα των Financial Times είχε υποστηρίξει τμήμα της έρευνας των ορκωτών λογιστών αφορούσε και πληρωμές που έκανε και η Aegean Marine Petroleum Network σε μια εταιρεία την Oil Tank η οποία εκτός των άλλων εμφανιζόταν να έχει μεταφέρει και ένα ποσό 2,77 εκατομμυρίων ευρώ προς την ΑΕΚ ως δάνειο για την κατασκευή το γηπέδου, κάτι που η ΑΕΚ διέψευσε υποστηρίζοντας ότι επρόκειτο για δάνειο για την κάλυψη πληρωμών σε ποδοσφαιριστές στην εποχή των capital controls. Μήπως ήρθε η ώρα να δούμε ακριβώς ποιες είναι οι διαδρομές (και ο πραγματικός όγκος) των χρημάτων που υποτίθεται ότι έχει βάλει ο κ. Μελισσανίδης στην ΑΕΚ;

Ούτως ή άλλως, η επίμονη προσπάθεια του Δημήτρη Μελισσανίδη να αποκτήσει ξανά πρόσβαση στην εξουσία, έρχεται να υπενθυμίσει και μια άλλη σημαντική διάσταση.

Την σχέση του με την ΟΠΑΠ ΑΕ. Είναι αλήθεια ότι η πραγματική μετοχική συμμετοχή του είναι σχετικά μικρή και βασικά τον έλεγχο τον έχουν οι Τσέχοι επενδυτές με τους οποίους είχε συνεργαστεί. Όμως, η ΟΠΑΠ ΑΕ έχει και μα άλλη σημαντική διάσταση: είναι από τους μεγαλύτερους διαφημιζομένους στον ελληνικό Τύπο, έντυπο, ηλεκτρονικό και ψηφιακό.

Πολλά έχουν ακουστεί κατά καιρούς για το πώς αυτή η ιδιαίτερα μεγάλη διαφημιστική δαπάνη εξασφαλίζει και σημαντική ικανότητα επιρροής στα ΜΜΕ και άρα κατευθυνόμενη ενημέρωση πάνω σε κρίσιμα ζητήματα.

Αναρωτιέται κανείς εάν η διοίκηση της ΟΠΑΠ ΑΕ, ο πρόεδρος Kamil Ziegler, ο διευθύνων σύμβουλος Damian Cope και το Sazka Group που εκπροσωπεί τους βασικούς μετόχους, νιώθουν ιδιαίτερα άνετα όταν οι έλληνες υποτίθεται συνεργάτες τους χρησιμοποιούν κατά το δοκούν την διαφημιστική δαπάνη της εταιρείας ως εργαλείο επιρροής;

Όπως αντίστοιχα νιώθουν καλά με την προβληματική κατάσταση στον Ιππόδρομο, όπου θυμίζουμε ότι η θυγατρικής της ΟΠΑΠ ΑΕ Ιπποδρομίες ΑΕ, στην οποία βασικό ρόλο παίζει ο συνεργάτης του Δημήτρη Μελισσανίδη (και εναγόμενος μαζί του στην υπόθεση της Aegean Marine Petroleum Network) \Σπ. Φωκάς, με τη διαμόρφωση ενός καθεστώτος προβληματικού όπου ο διοργανωτής των αγώνων είναι και διοργανωτής του στοιχήματος αλλά και αυτός που ασκεί επιρροή στο φορέα ελέγχου των αγώνων;

Και όμως παρ’ όλα αυτά ο Δημήτρης Μελισσανίδης εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί να βρει ευήκοα ώτα για τα όποια αιτήματά του και στη σημερινή κυβέρνηση.

Εμείς απλώς ας υπενθυμίσουμε μια ιστορία από μια προηγούμενη φορά που μια κυβέρνηση όντως συνομίλησε με τον Δημήτρη Μελισσανίδη.

Όταν επί κυβέρνησης Σαμαρά προωθήθηκε η ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ (για την ακρίβεια η πώληση του ποσοστού που κατείχε το Δημόσιο και που έδινε δικαίωμα ελέγχου) και παρότι αναλυτές είχαν θεωρήσει χαμηλό σχετικά το τίμημα, η πλευρά των αγοραστών είχε διάφορες επιπλέον απαιτήσεις.

Τότε δημοσίευμα των Financial Times είχε αναφέρει ότι υπήρχε ένα e-mail στο οποίο ο τότε διευθύνων σύμβουλος της ΟΠΑΠ ΑΕ Κώστας Λουρόπουλος είχε δεχτεί έντονες πιέσεις και απειλές από τον Δημήτρη Μελισσανίδη.

Είναι αλήθεια ότι ακολούθησε διάψευση, άλλωστε η κυβέρνηση Σαμαρά είχε πίεση να καλύψει μνημονιακές δεσμεύσεις με την ιδιωτικοποίηση αυτή, αν και αξίζει τον κόπο να δούμε την ακριβή δήλωση του κ. Λουρόπουλου τότε: «Οι αναφορές του άρθρου των Financial Times, στις οποίες εμπλέκεται το όνομά μου, αφορούν επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς».

Και το υπενθυμίζουμε και αυτό, ακόμη και εάν φαίνεται ιστορική λεπτομέρεια, γιατί όντως τίθεται το ζήτημα: χρειάζεται να βρεθεί και η τωρινή κυβέρνηση να πρέπει να διαψεύσει ανάλογα δημοσιεύματα;

in.gr

---