Κάθαρση με δύο βήματα. Αν όντως θέλουν…

Και ξαφνικά οι ακροτελεύτιες ημέρες της χρονιάς (αλλά και της δεκαετίας) αποκτούν άλλο νόημα. Γίνονται με έναν τρόπο καθοριστικές για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου που λες και κάποιος θέλησε να του προσφέρει μια (πραγματική) τελευταία ευκαιρία. Στις… καθυστερήσεις. Ευκαιρία είτε να μπει σε ένα μονοπάτι «κανονικότητας» που θα έπρεπε να είναι χρόνια. Είτε να αποχαιρετήσει οριστικά τις όποιες φιλοδοξίες του.

Η… εορταστική επιστολή του Χέρμπερτ Χούμπελ μιλά ξεκάθαρα για εξελίξεις που έρχονται με την υπογραφή UEFA/FIFA προκειμένου να σπάσει το απόστημα της «εξυγίανσης». Η αποχή των διαιτητών δεν αφήνει περιθώριο ερμηνείας για την κατάσταση, καθώς το ποδόσφαιρο δεν θα διακοπεί (μελλοντικά) αλλά διακόπηκε συνθήκη που μπορεί να τους βάλει όλους γύρω από το τραπέζι. Και ο υφυπουργός Αθλητισμού που παραδοσιακά ως ρόλος έρχεται κόντρα με το… αυτοδιοίκητο μοιάζει ως ο μοναδικός συνομιλητής των «ξένων» που θα μπορούσε να συνεργαστεί και να συνεννοηθεί μαζί τους.

Δεν ασχολούνται καιρό τώρα οι συνομοσπονδίες με τον πρόεδρο Γραμμένο και τη διοίκησή του που κατάφερε να σπάσει όλα τα αρνητικά ρεκόρ. Του το έδωσαν να το καταλάβει στην περίφημη συνάντηση της Νιόν. Εκεί που ο επικεφαλής της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας απομονώθηκε οριστικά. Δεν έχουν σκοπό όμως να συνεχίσουν να «προστατεύουν» και τον Μέλο Περέιρα οι UEFA/FIFA, αν λάβουμε υπόψη μας όσα έγραψε στην επιστολή του ο Χούμπελ. Τον θεωρούν πια ξεκάθαρα κομμάτι του προβλήματος. Η δική του ΚΕΔ, σχεδόν απομυθοποιεί το VAR. Οι δικοί του ορισμοί έχουν αλλοιώσει τον βαθμολογικό πίνακα. Αυτά που συμβαίνουν με τους διαιτητές επί της ουσίας πυροδοτούν και το κλίμα, υποθάλποντας με έναν τρόπο το «τέρας» της βίας. Εμείς τα ξέραμε. Εκείνοι άργησαν, αλλά επιτέλους μοιάζουν να το κατάλαβαν.

Δεν μένει λοιπόν παρά να υπάρξουν στο τραπέζι λύσεις. Λύσεις κανονικές. Με την ΕΠΟ χρεοκοπημένη. Το πρωτάθλημα απαξιωμένο. Την εθνική μας ομάδα σε ιστορικά χαμηλά. Και με πιθανότερο σενάριο από τη σεζόν 2021-22 να μείνουμε στην Ευρώπη με τέσσερις ομάδες, εκ των οποίων η πρωταθλήτρια θα συμμετέχει στον πρώτο προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ και οι άλλες τρεις στα προκριματικά του Γιουρόπα Λιγκ 2. Χειρότερα δεν γίνεται.

Είτε λοιπόν η UEFA και η FIFA θα κάνουν κάτι. Είτε το καλοκαίρι που θέλουν να αποχωρήσουν από τα μέρη μας, θα είναι εκείνες που η «επιτήρησή» τους έγινε ο δούρειος ίππος της καταστροφής. Αν το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα θέλει στα αλήθεια να δοκιμάσει μια «επανεκκίνηση» χρειάζονται ουσιαστικά δύο πράγματα. Πρώτον συνθήκες κανονικότητας που θα επιτρέψουν στο τρέχον πρωτάθλημα να ολοκληρωθεί δίχως άλλα απογεύματα σαν του… Βόλου. Και δεύτερον ένα κανονικό σχέδιο ώστε οι επόμενες εκλογές της ΕΠΟ να μην περιλαμβάνουν μαύρες σακούλες και περιοδείες «φουσκωτών» ανά την επικράτεια. Το πρώτο προσφέρει τον χρόνο, για να οργανωθεί σωστά το δεύτερο. Ο χρόνος λοιπόν μετρά από τώρα…