Politica 89.8
Τελετή έναρξης. Η αρχή της γιορτής. Και δύο εβδομάδες μετά, το φινάλε και η λήξη. Συναισθήματα που ξεχειλίζουν όταν κλείνει η πόρτα και στο δωμάτιο μένουν μόνο αναμνήσεις.
Ασφάλεια και καθόλου εφησυχασμός. Προβλήματα οργανωτικά. Ο Σηκουάνας που δεν είναι καθαρός όπως τον φανταζόμασταν όλοι. Αλλά για μια στιγμή… Τι είναι αυτό που μένει στο τέλος από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ανεξαρτήτως εποχής;
Ουδέποτε τους χαρακτηρίζει ένα γεγονός. Σε βάθος χρόνου, αυτό που φωλιάζει στο μυαλό είναι μόνο η προσπάθεια των αθλητών. Τα κατορθώματά τους. Οι υπερήρωες των Αγώνων. Οι επιδόσεις τους. Αυτοί που αφήνουν τη σφραγίδα τους.
Ο Λεόν Μαρσάν, αρχικά. Ο αθλητής που για τους Γάλλους θα ταυτιστεί με το Παρίσι όσο κανένας άλλος. Εσκιζε τα νερά στο κολυμβητήριο και είχες στην οθόνη των ματιών σου έναν νέο Σπιτς ή έναν διαφορετικό Φελπς. Τους ξεπέρασε, άραγε; Ποιος να το πει με σιγουριά…Κάνει όμως πράγματα που δεν γίνονται καθόλου εύκολα, για να μην υποστηρίξει κάποιος ότι δεν συμβαίνουν ποτέ. Χρυσό στα 200 πεταλούδα και στα 200 πρόσθιο, σε δύο αγωνίσματα της πισίνας ολότελα διαφορετικά μεταξύ τους για όποιον έχει έστω και λίγη γνώση από κολύμβηση.
Η Σιμόν Μπάιλς. Η γυμνάστρια που σαρώνει τα χρυσά, τη γνωρίσαμε στο Ρίο και έκτοτε έχει γίνει ένα με τις σπουδαίες διοργανώσεις. Επέστρεψε με τρόπο που δεν αφήνει την παραμικρή αμφισβήτηση για το ποια ανήκει στο κλαμπ των κορυφαίων όλων των εποχών. Λάθος. Προηγείται σε μια λαμπερή αλυσίδα αθλητριών.
Ο Μόντο Ντουπλάντις. Ο άλτης του επί κοντώ που διαγράφει κάθε έννοια …ανταγωνισμού. Καλό ή καλό αυτό; Το ερώτημα θα αιωρείται για καιρό. Δεν είναι πάντα ευχάριστο στον αθλητισμό να γνωρίζεις εκ των προτέρων τον νικητή, στον αντίποδα όμως ένας σταρ πάντα προκαλεί παραπάνω το ενδιαφέρον του κοινού. Το πώς περνά τον πήχη εκεί στα έξι μέτρα, μοιάζει με μια βόλτα στο πάρκο σε ό,τι αφορά στο στυλ και την άνεση. Και με την πλαστικότητα που χαρακτηρίζει τον διάσημο Σουηδό, ήρθε και το φοβερό 6.25 μ. Πού θα σταματήσει ο Ντουπλάντις;
Η Team USA και ο Τεντόγλου
Ο ΛεΜπρον και ο Ντουράντ. Κυρίως, όμως, ο Στεφ Κάρι. Ο άνθρωπος-πολυβόλο, ο παίκτης που δεν σταμάτησε να βάζει τρίποντα στο ολυμπιακοό τουρνουά του μπάσκετ. Η ομάδα των ΗΠΑ γεμάτη ηχηρά ονόματα που άφησαν τις ανέσεις του καλοκαιριού και έφτασαν κατευθείαν από το ΝΒΑ, ίσως να μην είχε φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής αν δεν υπήρχε ο Κάρι.
Η Σερβία απέδειξε πόσο γερή ομάδα είναι και ηττήθηκε στο τέλος σε έναν αλησμόνητο ημιτελικό. Η δε Γαλλία, ως γηπεδούχος ήθελε να φανεί ανταγωνιστική στο ματς για το χρυσό μετάλλιο και εν τέλει το απέδειξε. Υπάρχοντος Κάρι, ωστόσο, ποιος θα βρισκόταν στο ψηλότερο σκαλί;
Ο Μίλτος Τεντόγλου. Δεύτερο κολλητό χρυσό μετάλλιο στο μήκος; Μα ναι, είναι καταπληκτικός ο Ελληνας άλτης και συγκρίνεται πλέον μόνο με τον Καρλ Λιούις. Σταθερός και ορμητικός προς το σκάμμα, έχει απαντήσεις όταν αυτό χρειάζεται και αφήνει τους άλλους να βλέπουν στον πίνακα τις επιδόσεις του. Η πρωτιά με τον Μίλτο παρόντα, μοιάζει με μια συζήτηση που κλείνει και δεν σηκώνει περαιτέρω κουβέντες
Η Σιφέν Χασάν. Ένα αθλητικό επιδόρπιο που γοήτευσε τον κόσμο του στίβου και δη όσους ενθουσιάζονται με τους δρόμους και τον Μαραθώνιο. Χάλκινο σε 5άρι και 10 άρι, χρυσό στον Μαραθώνιο, προσθέστε και τα προκριματικά και η κοπελιά από την Ολλανδία έτρεξε 62.195 μέτρα. Απίστευτο και ασφαλώς καταγράφεται στην Ιστορία το κατόρθωμά της. Εδώ μιλάμε για αθλήτρια – ατμομηχανή!
